"กลัวว่า"มันจะตามมาทันในปัจจุบันหรือไม่ในใจตัวเอง
ยอมรับซะว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุปัจจัยที่เหมาะสมให้เกิด ไม่ได้เป็นไปตามความอยากหรือไม่อยากของเรา
ถึงแม้อยากให้เกิดมันจะไม่เกิดถ้าไม่มีเหตุปัจจัยของการเกิดสิ่งนั้น
ถึงแม้ไม่อยากให้เกิดมันก็เกิดถ้าเหตุปัจจัยที่นำไปสู่การเกิดสิ่งนั้นครบถ้วนแล้ว
สรุปความอยากหรือไม่อยากให้เกิดในใจเราไม่ได้เป็นตัวกำหนดให้เกิดหรือไม่เกิดของสิ่งต่างๆ
ลองทบทวนดูสิว่ามีความอยากไม่อยากติดค้างในใจมั๊ย และวางมันไว้ซะเพราะไม่เกี่ยวกับการจะเกิดหรือไม่เกิดบางสิ่งบางอย่าง แต่เกี่ยวกับการฝังจิตไว้กับสิ่งนั้น
ความไม่อยากให้มันวนเวียนอยู่ในหัวนั้น ทำให้มีการจดจ่อต่อบางสิ่งเกิดขึ้นแล้วในใจซึ่งหมายถึงการเอาจิตไปเฝ้ามันอยู่ถึงแม้อยู่ในรูปความไม่อยากก็ตาม ดังนั้นจำไว้ว่ายิ่งจดจ่อยิ่งระลึกถึงได้ง่าย
วางใจปล่อยให้มันเป็นไป มันจะมาหรือไม่มาก็เรื่องของมัน
จิตมีธรรมชาติในการรู้อารมณ์ และมันสามารถรู้อารมณ์ได้ครั้งละหนึ่งเท่านั้น
สร้างกิจกรรมให้กับตัวเองเพิ่มเติมขึ้นในการใช้ร่างกายให้มากขึ้น เช่นทำงานบ้าน ทำไร่ทำสวน ทำงานของตัวเองที่ใช้ร่างกายให้มากขึ้น หรือการเดินจงกรมให้รู้ตัวกับการเคลื่อนจองร่างกาน จะช่วยได้ในการย้ายการจดจ่อต่อสิ่งที่ไม่ต้องการได้
บางครั้งรู้ตัวตอนที่มันวนในหัวลองทำตัวเป็นผู้ดูเพื่อดูอาการที่เกิดขึ้นเสมือนเป็นผู้ดูละครที่เราเป็นแค่ผู้มองเห็นเหตุการณ์ไม่ใช่ตัวละคร
ขอเสนอไอเดียเท่านี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
