ผู้ชายคนเดียวที่คิดถึงแล้วไม่ปวดหัวใจ เขาคือ...
"ที่รัก คุณจำลูกพี่ลูกน้องของผมที่ชื่อมินนี่ ได้ไหมครับ ตอนนี้มินนี่เขากลับมาจากอังกฤษแล้วนะ เห็นคุณแม่บอกว่า จะมาอยู่เมืองไทยถาวร"
มาคัสเอ่ยถึงมินนี่ ลูกพี่ลูกน้องของเขา ที่เพิ่งย้ายกลับมาจากประเทศอังกฤษ ตอนนี้มินนี่กำลังมองหางานอดิเรกทำ คุณแม่ของเธอจึงฝากให้เขากับลิต้าภรรยาสาวสวยของเขาช่วยกันดูแลให้คำปรึกษากับเธอ
"จำได้สิคะ เธอออกจะสวยโดดเด่นขนาดนั้น ใครบ้างจะจำไม่ได้" ลิต้าแทบไม่ต้องคิดก่อนตอบเลยด้วยซ้ำ เธอจำมินนี่ได้ติดตาติดใจเลยล่ะ
"คุณแม่ฝากมาถามว่ามินนี่จะขอเข้ามาคุยเรื่องการเปิดร้านขายดอกไม้กับคุณ คุณสะดวกให้มินนี่มาพบหรือเปล่าครับ"
"สะดวกสิคะที่รัก พรุ่งนี้เลยเป็นไงคะ"
"ok ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้ บ่าย 2 โมง ขอบคุณครับที่รัก"
เมื่อเธอกดวางสายจากสามีไปแล้ว ก็ชวนให้คิดไปถึง มินนี่ ลูกพี่ลูกน้องทางฝั่งสามี ที่ตอนอยู่เมืองไทยเป็นสาวสังคมหรูหราชอบปาร์ตี้ ใช้ชีวิตอิสระ เธอเบื่อกับขนบธรรมเนียมของที่บ้าน จึงขอไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ นี่ก็ผ่านไป 5 ปีแล้วสินะ ตอนนี้มินนี่จะกลับมาอยู่เมืองไทยถาวร
เวลานัดมาถึง มินนี่สาวนักเรียนนอก แต่งตัวด้วยชุดรัดรูปแบรนด์เนมสวยหรู ดูเพอร์เฟค ปกติแล้วเธอมีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ลิต้ากลับรู้สึกได้ว่าวันนี้เธอเปลี่ยนไป
"ทำไมวันนี้เธอดูหมองเศร้า ใบหน้าหม่นหมอง ริมฝีปากตกเหมือนจะฝืนกลืนรอยยิ้มไว้อย่างนั้น
นี่ขนาดเธอใส่แว่นตากันแดดสีดำ ยังดูรู้เลยว่าข้างในจิตใจเธอช่างแสนเศร้าเหลือเกิน
นี่สินะ พลังงานความโศกเศร้า ท้อแท้ สิ้นหวัง"
ลิต้าเก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจ ก่อนที่มินนี่จะเดินเข้ามาข้างในร้าน
ทั้งสองทักทายกันด้วยการโอบกอดแบบธรรมเนียมฝรั่ง
แล้วพากันมานั่งในห้องรับแขกภายในของร้านดอกไม้ ที่มีลิต้าเป็นเจ้าของร้าน
เมื่อมินนี่ถอดแว่นตาดำออก ยิ่งเผยให้เห็นร่องรอยความบอบช้ำเสียใจ มองเห็นรอยคล้ำใต้ตาอย่างชัดเจนจากใบหน้าสวยที่เศร้าหมองนั้น แม้เธอจะเคลือบไว้ด้วยเครื่องสำอางราคาแพง ก็ไม่สามารถปกปิดมันไว้ได้
บัว พนักงานสาวในร้านนำน้ำเปล่ามาเสิร์ฟให้สองสาวที่โต๊ะ
"ขอบใจจ๊ะ" ลิต้ายิ้มให้บัวเมื่อรับน้ำมาดื่ม
มินนี่ยกสองมือขึ้นมาลูบใบหน้าตัวเองพลางเอ่ยออกมาเบา ๆ
"พี่ลิต้าคะ จะรบกวนมากไหม ถ้ามินนี่จะขอดื่มไวน์สักแก้ว ในระหว่างที่เราคุยกัน"
มินนี่เธอเป็นคนที่เปิดเผยมั่นใจ ตรงไปตรงมาแบบนี้อยู่แล้ว นี่แหละเสน่ห์ของเธอ
มินนี่เป็นคนที่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร และกล้าที่จะเอ่ยปากร้องขอออกไป
"ได้สิจ้ะ" ลิต้าตอบกลับพร้อมยกมือเรียกพนักงานมาสั่งเครื่องดื่มให้มินนี่
"บัวจ๊ะพี่ขอไวน์แดงให้คุณมินนี่เพิ่มอีกที่นะ ขอบคุณค่ะ"
ลิต้าเรียกพนักงานสาวมาสั่งเครื่องดื่มเพิ่มให้มินนี่ แล้วหันมาคุยกับมินนี่ต่อ ที่ตอนนี้นั่งเช็ดน้ำตาอยู่เงียบ ๆ
"มินนี่นั่งพักให้สบายใจก่อนนะคะ แล้วค่อยคุยกันวันนี้พี่ว่างทั้งวันค่ะ"
ในระหว่างที่มินนี่ กำลังจิบไวน์แดงที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยอ้อยอิ่งอยู่ในแก้วใบนั้น
ลิต้าบอกกับตัวเองว่า
"เอาละ เอาละ ได้เวลาเริ่มงานแล้วนะลิต้า"
เธอยิ้มให้กับมินนี่อย่างอ่อนโยน เป็นสายตาที่แฝงไว้ด้วยความรู้สึกเข้าใจ และปลอบประโลมใจ ในความรู้สึกข้างในใจมีแต่ความรักและปรารถนาดีส่งไปให้มินนี่
ความเศร้าประเภทไหนกันนะที่ทำให้สาวมั่นอย่างมินนี่เสียทรงไปได้เบอร์นี้
ในระหว่างที่มินนี่เริ่มพูดคุยถึงสิ่งที่เธอกำลังวางแผนจะทำในอนาคตนั้น ลิต้าก็เริ่มงานของเธออยู่ในใจเงียบ ๆ เช่นกัน
"ฉันขอส่งพลังความรักทั้งหมดที่ฉันมี และขอพลังแห่งรักจากจักรวาลนี้ ได้โปรดเมตตา โอบอุ้มคุ้มครอง ชำระล้างใจที่แสนเศร้าหมองของมินนี่ด้วย เมื่อมินนี่ได้ดื่มกินอาหารและเครื่องดื่มเหล่านี้ ขอให้มินนี่จงมีจิตใจเข้มแข็ง ร่าเริง เบิกบาน ขอให้ความรักแท้ พลังแห่งรักแท้ จงเผยตัวตนที่แท้จริงต่อมินนี่ ขอให้มินนี่พบรักแท้ที่เธอตามหา"
เธอยิ้มให้เครื่องดื่มที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง แล้วถามมินนี่
"มินนี่ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ"
มินนี่พยักหน้าให้เธอ
"ขอไวน์ให้มินนี่อีกแก้วนะคะพี่ลิต้า"
มินนี่ถึงเธอจะดูเป็นสาวมั่น ที่ใคร ๆ ต่างก็ชื่นชอบชื่นชมในรสนิยมของเธอ แต่ลึก ๆ ในใจแล้ว เธอกลับรู้สึกว่า เธอไม่ได้เป็นแบบนั้น เธออ่อนแอ อ่อนไหว แต่ก็ต้องเล่นบทบาทเป็นคนเก่ง มั่นใจในตัวเอง เพราะอยากให้คุณแม่ภูมิใจ และไว้วางใจ คุณแม่จะได้ไม่เป็นห่วงกังวลกับเธอ จะได้มีเวลาทำงานเต็มที่ และดูแลน้องสาวที่ยังเล็กกว่า
พวกเธออยู่กันแค่สามคนแม่ลูก ส่วนคุณพ่อของเธอนั้น ทิ้งครอบครัวไปตั้งแต่มินนี่เป็นวัยรุ่น
เธอจึงต้องลุกขึ้นมาพัฒนาตัวเองเป็นสาวมั่นแบบที่ใคร ๆ เห็นกันจนชินตา
เธอผิดหวังในความรักมาแล้วหลายครั้ง เพราะความไม่ไว้วางใจในความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง
ลึก ๆ ในใจ เธอยังโกรธพ่อของตัวเองอยู่ ทุกครั้งที่คิดถึงพ่อ เธอเจ็บปวดหัวใจ
แม้จะมีภาพความทรงจำดี ๆ บ้าง แต่มันก็ยังปวดหัวใจอยู่ดี
ทำให้มินนี่มีความคิดกังวล กลัว และหวาดระแวงผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของเธอ
ถึงจะได้รู้จักกับคนดีแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ทำมันพังด้วยมือเธอเอง
ความสัมพันธ์ครั้งล่าสุด มินนี่เดินผิดทางอย่างไม่น่าให้อภัย เธอแอบคบกับคนที่มีเจ้าของแล้ว
มันยิ่งเจ็บปวดในหัวใจ เมื่อเธอเผลอใจตกหลุมรักเขาอย่างจริงจัง
แต่สำหรับเขา มันเป็นไปไม่ได้ ด้วยภาระหน้าที่ความรับผิดชอบ เขาไม่สามารถทิ้งครอบครัวเพื่อมินนี่ได้
เขาเองก็อ่อนแอและเห็นแก่ตัวมากพอที่จะขอให้มินนี่อยู่เงียบ ๆ เป็นแบบนี้ต่อไป
ถึงจะเป็นสาวมั่น มีอิสระในความสัมพันธ์แบบค่านิยมของคนตะวันตก
พอเจอของจริงเข้า มินนี่เอง ก็เหมือนโดนน็อกกลางอากาศ
พิษรักมันร้าย รุนแรงจนแทบเอาตัวไม่รอด
เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะรักใครได้มากมายถึงเพียงนี้
กว่าจะรู้ตัว พิษรักก็แล่นไปทั่วหัวใจ ตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่ยุ่งยากซับซ้อน ยากจนถอนตัวไม่ขึ้น
ความรู้สึกผิดชอบ ชั่วดี ในตัวมินนี่ยังคงมีอยู่
เธอรู้ดีว่าถึงจะรักเขามากแค่ไหน ถึงเขาจะบอกว่ารักเธอมากเพียงใด มันก็ผิดอยู่ดี
มินนี่คิดถึงชีวิตในวัยเด็กของเธอกับน้องสาว แล้วพยายามบอกกับหัวใจตัวเองว่าพอแล้ว
เธอยังมีสติและเธอจะไม่ยอมทำลายครอบครัวคนอื่น แม้จะรักเขามากมายเพียงใด เธอยอมเจ็บและเดินออกมาอย่างเงียบ ๆ
"ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายคนนั้น ลูกหญิง ชายที่กำลังน่ารักจะขาดพ่อไม่ได้"
มินนี่บอกกับตัวเองว่าเธอโตพอที่จะรักตัวเองเป็น และไม่จำเป็นต้องแย่งความรักจากเด็กน้อย 2 คนนั้น
เธอจะไม่ขอแบ่งความรักจากหญิงผู้ซื่อสัตย์กับสามีของเธอเด็ดขาด แค่นี้เธอก็รังเกียจตัวเองมากพอแล้ว
แม้ว่าทุกครั้งที่คิดถึงเขา ความรู้สึกทั้งรักและต้องการเขานั้นมันคุกรุ่นเต็มอกและเจ็บปวดทุกครั้งเมื่อต้องคิดตัดใจลาจาก
ความรักแบบนี้มันเจ็บปวดเกินไป เธอขอหลบไปรักษาพิษรักที่เมืองไทยไปซบอกแม่และครอบครัวเพื่อเยียวยาหัวใจ
แม้ในหัวใจจะยังรัก ยังตัดใจไม่ได้แต่ทางกายทางความสัมพันธ์ที่ผิดนั้นเธอทำได้
ถึงจะเจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่คิดถึงเขา เธอก็จะยอมกลืนพิษรักนั้นไว้ในใจตัวเอง
ลิต้ายกแก้วกาแฟอเมริกาโน่ที่เธอชื่นชอบขึ้นมาดื่ม เมื่อวางแก้วลง เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าที่มีลายปักรูปหัวใจสีแดง 2 ดวง ขึ้นมาซับน้ำตา และพับเก็บผ้าเช็ดหน้าลงในกระเป๋าอย่างเดิม
เธอยิ้มให้มินนี่อย่างอ่อนโยน แตะที่หลังมือของมินนี่เบา ๆ และบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"พี่เชื่อว่ามินนี่ทำได้ มานี่มา ขอพี่กอดแน่น ๆ ที"
ทั้งสองกอดกันอยู่สักครู่ พอจะผละออก มินนี่กลับดึงตังเธอไว้
"พี่ลิต้ากอดมินนี่แน่น ๆ อีกทีได้ไหมคะ"
แล้วมินนี่ก็ปล่อยให้น้ำตาไหลทะลักออกมาโดยไม่มีเสียงสะอื้นหรือคำพูดใด
นาน เนิ่นนาน ดั่งว่าเดินทางข้ามกาลเวลา เหมือนเธอได้ปลดปล่อยความรู้สึกหนักหน่วงที่เธอแบกมันไว้ทั้งชีวิตที่ผ่านมานั้นให้ไหลออกมา หยาดน้ำตาที่ไหลอาบสองข้างแก้ม ไหลซึมลงไปที่คางของเธอและเปียกเสื้อของลิต้าเป็นวงกว้าง
มินนี่รู้สึกเบา โปร่ง โล่งในใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนน้ำตาช่วยชำระล้างความเศร้าในใจเธอได้อย่างน่าอัศจรรย์
ลิต้ารับรู้ได้จากหัวใจของเธอ
"ดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ"
มินนี่สูดลมหายใจเข้าไปลึกสุดหัวใจ เช็ดน้ำตาออกไปอย่างโล่งอก
"ขอบคุณค่ะพี่ลิต้า มินนี่ทำเสื้อพี่เปื้อนหมดเลย" เธอพยายามเช็ดให้ลิต้าอย่างรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่ก็อาบน้ำแล้ว"
ลิต้าช่วยเช็ดน้ำตาออกจากแก้มของเธออย่างอ่อนโยน รอยยิ้มอบอุ่นที่เปี่ยมด้วยความรักและเมตตาของเธอช่วยให้มินนี่ยิ่งซาบซึ้งใจ
ลิต้าเดินไปส่งมินนี่ที่รถของเธอ ก่อนที่ประตูรถจะปิดลง เธอยื่นกระดาษโน๊ตใบหนึ่งให้มินนี่
ข้อความในกระดาษโน๊ต...
"ผู้ชายคนเดียวที่เธอจะคิดถึงได้แล้วไม่ปวดหัวใจ ชายผู้นั้นคือ พุทธะ"
วันรุ่งขึ้นในระหว่างนั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องครัว
"ที่รักคุณแม่โทรมาบอกว่า โครงการที่มินนี่คุยกับคุณเมื่อวันก่อน ยังไม่ต้องทำนะครับ พอดีมินนี่เขาขอไปปฏิบัติธรรมที่ประเทศเพื่อนบ้าน 3 เดือน รอให้เขาสบายใจก่อน กลับมาแล้วค่อยว่ากันอีกที คุณ ok ไหม" มาคัสบอกข่าวดีให้กับภรรยาของเขา
"ที่สุดเลยค่ะที่รัก ถือเป็นข่าวดีที่สุดแล้วค่ะ"
ลิต้ายิ้มให้สามีของเธอด้วยดวงตาสดใสเป็นประกาย
สิบเดือนต่อมา มินนี่มีร้านกาแฟเป็นของตัวเอง
"ค่ำคืนนี้ช่างเงียบเหงานัก"
ความรู้สึกคิดถึงเขาคนนั้นยังคงเข้ามาทักทายเธอในบางเวลาที่หัวใจเรียกร้องหาความรู้สึกที่คุ้นเคย
ก่อนปิดร้านในใจของเธอโหว่ง ๆ มันเต้นแปลก ๆ จนเธอต้องหยุดมือที่กำลังก้มลงไปเก็บของที่พื้นเพื่อยกขึ้นมาทาบที่หัวใจตัวเอง
"มินนี่"
เสียงที่คุ้นเคย เรียกชื่อของเธอ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง เสียงนั้นอยู่ไกลถึงอังกฤษ เธอคงทำงานหนักจนเพ้อไปแล้ว ก็ว่าจะไม่คิดถึง ก็ว่าตัดใจได้แล้วนะ ทำไม…
น้ำตาหยดลงมา จนเธอต้องหลับตาลงเพื่อเก็บซ่อนความรู้สึกนั้น
"มินนี่ คุณโอเคไหม"
เมื่อเธอลืมตาขึ้นมา
"เบนจามิน !!!"
มินนี่ขยี้ตาของตัวเองถี่ ๆ ไม่คิดไม่ฝันว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือความจริง
"เป็นไปไม่ได้ มันเป็นความฝัน"
เขาก้มลงไปช่วยจับเธอพยุงขึ้นมาให้มองหน้าเขาให้ชัด ๆ แม้ในดวงตาคู่สวยนั้นยังรื้นไปด้วยหยาดน้ำตา
"เป็นความจริง คุณไม่ได้ฝัน" เขาบอกกับเธอ น้ำเสียงนั้นช่างอบอุ่น
"เบน ไม่จริงเป็นไปไม่ได้ คุณอยู่อังกฤษกับครอบครัวของคุณ"
"มินนี่ ผมคิดถึงคุณ" เขาสารภาพออกมาจากความรู้สึกรักและคิดถึงที่เฝ้าอดทนเก็บกดไว้ในใจมานานเหลือเกิน ตั้งแต่วันที่เธอหนีกลับมาเมืองไทยโดยไม่เคยติดต่อกลับไปหาเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
"อย่าทำอย่างนี้คะเบน มันผิด คุณก็รู้"
"ที่รัก ผมขอโทษที่เราเคยทำผิด แต่ตอนนี้เราไม่ผิดแล้ว ผมมาตามหาคุณ ตามหาหัวใจ และความรักของเรา"
เบนจามินไม่รอให้เธอพูดคำใดได้อีก เขาประกบจูบดูดดื่มกับริมฝีปากบางที่ยังคงสั่นระรัวด้วยไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะมายืนอยู่ตรงหน้า
ความคิดสับสน จนเธอไม่อาจจูบตอบเขาได้ แม้หัวใจจะโหยหารสจูบนั้นมาตลอดเวลา
"ปล่อยมินนี่ค่ะ เราไม่ควรทำแบบนี้" เธอขืนตัวไว้ ไม่ยอมให้อารมณ์รักอยู่เหนือเหตุผล
"มินนี่คุณไม่ต้องรู้สึกผิดแล้ว เราไม่ผิด เรารักกันได้แล้ว" เบนจามินรีบอธิบายให้เธอเข้าใจ
"เบน คุณหมายความว่ายังไงคะ ภรรยาของคุณ ลูก ๆ ของคุณ" เธอยันตัวเขาไว้ไม่ให้เขาฉวยโอกาสได้อีก
"ที่รัก ผมหย่าจากเขาแล้ว ตอนนี้ผมเป็นโสด" เขาบอกเธอด้วยความมั่นใจ น้ำเสียงหนักแน่น จับบ่าของเธอให้ตั้งตรง เธอมองหน้าของเขาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมขมวดคิ้วเข้าหากัน
"เป็นไปไม่ได้ คุณหลอกฉันใช่ไหม"
เธอยังคงส่วยหน้าให้กับคำตอบที่เขาพยายามอธิบาย
"ผมพูดเรื่องจริงมินนี่"
เขาตอบย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาจริงจัง
"ทำไมคะเบน เพราะฉันเหรอคะ เพราะเรื่องของเราเหรอคะเบน" เธอถามกลับด้วยความรู้สึกผิดที่สะท้อนเข้ามาในอก
"ที่รักคุณคิดมากเกินไป ไม่ใช่แบบนั้น มินนี่ฟังผมนะครับ ที่รักคุณไม่ผิด คือว่า เอ่อ อดีตภรรยาของผมเธอนอกใจผมครับ จนวันหนึ่งเธอมาสารภาพกับผมว่าเธอขอหย่า"
"พระเจ้า เบนฉันเสียใจด้วยค่ะ แล้วตอนนี้เด็ก ๆ เป็นยังไงบ้างคะ"
"เด็ก ๆ อยู่ในความปกครองของผมและคงต้องใช้เวลาปรับใจสักพัก"
"ฉันเชื่อว่าคุณทำได้"
"พวกเขามากับผมด้วย ผมบอกเรื่องของคุณและพวกเราก็เลยชวนกันมาเที่ยวที่กรุงเทพฯ"
"เด็ก ๆ มาด้วยเหรอคะ"
"ครับ ตอนนี้ผมเป็นพ่อหม้ายมีลูกติดสองคน ที่รักคุณอยากรู้จักลูก ๆ ของผมไหมครับ"
"ฉันเลี้ยงเด็กไม่เป็นหรอกคะ"
"ผมก็ไม่ได้มองหาพี่เลี้ยงเด็กสะหน่อย"
"แล้ว เอ่อ คุณคิดว่าเราจะเข้ากันได้ไหมคะ"
"ผมก็ไม่รู้ คุณลองมาพยายามไปด้วยกันกับผมได้ไหมมินนี่ ถ้าคุณไม่รังเกียจพ่อหม้ายลูกติด…"
"Kiss Me Please" 😘👄
สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ผู้เขียนขอแวะมาแปะเรื่องสั้น ที่เคยลงที่เพจนี้ ชื่อเรื่อง ผู้ชายคนเดียวที่คิดถึงแล้วไม่ปวดหัวใจ เขาคือ ... ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันเพลิน ๆ ในช่วงวันหยุดสงกรานต์นี้นะคะ
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่แต่งไว้ในตอนนั้น ตัดจบไปดื้อ ๆ คือให้มินนี่อยู่เป็นโสด
แต่แล้วผู้เขียนก็ไม่สามารถมูพออนไปจากเรื่องราวของเธอได้เลย ตัวละครยังคงติดอยู่ในหัว
จนวันหนึ่งต้องลุกมารีไรต์ เรื่องของมินนี่ให้ถึงตอนจบที่สมหวัง
และเรื่องอื่น ๆ ที่เคยลงไว้ที่เพจนี้ด้วย ซึ่งจะนำรีไรต์ เสร็จแล้วจะรวมเล่ม ในชื่อปกใหม่ว่า "เราต่างหลง"
ก็จะเป็นการรีไรต์ทั้งบทในนิยาย และชื่อนามปากกาใหม่ด้วย
ในเล่มนี้จะมีเรื่องสั้นหลากหลายแนว ทั้งเรื่องสั้น นิยายแชท นิยายรัก แฟนตาซี ผี และนิยายสั้น รวมอยู่ด้วย รวม 12 เรื่อง
ส่วนเรื่องราวของลิต้าจะมีอยู่ 3 เรื่องค่ะ
แล้วพบกันใหม่
ขอให้ทุกคนเที่ยวสนุก เดินทางปลอดภัย อบอุ่นหัวใจได้อยู่กับครอบครัว สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ 💐
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
