ทำไมชอบบทกลอน บทกวี
บทกลอน บทกวีมีความงามทางวรรณศิลป์
ให้สุนทรียะ คุณค่าหลักๆ นอกจากจะให้ความเพลิดเพลิน จำเริญใจแล้ว เรายังได้เห็นความงามทางภาษา ยิ่งไปกว่านั้นบทกวีบางบทก็แฝงปรัชญาของชีวิต คนที่เข้าถึง และเคยอ่านเจอบทกวีดีๆ จะพบว่ามันงดงามมากๆ
เรายังเพลินไปกับรสของบทกวี ทั้งไพเราะ มีทั้งบทรัก บทชัง โกรธ ตลกขบขัน รวมไปถึงเศร้า
ผู้แต่งถ่ายทอดมาจากความรู้สึก ความรู้สึกสามารถส่งต่อกันได้ผ่านบทกวี (ผ่านวรรณกรรม)
ฉันรักบทกวี ยอมรับว่าอ่านไม่มาก แต่แค่อ่านงานเขียนประเภทบทกลอน บทกวี เพียงเล็กน้อยก็รู้สึกหลงใหลแล้ว เราจะได้ซึมซับท่วงทำนอง จังหวะ ลีลา สำนวนภาษาในบทกวีด้วย ซึ่งมองว่าบทกวีดีๆ จะช่วยจรรโลงใจให้อ่อนโยนขึ้นได้มาก
แต่ถ้าจะให้นิยามว่างานชิ้นไหนเรียกได้ว่าเป็นบทกวี ส่วนตัวคิดว่างานชิ้นนั้นต้องซ่อนความหมายที่ลึกซึ้ง และมีภาษางดงาม ไพเราะ เข้าถึงหัวใจ สร้างความสะเทือนใจทางอารมณ์ได้ บางครั้งก็ง่ายๆ งามๆ
ตัวเองก็ชอบเขียนบทกลอน เริ่มเรียนรู้การสัมผัสคำตั้งแต่สมัยเรียนประถมต้น เป็นพื้นฐานให้แต่งตามแบบฉันลักษณ์ได้ ขอบอกว่าเพียงแต่งได้ บางครั้งอาจไม่ใช่แต่งดี คำชมมีผลมากทำให้มีกำลังใจไปต่อ ซึ่งแม้เราจะมองว่าบทกลอนเราไม่ดีพอเพียงใด เราก็ยังคงมั่นใจว่า เราก็ยังพอทำได้นะ จากที่อยากเก็บไว้อ่านคนเดียว ก็อยากเผยให้คนอื่นได้อ่านบ้าง
ซึ่งพอทำได้ ก็สั่งสมประสบการณ์มากน้อย ทำจนคิดว่านี่คือทางของเรา แต่มันก็ยังคงจะต้องพัฒนาไปอีกเรื่อยๆ และไปตลอด
แต่งกลอนมันสนุกอย่างหนึ่งคือ แต่งขึ้นใหม่ได้เรื่อยๆ เท่าที่อยากจะสร้างสรรค์ ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ความรู้สึก ความคิดขณะนั้นด้วย
มองว่าเป็นการฝึกคิดไปในตัว เป็นการระบายความรู้สึก ปลดปล่อยอารมณ์เพลินๆ เชื่อว่าวันหนึ่งถ้าโตเป็นผู้ใหญ่พอ สั่งสมประสบการณ์ชีวิตมากพอ อาจตกผลึกอะไรดีๆ เป็นบทกลอน บทกวี ให้คนได้อ่านกันก็ได้
ชีวิตเกิดมาชาติหนึ่ง คลั่งไคล้หรือหมกมุ่นอะไรมากๆ ก็อยากไปให้สุด แต่ใช่ว่าจะไม่คิดทำอย่างอื่นที่อาจสนุกไปกว่า เพียงใจรักสิ่งนี้ และสนุกไปกับมันพอสมควรเช่นกันค่ะ 😊
๒๔ ตุลาคม ๒๕๖๖
ติดตามบทกลอนของเยาวเรศ เตชะ ได้ที่ลิงก์นี้นะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
