ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้าคือข้าผู้เดียว (7 เล่มจบ)
เอ๋อเหมย เขียน
ถังเจวียน แปล
สำนักพิมพ์แจ่มใส
หนังสือหลายปีแล้ว แต่อ่านเมื่อใดก็ยังสนุกไม่ตกสมัย ยิ่งอ่านยิ่งเพลิน
ตรากตรำคร่ำเคร่งอ่านบ้าคลั่งมาก นางเอกทะลุมิติมาสู่ดินแดนพันเมฆา ซึ่งแบ่งออกเป็นฝ่ายธรรมะ อธรรม ฝ่ายเป็นกลาง มีทั้งเซียน ผู้ฝึกยุทธ์ มนุษย์ สัตว์อสูร มาร อาศัยอยู่ในแว่นแคว้น หุบเขาลึก ทิวเขาลี้ลับ ทะเลไพศาล ยอดเขาเหยียบเมฆ เกาะกลางดาวท่ามแสงจันทร์ ตระกูลโบราณ ชาวบ้าน ดินแดนเขตรบเก่าของเซียนกับมาร ที่นี่นับถือกันที่พลังวัตร ลำดับชั้นฝึกวิชา
คนอื่นฝึกกันด้วยการประลองยุทธ์ แต่นางเอกซูเพียนจื่อมีสายโลหิตตระกูลสิบแปดมงกุฎฝ่ายอธรรม นางจึงตั้งลัทธิเผยแผ่สาวกเพื่อเพิ่มพลังลมปราณ ส่วนพระเอกเจิ้งเฮ่าอี้เป็นทายาทตระกูลนักปกครองฝ่ายธรรมะ ทั้งคู่แย่งชิงกันเป็นหนึ่งในใต้หล้า ระหว่างการหลอกลวง เจ้าเล่ห์ ปลิ้นปล้อน โกหกตาใส ก็ค่อยๆ ชื่นชมกันและกันจากใจจริง
เนื้อเรื่องไปไวมาก ไม่มีช่วงยืดยาดสักอึดใจ ตอนอ่านเล่ม 1 ก็ตกใจว่าอีก 6 เล่มมีอะไร ปรากฎว่าทุกบทเร่งความเร็วในอัตราพุ่งทะยานไม่แผ่ว สามารถกุมแก่นเรื่องหลักมั่นคง ทุกตัวละครมีที่มาที่ไป เหตุผลจุดจบลงตัว แม้นางเอกจะซูมาก แต่เหตุรองรับดีมาก
เรื่องนี้ไม่เน้นความรักเป็นหลัก เน้นคุณธรรมน้ำมิตร การแก้ไขปัญหาของตัวละครหลัก มิตรภาพของนางเอกกับฝูงสัตว์อสูรที่ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก ยิ่งหลงรักซาบซึ้ง การร่วมกันพิชิตมารของฝั่งธรรมะและอธรรม จุดเด่นมากๆ คือบทสนทนาที่แยบคายเฉียบคมผสมอารมณ์ขัน เอ๋อเหมยเขียนให้รู้สึกว่าพระนางแกร่งฉลาดเป็นเลิศจริงๆ
เป็นนิยายที่นับถือเอ๋อเหมย ผู้เขียนมาก เขียนยังไงให้ 7 เล่มไม่มีช่วงแผ่วเลย จินตนาการล้ำเลิศ การสร้างบุคลิกทุกตัวละครเด่นชัด ชื่นชม ถังเจวียน ผู้แปล ใช้คำสละสลวยมากและไม่ซ้ำ เป็นนิยายจีนที่แปลดีสุดเรื่องหนึ่งของแจ่มใส คำใช้เรียกแต่ละอย่างไพเราะ มีความหมายมาก อ่านเพิ่มคลังคำดียิ่ง
ช่วงที่นางเอกเรียนในวังศาสตร์มีกลิ่นอายฮอกวอตส์ แห่งแฮร์รี่ พอตเตอร์ อยู่บ้าง เปลี่ยนจากเวทมนตร์เป็นพลังลมปราณก็ลงตัวดี เส้นเรื่องตื่นเต้น ลุ้นระทึก อ้าปากหวอ สลับขำกระจายตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้าย ส่วนความรักนอกจากคู่หลักที่หวานจัดในเล่ม 7 คู่รองก็ชวนลุ้นอย่างน่ารักทีเดียว
”…นางเองก็รู้จักหวาดกลัว เหนื่อยล้า และคิดจะถอยหนี ทว่าทุกครั้งนางได้แต่ยิ้มบอกตนเองว่า นี่ไม่มีอะไรน่ากลัวสักหน่อย เหนื่อยนักหาที่นอนพักสักงีบก็หายแล้ว ข้าต้องมุ่งหน้าอย่างกล้าหาญ ข้าอยากจะทำให้ดีที่สุด
อันที่จริงนี่เป็นเพราะนางรู้ว่ากลัวไปก็ป่วยการ ต่อให้เหนื่อยต่อให้ล้า เรื่องที่ต้องให้นางเป็นผู้แบกรับก็จะยังคงกดทับลงมาอยู่ดี ขอเพียงนางท้อถอยสักก้าว ด้านหลังอาจจะเป็นหุบเหวลึกไร้ที่สิ้นสุดก็ได้”
ตีความให้ลึกล้ำแล้ว เรื่องราวยังตีแผ่ความเป็นมนุษย์ปุถุชนได้กระจ่างยิ่ง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
