นิทานธรรมเรื่อง "ศรัทธาที่ต่างคุณค่า"
ณ บ้านน้อยในป่าใหญ่หลังหนึ่ง มีพ่อกับลูกชายวัยเก้าขวบที่เป็นใบ้อาศัยอยู่ด้วยกัน พ่อคนนี้เป็นคนที่เคร่งครัดในศาสนามาก ทุกๆ เช้าและก่อนนอน ผู้เป็นพ่อจะนั่งอยู่หน้าพระพุทธรูปขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วพร่ำสวดมนต์ด้วยน้ำเสียงอันดังเป็นเวลานาน
ด้วยความเป็นคนที่เคร่งครัดในศาสนา...ผู้เป็นพ่อจึงอยากให้ลูกชายมีการปฏิบัติเช่นเดียวกับตน...
💗🌿 แต่เนื่องจากลูกชายของเขา...เป็นใบ้...ไม่สามารถออกเสียงสวดมนต์ได้...เขาจึงจำเป็นต้องปล่อยเลยตามเลย และรู้สึกไม่สมหวังดังใจในตัวลูกชายอยู่ลึก ๆ ด้วยเกรงว่าเมื่อเติบใหญ่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ลูกชายจะเป็นคนไม่ยึดมั่นในศาสนา จนประพฤติตนเป็นคนไม่ดีและสร้างความเดือนร้อนให้แก่ผู้อื่น
💖🌿 วันหนึ่ง...หลังจากที่สวดมนต์ตอนเช้าเสร็จแล้ว ผู้เป็นพ่อได้เรียกลูกชายให้เข้ามาหาในห้องพระ แล้วยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ พร้อมกับบอกว่า
“นี่ลูกเอ๋ย...เจ้าจงนำเงินนี้ไปเลือกซื้อกล้วยหอมที่งามที่สุดมาให้พ่อสักหวีหนึ่งนะ พ่อจะนำมาทำพิธีบูชาพระพุทธเจ้าเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตเรา...จำไว้นะลูก ต้องเลือกเอาหวีที่ดีที่สุดเท่านั้น และเจ้าต้องกลับมาให้ทันก่อนเวลาพระอาทิตย์อยู่ตรงหัวด้วยล่ะ”
ผู้เป็นพ่อกำชับ ซึ่งลูกชายก็พยักหน้ารับคำเป็นอย่างดี แล้วออกจากบ้านไป
เวลาผ่านไป...กระทั่งบ่ายคล้อยแล้ว ลูกชายก็ยังไม่กลับมา ผู้เป็นพ่อรู้สึกโมโหลูกชายเป็นอย่างมากที่กล้าขัดคำสั่ง เถลไถลไม่ยอมกลับบ้าน จนทำให้ไม่ได้ทำพิธีบูชาพระพุทธเจ้าดังที่ตั้งใจไว้ เขาเดินหยิบไม้เรียวและยืนจังก้ารอลูกอยู่ตรงประตูบ้าน
หลังจากนั้นไม่นาน ลูกชายก็กลับมาถึงบ้าน และทันทีที่ได้เห็นหน้าลูก ผู้เป็นพ่อก็ตะคอกถามว่า
“มัวไปทั่วเล่นที่ไหน?...จึงเพิ่งกลับมาเอาป่านนี้...รู้ไหมเพราะเจ้ามาช้าพ่อจึงต้องพลาดพิธีบูชาพระพุทธเจ้าในวันนี้ไป..”
และเมื่อมองไม่เห็นกล้วยหอมในมือของผู้เป็นลูก เขาก็รู้สึกโมโหมากขึ้นอีก
“ที่พ่อให้เงินเจ้าไปซื้อกล้วยหอม เจ้าไม่ได้ทำอย่างนั้นเรอะ อย่างนั้นก็จงเอาเงินของพ่อคืนมาเสียเดี๋ยวนี้”
แต่ลูกชายไม่มีเงินคืนให้แก่พ่อของเขา เขาส่ายหน้าและทำไม้ทำมือเพื่อจะสื่อสารอะไรบางอย่าง
🌎🌿 ฝ่ายพ่อนั้น...แค่ได้รู้ว่าลูกไม่ได้ซื้อกล้วยหอม...และไม่มีเงินกลับมาคืนก็โกรธจนขาดสติ...ด้วยคิดว่า...ลูกคงเอาเงินไปซื้อขนมจนหมดสิ้น เขาเงื้อไม้เรียวและกระหน่ำฟาดไปที่น่องของลูกอย่างแรง
เด็กชาย...ได้รับความเจ็บปวดมาก แต่เขาพูดไม่ได้จึงได้แต่ส่งเสียงครางขอความเห็นใจจากผู้เป็นพ่อ ซึ่งขณะนี้ไม่มีแก่ใจรับฟังเสียงเว้าวอนใด ๆ จากลูกชายทั้งสิ้น
“เพราะเจ้าไม่สวดมนต์ เจ้าจึงกลายเป็นคนเลว ลูกไม่รักดีเช่นเจ้า สู้ไม่มีเสียเลยจะดีกว่า”
ผู้เป็นพ่อว่า...พร้อมกับลงไม่เรียวบนน่องของบุตรชายต่อไปอย่างไม่ยั้ง
ขณะนั้นเอง...มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ชายผู้เป็นพ่อจึงหยุดเฆี่ยนตีลูกชายแล้วเปิดประตูออกไปดู พบหญิงแปลกหน้าคนหนึ่งยืนอยู่ แขนข้างหนึ่งของนางอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยเอาไว้ ส่วนแขนอีกข้างก็คล้องตะกร้าใบใหญ่ที่มีผ้าคลุมปิดของที่อยู่ภายใน
“นางมาเยือนบ้านของข้าด้วยเหตุอันใดหรือ?”
ชายผู้เป็นพ่อถามอย่างแปลกใจ เพราะเขาไม่เคยรู้จักหญิงคนนี้และลูกสาวของเธอมาก่อน
“ข้าและลูกสาวนำของกำนัลมามอบให้แก่ครอบครัวท่าน” หญิงผู้นี้กล่าวตอบอย่างมีไมตรี
“อย่างนั้นคงจะผิดบ้านแล้ว เพราะข้าไม่เคยรู้จักนางหรือลูกของนางมาก่อน” ชายผู้เป็นพ่อปฏิเสธ
💖🌿 “หากท่านเป็นบิดาของบุตรชายใบ้ผู้เปี่ยมไปด้วยเมตตา ก็เห็นจะไม่ผิดหรอก”
นางตอบ...พร้อมกับแย้มรอยยิ้ม ชายผู้เป็นพ่อรู้สึกพิศวงมากที่หญิงนางนี้รู้จักลูกชายของเขา เขาจึงสอบถามเรื่องราวทั้งหมดจากนาง ซึ่งได้เล่าสิ่งที่เกิดแก่ตนเองในวันนี้ให้ฟังว่า...
🌎🌿 “ข้าเป็นหญิงม่าย...จากต่างเมือง...เมื่อสามีของข้าตาย เมืองนั้นก็ไร้ซึ่งที่พึ่ง ข้าจึงต้องอุ้มลูก...เดินทางรอนแรมเพื่อมาตามหาญาติที่เหลืออยู่ในเมืองนี้ แต่กว่า...จะเดินทางมาถึงที่นี่...ต้องใช้เวลานานมาก...เงินที่ติดตัวมาก็ร่อยหรอ ทำให้ข้าและลูกไม่มีอะไรกินมา ๓ วันแล้ว...
ขณะที่พวกเรา...ยังตามหาญาติไม่เจอและไม่มีเงินซื้อข้าวกิน...ก็เผอิญเห็นลูกชายของท่าน...เดินถือกล้วยหอมหวีงาม...ผ่านมาพอดี...ลูกสาวของข้าทนความหิวไม่ไหว จึงวิ่งไปหาลูกชายท่าน...เพื่อจะขอกล้วยหอมกิน...
แต่ยังไม่ทันจะวิ่งไปถึง...ลูกสาวของข้าก็หมดแรงล้มลงเสียก่อน...
ข้าจึงรีบวิ่งตามลูกไป แล้วก็หมดแรงล้มลงเช่นกัน...
ลูกชายของท่าน...เห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาช่วยพวกเรา แล้วส่งกล้วยหอมให้เราสองแม่ลูกกินทั้งหวี...
นอกจากนั้น...ลูกชายของท่าน...ก็ยังหาน้ำดื่มมาให้เราด้วย หากไม่มีลูกของท่าน เราคงหาชีวิตไม่แล้ว ต้องขอขอบคุณลูกชายของท่านมากจริง ๆ” 🌎🌿
กล่าวจบ...หญิงนางนี้ก็ส่งตะกร้าจากมือนางให้แก่ชายผู้เป็นพ่อ แล้วจากไป ชายผู้เป็นพ่อเปิดผ้าคลุมออกดูพบว่าในตะกร้าใบนั้นเต็มไปด้วยกล้วยหอมหวีงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต นอกจากนั้นยังทำให้เขาฉุกคิดถึงอะไรบางอย่างที่ตนเองไม่เคยคิดมาก่อน ชายผู้เป็นพ่อรีบกลับเข้าไปในบ้านและตรงเข้าไปสวมกอดลูกชาย พร้อมทั้งกล่าวคำขอโทษต่างๆ นานา เขากล่าวแก่ลูกชายอย่างสำนึกผิดว่า
“ลูกรักของพ่อ...อภัยให้พ่อที่โง่เขลาคนนี้ด้วยเถิด พ่อนั้นคิดเสมอว่า การสวดมนต์ด้วยเสียงอันดังจะทำให้พ่อเข้าถึงแก่นแห่งพระธรรมได้...นอกจากนั้นการบูชาพระพุทธเจ้าด้วยกล้วยหอมอยู่เสมอก็จะทำให้พ่อได้รับแต่สิ่งดีๆ ในชีวิต...แต่พ่อคิดฉาบฉวยเกินไป
กล้วยหอม...ของลูกและของพ่อนั้นต่างคุณค่ากันมาก...กล้วยหอมของพ่อมีไว้เพื่อบูชาพระพุทธรูป แต่แท้จริงแล้วพ่อทำไปเพื่อตัวเองทั้งนั้น แต่กล้วยหอมของลูกนั้นมีค่าถึงขนาดช่วยชีวิตผู้อื่นให้รอดพ้นจากความตายได้เลยทีเดียว และพ่อคิดว่าขณะนี้พระพุทธองค์คงกำลังให้พรในความเมตตากรุณาของลูกอยู่ก็เป็นได้
🌎🌿 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...
++++++++++++++++++++
เรื่องของความศรัทธา...เป็นความยึดมั่นถือมั่นอย่างหนึ่ง...แต่ศัทธานั้นต้องเป็นสิ่งที่ไม่ทำร้าย ทำลายผู้อื่นและสังคม...พระอาจารย์เคยเขียนไว้ว่า...
💖🌿 "ยิ่งมีใจ "ศรัทธา" มากเท่าใด
ยิ่งต้อง "มีสติ"...มากเท่านั้น
อย่าศรัทธาสิ่งใดแบบ "ไร้สติ"
เพราะทำให้ "หลงงมงาย"
และนำ "ความทุกข์" มาให้เสมอ
ดังนั้น...เมื่อจะศรัทธาสิ่งใด
ต้องมี "ปัญญา" เป็นเครื่องกำกับ
"ศรัทธา"...ต้องอยู่คู่กับ "ปัญญา" เสมอ
จะได้ไม่ผิดพลาดและเสียใจในภายหลัง" 💖🌿
และสิ่งใด ๆ ก็ตามในโลกนี้...จะมีคุณค่าอย่างแท้จริง...ก็ต่อเมื่อสิ่งนั้นได้ก่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้อื่น...เราอาจจะให้ความสำคัญกับบางสิ่งบางอย่างอย่างมากมาย...
🌎🌿 เพราะคิดว่า...สิ่งนั้น...ช่างมีคุณค่ามากนัก แต่ถ้าเรายังไม่ได้ใช้มันให้เกิดประโยชน์จริง ๆ หรือ ไม่เคยรู้วิธีที่จะใช้มันให้เกิดประโยชน์ใด ๆ เลย
สิ่งนั้น...ก็ยังไม่ใช่สิ่งที่มีคุณค่ามากนักสำหรับเรา...
...เอวัง...ก็มีด้วยประการฉะนี้แล...
เพื่อนกัลยาณธรรม
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
