นิยายเรื่องนี้ จะอัพให้อ่าน สองตอน โปรโมทนิยาย หากสนใจ สามารถตามอ่านได้ที่
แนะนำเรื่อง
เพราะคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับใครบางคนทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยความหวัง แล้วนี่หรือสิ่งที่ได้รับกับการรอคอย มันคุ้มค่าจริง ๆ หรือ
ตอนที่1.เด็กชายคนนั้น
‘รอผมก่อนนะ แล้วผมจะกลับมา’
ฉันเอื้อมมือไปหาเด็กผู้ชายในวัยเดียวกัน ที่อยู่ตรงหน้า แต่ยังไม่ทันได้เอื้อมไปถึง........
ปัง ๆ ๆ (เสียงเคาะประตู)
“นี่ ๆ ตื่นได้แล้วยัยลิลลี่จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนกันยะตื่นมาช่วยงานกันบ้างสิ ยัยเด็กเหลือขอ”
ฉันสะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงทุบประตูห้องราวกับประตูจะหลุดออกมา พร้อมกับเสียงแม่เลี้ยงที่ตะโกนดังลั่นแบบไม่สนเพื่อนข้างบ้าน
จริง ๆ ฉันก็ควรจะชินได้แล้วแหละเพราะได้ยินเสียงด่าแบบนี้แทบทุกวัน แต่ก็ยังไม่ชินสักที
“จ้า ตื่นแล้วจ้า” เฮ้อ! นี่ฉันฝันอีกแล้วสินะ เกี่ยวกับเด็กผู้ชายคนนั้น...
ฉันรีบลุกขึ้นออกไปช่วยงานบ้านแม่เลี้ยงก่อนที่ร่างยักษ์จะประทับร่างเต็มตัว ในทุก ๆ วันฉันต้องตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาล้างจาน กวาดบ้าน ถูบ้าน ตามเก็บ ตามล้างในสิ่งที่คนในบ้านนี้ทำทิ้งไว้ ช่างแตกต่างจากลูกของแม่เลี้ยงสิ้นดี ที่ตื่นปุ๊บก็ได้อาบน้ำแต่งตัวกินข้าวพร้อมไปเรียนที่มหาลัยได้เลย
แม่ฉันเสียไปตั้งแต่ฉันเกิดได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ต่อมาพ่อฉันคบกับแม่เลี้ยงที่มีลูกติดฉันจึงได้อยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่จำความได้
พอพ่อของฉันเสียไปฉันก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด เพราะโดนกลั่นแกล้งสารพัด จากแม่เลี้ยงใจร้ายกับลูกของแม่เลี้ยงที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันสักเท่าไหร่ที่เขาเรียกว่าบ้านที่ไม่ใช่บ้านมันรู้สึกแบบนี้เองสินะ
เมื่อไหร่ที่ฉันทำงานเสร็จ ฉันถึงจะไปเรียนที่มหาลัยได้ และวันนี้ก็ผ่านพ้นไปได้อีกหนึ่งวัน
“มาทันเวลาเข้าเรียนอยู่นะ” นิว ชายหนุ่มที่มีรูปร่างสูงผอมผิวขาวเรียนเก่ง บ้านพอมีเงิน เป็นที่หมายปองของสาว ๆ และเป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่ปี1 เขาคอยช่วยจดเลคเชอร์ คอยทำสรุปแต่ละวิชาในเวลาใกล้สอบมาให้ฉันอ่าน เขาเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉันเสมอมา
“ฉันรีบสุด ๆ เลยละ ไม่อยากพลาดสักวิชา กลัวเรียนไม่จบ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ที่ขำกลบเกลื่อนเนี่ยเรื่องจริงนะ เพราะเป็นปีสุดท้ายและเทอมสุดท้าย อีกไม่กี่เดือนก็จบมหาลัยกันแล้ว
“วันนี้เธอทำงานพิเศษหรือเปล่า เลิกเรียนแล้วเราไปหาอะไรกินกันดีไหม”
“คงไม่ได้ ฉันต้องไปทำพาสทาม ที่ร้านสะดวกซื้อนะสิ”
“งั้นเหรอ งั้นเดี๋ยวนิวไปส่งนะ พอดีหิวนะ ว่าจะหาอะไรกินสักหน่อย”
“เอางั้นก็ได้”
บ่อยครั้งที่ นิว จะมาซื้ออาหารในร้านสะดวกซื้อที่ฉันทำพาสทามและนั่งกินที่โต๊ะหน้าร้านสะดวกซื้อ ทั้ง ๆ ที่บ้านก็มีเงิน เขาทำแบบนี้บ่อยครั้งจนฉันรู้สึกชินไปแล้ว
วันนี้ก็เช่นเคยฉันเลิกจากงานพาสทามในเวลา 23:30 ใช้เวลากลับถึงบ้านประมาณ เที่ยงคืน ฉันเปิดประตูเข้าห้องตัวเองตามปกติ แต่วันนี้ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป ในห้องที่เคยเป็นระเบียบเรียบร้อย ของทุกอย่างในห้องกระจัดกระจายเละเทะไปหมด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...
ตอนที่2 ไม่เหลืออะไร
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับห้องของหนูคะ ทำไมของในห้องถึงเป็นแบบนี้”
ฉันเดินออกมาถามทุกคนในบ้านเพราะสิ่งที่เห็นมันทำให้ฉันรู้สึกแย่เอามาก ๆ
“เงินแกนะฉันเอามาจ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ แล้วนะ อยู่บ้านคนอื่นก็หัดช่วยกันซะบ้างสิ ยัยเด็กนี่”
เงินเก็บในกระปุกที่อยู่ในห้องที่ฉันเก็บสะสมไว้แม่เลี้ยงเอาไปโดยไม่เหลือสักบาท และไม่บอกฉันสักคำ นี่มันขโมยชัด ๆ
“ทำแบบนี้ได้ยังไงคะ เงินนั้นหนูมีความจำเป็นต้องใช้ มาขโมยเงินกันแบบนี้ได้ยังไง”
‘เพียะ!’ สิ้นสุดเสียง หน้าฉันหันไปตามแรงฝ่ามือที่มาประทับตรงหน้าอย่างแรงฉันรู้สึกชาไปทั่วทั้งใบหน้าเลยทีเดียว
“แกจะมีความจำเป็นอะไร ฉันนี่สิ ที่มีความจำเป็นทั้งค่าบ้านค่ากิน แกมันเด็กที่มาอาศัยจะไม่ช่วยสักบาทเลยหรือยังไง เงินแกก็เหมือนเงินฉัน ถ้าไม่พอใจก็ไสหัวออกไปซะ”
“ถ้าพี่เขามีปัญญาไปจริง เขาคงออกไปจากบ้านเรานานแล้วแหละค่ะคุณแม่555”
ฉันหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงซึ่งเป็นน้องสาวต่างแม่ที่กำลังยืนมองฉันโดนตบและยิ้มเยาะเย้ยอย่างถากถางที่แสดงออกบนใบหน้าของเธอ ทุกครั้งฉันก็โดนกลั่นแกล้งมาตลอด แต่ครั้งนี้มันเกินกว่าฉันจะรับไหว ฉันจึงตัดสินใจเก็บข้าวของและออกมาจากขุมนรกหลังนี้ทันที
วินาทีที่เห็นชายคนหนึ่งที่คุ้นตาน้ำใส ๆ ก็เริ่มเอ่อล้นออกจากตา ฉันวิ่งเข้าไปสวมกอดชายคนนั้นที เหมือนฉันได้พบกับแสงสว่าง
“ลิลลี่เป็นอะไรไหม ขอโทษทีนะที่ฉันมาช้า”
“ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณนะที่มา”
“ฉันต้องมาสิ นี่มันก็ดึกมากแล้ว เธอไปพักที่บ้านฉันก่อนเถอะ”
ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้อีกแล้ว นอกจากเพื่อนที่สนิทเพียงคนเดียวของฉัน
“ที่บ้านฉันมีห้องว่างนะ เธอนอนคนเดียวได้ใช่ไหม”
“อืม ได้สิ นายช่วยฉันไว้เยอะมากเลย ขอโทษที่รบกวนตอนดึกๆ นะ”
“ไม่เป็นไรหรอก พักผ่อนเถอะนะ”
“วันนี้ฉันหยุดเรียนหนึ่งวันนะ ฉันจะรีบไปหาห้องพักนะขอบคุณสำหรับเงินที่ให้ฉันยืมนะ แล้วฉันจะรีบหาเงินมาคืน”
“เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันจะทำสรุปมาให้นะว่าวันนี้เรียนอะไรบ้าง”
“โอเค เจอกันตอนเย็นนะนิว”
ฉันได้ที่พักใหม่ แต่หลังจากเลิกเรียนฉันก็ยังมาทำงานพิเศษเพื่อหาเงินมาคืนเพื่อนสนิทอย่างนิว และเพื่อเก็บเงินมาเปิดร้านดอกไม้อย่างที่ฉันตั้งใจไว้กับคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้กับใครบางคนเมื่อนานมาแล้ว
นิยายเรื่องนี้มีทั้งหมด 14 ตอน หากสนใจติดตามอ่านได้ที่
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
