Blockdit Logo (Mobile)
เกิดใหม่ทั้งที ก็กลายเป็นสลิ่มไปซะแล้ว
•
  • 13 พ.ค. เวลา 13:21 • การเมือง
ตอนที่ 16 : มอนสเตอร์ตัวแรก ?
"โชคดีจังเลยนะนายเนี่ย"
หลังจากรออยู่นานพอสมควร ในที่สุดสลิ่ม 9821541 หรือสาวกะบังลม ก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากป้อมตรวจความเป็นสลิ่มในที่สุด เธอจึงเดินมาหาราวัลล่าพร้อมกับสีหน้าเหนื่อยหน่าย ที่แม้ปกติก็จะดูเหนื่อยหน่ายอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้ดูเหนื่อยหน่ายเป็นพิเศษ
"โชคดีตรงไหนล่ะ มันก็แค่ขี้เกียจ แล้วมองว่าฉันจะตายแน่ๆ แค่นั้นเอง"
"แต่ถึงแบบนั้น นายก็ไม่ต้องโดนตรวจความเป็นสลิ่ม แถมยังได้บัตรเข้าออกเมืองแบบ Fast pass มาอยู่ดีนั่นแหละ"
"ก็นะ"
ราวัลล่าพูดพลางรีบเก็บบัตรของเขาลงกระเป๋าทันที เพราะเขารู้สึกได้ถึงสายตาของคนจำนวนมากที่จ้องมาทางเขา ทันทีที่เขาหยิบบัตรนี่ขึ้นมา
"ทำไมนอกเมืองถึงยังมีคนเยอะขนาดนี้เนี่ย"
"ก็พวกที่รอการยืนยันตัวเพื่อเข้าไปในเมืองไง"
"ต้องรอกันนานขนาดนี้เลยเหรอ ?"
"ใช่ การเข้าเมืองกับการออกเมืองมันคนละเกณฑ์กันน่ะ สภาพก็เลยเป็นแบบที่เห็นนี่แหละ"
สาวกะบังลมอธิบายไปเรื่อยๆ ในขณะที่เธอพาราวัลล่าเดินผ่านแคมป์จำนวนมากที่ตั้งอยู่เต็มสองข้างทางมาเรื่อยๆ จนพวกเขาเดินได้เกือบชั่วโมง ปลายแถวของแคมป์พวกนี้ก็โผล่มาให้เห็นในที่สุด
"คนพวกนี้อยากเข้าไปในเมืองเริ่มต้นขนาดนี้เลยแฮะ"
"ก็นะ ถ้านายไม่ได้ร่ำรวย แล้วดีนไปอยู่เมืองอื่นในช่วงเวลาแบบนี้ นายก็คงอยากพาตัวเองกลับมาที่เมืองเริ่มต้นให้ได้เร็วที่สุดนั่นแหละ"
"เพื่อ ?"
"เพื่อที่จะได้รับการรักษา เล็กๆ น้อยๆ ไง"
ได้ยินแบบนั้น ราวัลล่าก็คิดอยู่นานพอสมควรว่าการรักษาที่สาวกะบังลมพูดถึงคืออะไร ก่อนเขาจะคิดขึ้นมาได้ว่าเธอน่าจะพูดถึงเจ้า 'วัคซีนซีโนมอร์ป' ไม่ก็อะไรประมาณนั้น
"มาที่นี่เพื่อซีโนมอร์ปเนี่ยนะ บ้าหรือเปล่า มันจะทำให้แย่กว่าเดิมล่ะสิไม่ว่า อยู่เฉยๆ ยังจะดีซะกว่า"
"ก็พวกเขาไม่ได้มีทักษะในการอ่าน แล้วถ้าต้องอยู่ในเมืองที่ถูกปฏิบัติราวกับเศษมนุษย์ ถึงจะไม่มีอะไรให้เลยสักอย่าง แต่การได้มาอยู่ในเมืองที่ทุกคนถูกปฏิบัติพอๆ กัน มันก็ดีกว่าใช่ไหมล่ะ ?"
"ถูกปฏิบัติเหมือนเศษมนุษย์เท่ากันทุกคนเนี่ยนะ"
"ใช่ เพราะอย่างน้อยตอนที่นายทุกข์ คนอื่นก็ทุกข์เหมือนกัน พวกเขาคงคิดแบบนี้แล้วมีความสุขล่ะมั้ง"
"เห้อออออออ แทนที่จะช่วยกันหาทางออกให้ดีขึ้น กลับมีความสุขจากการดึงคนอื่นลงมาในระดับตัวเอง สมแล้วล่ะนะที่เป็นสลิ่ม"
ราวัลล่าบ่นออกมา ก่อนเขาจะหันไปรอบๆ แล้วพบว่าแถวตั้งเต้นท์นั้นได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว ที่อยู่ตรงหน้า ณ ปัจจุบันคือลานกว้างๆ ที่ดูท่าแล้วน่าจะเหมาะกับการตั้งเต้นท์มากกว่าบริเวณข้างถนนเยอะ ถ้าไม่ใช่ว่าในลานกว้างนั้นมีไก่มนุษย์ มนุษย์ไก่ตัวสีน้ำเงินเดินวนไปวนมาอยู่
"น...นั่นมันอะไรน่ะ"
"มอนสเตอร์ตัวแรกที่นายควรจะเจอ แทนที่จะเป็นปีศาจโคโรเรน่าไง"
สาวกะบังลมตอบกลับ จากนั้นเธอก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเป้ และโยนของสิ่งหนึ่งที่มีรูปร่างเหมือนโทรศัพท์มาทางราวัลล่า เขาจึงรับมันไว้ แล้วเอ่ยถามกลับไปว่า
"อันนี้อะไรเนี่ย"
"ของที่ฉันเจอในร้านของชำเมื่อกี้ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะมีชื่อว่า สลิ่ม Dex"
ได้ยินแบบนั้น ราวัลล่าก็รู้เลยว่าเขาต้องอะไร ก่อนเขาจะชี้กล้องของ สลิ่ม Dex ไปที่เจ้ามนุษย์ไก่ ไก่มนุษย์ที่เดินวนกันอยู่บนลานกว้าง เจ้าสลิ่ม Dex จึงส่งเสียงออกมาว่า
- มนุษย์ไก่น้ำเงิน -
- ครั้งหนึ่งมนุษย์น้ำเงินเคยเป็นพรรคพวกของชาวสลิ่ม แต่หลังจากที่พวกมนุษย์น้ำเงินได้อำนาจไปหนึ่งครั้ง แล้วบริหารได้ไม่ถูกใจชาวสลิ่ม มนุษย์น้ำเงินจึงโดนปลดออก และถูกคำสาป 'ไก่อ่อน' ของชาวสลิ่มเสกให้พวกเขากลายเป็นมนุษย์ไก่น้ำเงิน จนกระทั่งกลายมาเป็นมอนเตอร์เริ่มต้นในที่สุด-
- จุดอ่อน ถ้ามนุษย์ไก่น้ำเงินโดนเรียกว่าไก่อ่อน พวกเขาจะร้องไห้ออกมา -
"จุดอ่อนแม่งไม่เห็นจะมีประโยชน์เลยแฮะ"
"เหหหห แต่คุณลุงคนขายเขาบอกว่าการะบุจุดอ่อนของศัตรูเป็นฟีเจอร์ที่ดีที่สุดของ สลิ่ม Dex เลยนะ"
"มันก็ควรจะดีนั่นแหละ ถ้าจุดอ่อนมันเอาไปใช้ได้จริง"
ราวัลล่าตอบอีกฝ่ายกลับไป ก่อนเขาจะส่งสลิ่ม Dex กลับไปให้เธอ แต่สาวกระบังลมก็ทำท่าทำทางเหมือนให้เขาเก็บมันไว้ ราวัลล่าจึงไม่คิดจะขัดศรัทธาอีกฝ่ายแต่อย่างใด
"งั้นวันนี้เราพักแค่นี้ก่อนแล้วกัน แล้วค่อยเริ่มเดินทางจริงๆ พรุ่งนี้"
"ได้สิ แล้วคือเราจะพักตรงนั้นอะนะ"
"ใช่ หลังจากที่นายเคลียมนุษย์ไก่พวกนั้นหมดแล้วล่ะก็นะ"
สาวกะบังลมตอบรับ ก่อนเธอจะยกปืนเลเซอร์ขึ้นมายิงไปที่เจ้ามนุษย์ไก่น้ำเงินผู้โชคร้ายตัวหนึ่ง ร่างของมันจึงมีรูขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นมาทันที
"อย่างที่เห็นนั่นแหละ ฉันเก่งเกินกว่าจะสู้กับพวกมันแล้ว นายไปเก็บเลเวลกับพวกมันเอาเองแล้วกัน"
"งั้นฉันขอยืมปืนหน่อยสิ"
"ไม่ให้"
"หาาาาาา ขี้งกนะเธอเนี่ย ไหนบอกว่าเราเป็นคู่หูกันไง ?"
"ก็ใช่ แต่ถ้านายเอาปืนไป แล้วพวกโคโรเรน่าบุกมาพอดี เราจะตัวรอดกันยังไงล่ะ ? ให้ฉันระวังหลังให้ดีกว่า แถมอีกอย่างฉันต้องเอาปืนนี่ไว้ยิงจุดกองไฟด้วย"
สาวกะบังลมพูดพลางส่งยิ้มมาให้ราวัลล่า ซึ่งแน่นอนว่าเมื่ออยู่ภายใต้คอสตูมแบบสลิ่ม หน้าตาและการแต่งหน้าแบบสลิ่ม รอยยิ้มของเธอก็ยังชวนให้สยองเหมือนเดิม
ราวัลล่าจึงทำอะไรได้ไม่มากนัก และได้แต่เดินคอตกไปทางเหล่ามนุษย์ไก่น้ำเงิน พร้อมกับมีดสั้นและวงแหวนความดี
แสดงความคิดเห็นของคุณ...

    ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
    โฆษณา