18 ธ.ค. 2023 เวลา 12:37 • ประวัติศาสตร์

ขุนโจรเหลียงซาน 53

อู่ซง ผู้จาริก (7) สมยอมสมหวัง
พอถึงเช้าวันที่สาม หลังจากเห็นอู่ต้าออกจากบ้านไปแล้ว ยายหวางก็เดินมาตะโกนเรียก “แม่นาง…”
พานจินเหลียนชะโงกหน้าต่างตอบมาจากชั้นบน “ข้าน้อยกำลังจะไปพอดี”
ทั้งสองจึงพร้อมกันมายังร้านของยายหวาง นำผ้าออกมาเย็บต่อ ยายหวางนำน้ำชามาให้
ใกล้เที่ยง ซีเหมินชิ่งผู้เฝ้ารอวันนี้ด้วยใจจดจ่อ แต่งชุดหล่อติดเงินปลีกมาห้าตำลึงเดินมายังถนนจื่อสือ พอถึงหน้าร้านน้ำชาก็ส่งเสียงไอเป็นสัญญาณว่า “ท่านแม่หวาง ทำไมไม่เห็นเสียหลายวัน”
ยายหวางรู้ทีตอบมาว่า “ใครมาถามหายายเฒ่าล่ะ”
ซีเหมินชิ่งว่า “ข้าเอง”
ยายหวางรีบออกมา หัวเราะว่า “คิดว่าใคร ที่แท้นายท่านนี่เอง มาได้จังหวะพอดี เชิญเข้ามาข้างในก่อน”
ยายหวางลากตัวซีเหมินชิ่งเข้ามาในห้อง มองมายังหญิงสาวแล้วกล่าวว่า “นี่คือนายท่านผู้บริจาคผ้าตัดเสื้อให้ยายเฒ่า”
ซีเหมินชิ่งเอื้อนทักทาย 唱喏 หญิงสาวรีบวางมือลุกขึ้นทำว่านฝู 万福 (คารวะแบบสตรี)
ยายหวางชี้มายังหญิงสาวแล้วกล่าวกับซีเหมินชิ่งว่า “ผ้าที่นายท่านให้ยายเฒ่ามา ทิ้งไว้เป็นปีไม่ได้ตัด โชคดีที่ได้แม่นางผู้นี้ช่วยเป็นธุระตัดเย็บให้ ฝีมือเย็บปักถักร้อยเลอเลิศหายากยิ่ง นายท่านดูสิ”
ซีเหมินชิ่งหยิบผ้ามาดูแล้วชมว่า “งานของแม่นางผู้นี้ประณีตยิ่งนัก นางฟ้าก็มิปาน”
หญิงสาวว่า “นายท่านอย่าพูดเล่น”
ซีเหมินชิ่งถามยายหวางว่า “ท่านแม่ ถามหน่อย แม่นางท่านนี้เป็นภรรยาบ้านไหน”
ยายหวางว่า “นายท่าน ลองทายดู”
“ผู้น้อยจะไปทายถูกได้อย่างไร”
ยายหวางหัวเราะคิกคักแล้วว่า “ภรรยาอู่ต้าหลางข้างบ้านนี่แหละ วันก่อนทำไม้ค้ำตกใส่หัวไม่รู้จักเจ็บ นายท่านลืมแล้วหรือ”
หญิงสาวหน้าแดงกล่าวว่า “วันก่อนข้าน้อยพลั้งมือ นายท่านอย่าได้ถือโทษ”
ซีเหมินชิ่งว่า “พูดอะไรเช่นนั้น”
ยายหวางว่า “นายท่านผู้นี้เป็นคนอารมณ์ดี ไม่ค่อยถือโทษโกรธใคร”
ซีเหมินชิ่งว่า “วันก่อนผู้น้อยจำไม่ได้ ที่แท้เป็นภรรยาของอู่ต้าหลาง ผู้น้อยรู้เพียงว่าต้าหลางเป็นคนรักครอบครัว เป็นคนค้าขายไม่เคยคิดร้ายใคร นิสัยดี ขยันหาเงิน หายากคนหนึ่ง”
ยายหวางว่า “ตั้งแต่แม่นางแต่งงานกับต้าหลาง เวลาเกิดเรื่องอะไร เขาก็ตามใจทุกอย่าง”
หญิงสาวว่า “สามีเป็นคนไม่เอาไหน นายท่านอย่าได้เอาแต่พูดเล่น”
ซีเหมินชิ่งว่า “แม่นางผิดแล้ว โบราณว่า อ่อนโยนคือพื้นฐานของการเป็นคน แข็งกระด้างคือบ่อเกิดของเคราะห์ร้าย คนดีเช่นต้าหลางของแม่นาง โบราณว่า น้ำนิ่งไหลลึก”
หญิงสาวจึงคล้อยตามว่า “พูดเช่นนั้นก็ถูก”
ซีเหมินชิ่งกล่าวแต่คำชมจบแล้วก็นั่งลงตรงข้ามหญิงสาว
ยายหวางถามว่า “แม่นาง รู้จักนายท่านผู้นี้หรือไม่”
“ข้าน้อยไม่รู้จัก”
“นายท่านผู้นี้เป็นเศรษฐีใหญ่ในอำเภอนี้ นายอำเภอเองก็สนิทสนมกันดี เรียกว่า ท่านขุนนางใหญ่ซีเหมิน 西门大官人 เปิดร้านขายสมุนไพรอยู่หน้าอำเภอและยังมีทรัพย์สินอื่นๆ อีกมากมาย” ยายหวางพรรณาโอ่อวดรวยให้ซีเหมินชิ่งอีกหลายรายการ
หญิงสาวฟังแล้วนั่งก้มหน้าเย็บผ้าไปเรื่อยๆ ยายหวางยกน้ำชามาให้ซีเหมินชิ่งและพานจินเหลียนคนละถ้วย และทำท่าเอามือลูบหน้าให้ซีเหมินชิ่งเห็น ซีเหมินชิ่งรู้ทีว่าสำเร็จแล้วห้าส่วน
แล้วยายหวางก็เดินหน้าแผนขั้นที่หกว่าในเมื่อผู้อุปการะทั้งสอง คนหนึ่งออกเงิน คนหนึ่งออกแรง มาอยู่พร้อมหน้า ก็ขอให้ซีเหมินชิ่งช่วยเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารสักมื้อ ซีเหมินชิ่งจึงให้เงินยายหวางวานให้ช่วยซื้อสุราอาหาร
พานจินเหลียนว่า “ไม่น่าต้องลำบาก” แต่ก็ไม่ได้ลุกหนีไปไหน
ยายหวางรับเงินแล้วเดินออกประตูเพื่อไปซื้อของ ปากก็บอกว่า “รบกวนแม่นางนั่งเป็นเพื่อนนายท่านหน่อย”
หญิงสาวว่า “ท่านแม่ ไม่ต้องหรอก” ว่าเช่นนั้นแต่ก็ไม่ได้ลุกไปไหน
ซีเหมินชิ่งจ้องนางตาไม่กระพริบ นางแอบชำเลืองมาเห็น แล้วก้มหน้าทำงานต่อ แต่มีใจให้แล้วเจ็ดส่วน
ไม่นานนักยายหวางก็ซื้อห่าน ซื้อเนื้อและผลไม้มาวางบนโต๊ะแล้วเรียกพานจินเหลียนว่า “แม่นางเก็บของก่อนเถอะ มาดื่มด้วยกัน”
“ท่านแม่ตามสบาย รับรองนายท่านเถิด ข้าไม่เป็นไร” ว่าแล้วก็ยังคงไม่ลุกหนีไปไหน
ยายหวางว่า “ทำไมพูดอย่างนั้น นี่ตั้งใจเลี้ยงตอบแทนแม่นางหรอก”
ทั้งสามจึงมานั่งร่วมโต๊ะ รินเหล้าแล้ว ซีเหมินชิ่งส่งจอกให้นางกล่าวว่า “จอกนี้ ดื่มหมดจอก”
นางตอบว่า “ขอบคุณนายท่าน”
从来男女不同筵,卖俏迎奸最可怜。
不记都头昔日语,犬儿今已到篱边。
หญิงชายไม่ร่วมโต๊ะแต่ไรมา
เลาะลดเลี้ยวเกี้ยวพาน่าสมเพช
ไม่จำคำตูโถวจึงเป็นเหตุ
ขอบเขตรั้วมีหมามากล้ำกราย
หญิงสาวรับจอกมาถือไว้ ซีเหมินชิ่งหยิบตะเกียบขึ้นมาถือไว้แล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ ชวนนางให้กินอะไรบ้างเถิด”
ยายหวางคีบเนื้อชิ้นดีส่งให้นาง ดื่มกินกันไปสามรอบ ยายหวางก็ไปอุ่นเหล้ามาเติมใหม่
须知酒色本相连,饮食能成男女缘。
不必都头多嘱付,开篱日待犬来眠。
พึงสังวรณ์สุราคู่ราคะ
ส้องเสพจะเสพสมคู่สมสู่
ตูโถวแม้เตือนตักตระหนักรู้
หมาลอดรูรั้วรั่วมาเรียงหมอน
ซีเหมินชิ่งถามว่า “ปีนี้แม่นางอายุเท่าไร”
นางตอบว่า “ข้าน้อยอายุยี่สิบสามปี”
ซีเหมินชิ่งว่า “ผู้น้อยแก่กว่าห้าปี”
นางว่า “นายท่านมิควรนำฟ้ามาเปรียบกับดิน 将天比地”
ยายหวางแทรกขึ้นมาว่า “แม่นางช่างรอบรู้ แม้คำปราชญ์นานาสำนัก งานเย็บปักยังพิถีพิถัน”
ซีเหมินชิ่งว่า “ไปหาจากที่ไหนได้อีก อู่ต้าหลางช่างโชคดียิ่งนัก”
ยายหวางว่า “ไม่ใช่ข้าว่าหรอกนะ ที่บ้านนายท่านตั้งหลายคน หาคนเทียบแม่นางผู้นี้ไม่ได้ละมัง”
“พูดไปก็เท่านั้น ข้ามันคนดวงไม่ดี ที่ดีหาไม่ได้”
“เมียเอกปัจจุบันของนายท่านก็เป็นคนดี”
“อย่าพูดถึงเลย หากได้เหมือนภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้ว บ้านช่องคงไม่เหมือนกับขาดคนดูแลอย่างปัจจุบัน ตอนนี้เหมือนมีแต่คนรอกินข้าวเจ็ดปาก การงานไม่ทำ”
“ภรรยาท่านเสียไปกี่ปีแล้ว”
“ภรรยาที่เสีย เป็นคนเฉลียวฉลาดดูแลบ้านช่องแทนข้าได้เรียบร้อยทุกอย่าง เสียไปได้สามปีแล้ว บ้านช่องทุกวันนี้วุ่นวาย ข้าจึงอยู่ไม่ติดบ้าน มีแต่เรื่องกวนใจ”
“นายท่าน อย่าถือที่ข้าพูดตรง เมียเอกคนปัจจุบัน ฝีมือเย็บปักก็ไม่ได้แม่นางผู้นี้มัง”
“ถึงเป็นภรรยาที่เสีย ก็ไม่ได้มีฝีมือระดับนี้เช่นกัน”
“นายท่าน เห็นมีบ้านเล็กที่ถนนตะวันออก เมื่อไรจะเชิญยายเฒ่าไปดื่มน้ำชาบ้าง”
“นางเป็นนักร้องชื่อจางซีซี ข้าไม่ได้จริงจังกับนางนัก”
“นายท่านคบหากับหลี่เจียวเจียวนานแล้วสิ”
ซีเหมินชิ่งว่า “คนนี้น่ะ  ตอนนี้ย้ายไปอยู่บ้านข้าแล้ว หากดูแลบ้านได้ คงให้ช่วยดูแลบัญชีไปด้วยแล้ว”
ยายหวางถามว่า “ถ้ามีคนถูกใจ พาเข้าบ้านอีก ไม่เป็นปัญหาหรือ”
“พ่อแม่ข้าต่างเสียไปหมดแล้ว ข้าเป็นใหญ่ในบ้าน ใครจะกล้าบอกว่าไม่”
“ข้าล้อเล่นหรอก แล้วพบใครตรงใจท่านหรือยัง”
ซีเหมินชิ่งว่า “ทำอย่างไรก็หาไม่ได้ ข้ามันคนดวงอาภัพเรื่องคู่ครอง ไม่มีคนดวงสมพงศ์”
ซีเหมินชิ่งกับยายหวางพูดเองเออเองกันพักใหญ่ ยายหวางก็อ้างว่าเหล้าหมดจะออกไปหาซื้อเพิ่ม
ซีเหมินชิ่งควักเงินให้ว่า “ในห่อผ้านี่มีเงินปลีกอยู่ห้าตำลึง ท่านแม่จะซื้ออะไรก็แล้วแต่ หากมีเงินเหลือท่านแม่ก็เก็บเอาไว้”
ยายหวางรับเงินแล้วลุกขึ้นแอบชำเลืองดูพานจินเหลียน ตั้งแต่เหล้าเข้าปากไปคงเกิดอารมณ์ เอาแต่นั่งนิ่งฟังสองคนโต้คารมแฝงความนัย ก็ยังไม่ลุกหนีไปไหน
ยายหวางจึงยิ้มหน้าบานแล้วบอกว่า
“ยายเฒ่าจะไปซื้อเหล้าเพิ่ม รบกวนแม่นางนั่งเป็นเพื่อนนายท่าน ในกายังพอมีเหล้า ท่านทั้งสองก็ดื่มกันไปก่อน ยายเฒ่าว่าจะไปซื้อที่หน้าอำเภอ เขามีเหล้าดี คงไปสักพักใหญ่”
นางตอบว่า “ไม่ต้องหรอก” แต่ยังคงนั่งไม่ขยับ
ยายหวางออกมาหน้าห้อง เอาเชือกมัดประตูไว้แล้วนั่งขวางอยู่หน้าห้อง
ซีเหมินชิ่งรินเหล้าแล้วแสร้งใช้ชายแขนเสื้อปัดตะเกียบตกพื้น ตะเกียบเป็นใจตกลงข้างเท้าพานจินเหลียนพอดี ซีเหมินชิ่งก้มลงไปไม่เก็บตะเกียบแต่บีบเท้านางที่สวมรองเท้าปักแทน
นางยิ้มแล้วกล่าวว่า “นายท่านเลิกเล่น ข้ารู้ว่าท่านกำลังเกี้ยวข้า”
ซีเหมินชิ่งยังคงคุกเข่าอยู่ว่า “สุดแต่แม่นางจะเมตตา”
นางจึงสวมกอดซีเหมินชิ่ง
交颈鸳鸯戏水,并头鸾凤穿花。
喜孜孜连理枝生,美甘甘同心带结。
 
将朱唇紧贴,把粉面斜偎。
罗袜高挑,肩膊上露一弯新月;
金钗倒溜,枕头边堆一朵乌云。
 
誓海盟山,搏弄得千般旖旎,
羞云怯雨,揉搓的万种妖娆。
恰恰莺声,不离耳畔;
津津甜唾,笑吐舌尖。
 
杨柳腰脉脉春浓,樱桃口呀呀气喘。
星眼朦胧,细细汗流香玉颗;
酥胸荡漾,涓涓露滴牡丹心。
 
直饶匹配眷姻偕,真实偷期滋味美。
ยวนยางเคลียคลอวารีระเริง
หลวนเฟิ่งชื่นชมสุคนธ์โสมนัส
อาบอิ่มเอิบก้านกิ่งเกี่ยวกระหวัด
วะวาบหวามใจมัดรัดร้อยเรียง
ริมปากแดงอวบอิ่มลิ้มประกบ
แป้งประทินแก้มประคบซบเอียงเฉียง
ถุงเท้าชูเหนือไหล่จันทร์แรมเรียง
ปิ่นปักร่วงเคียงหมอนเมฆฝนปู
ฟ้าดินสลายพันโบกโยกคลอนคลาย
เมฆฝนละอายหมื่นตะโบมจับโจมจู่
เจื้อยเจื้อยแจ้วนกกระจิบกระซิบหู
รินรินอยู่หวานน้ำลายติดปลายลิ้น
1
เอวหยางหลิ่วไหวไหวกลางฝนสาย
ปากอิงเถาหอบหายใจรวยริน
ดารารายเม็ดเหงื่อผุดจรุงกลิ่น
ทรวงระริกรินน้ำค้างกลางโบตั๋น
 
ถึงแม้อยู่เคียงคู่กัน   ผัวเมียผูกพัน
มิกระสันดังลักลอบ
หลังพายุฝนผ่านไป ยายหวางก็ผลักประตูเข้ามาทำเป็นโกรธว่า “ท่านทั้งสองทำเรื่องงามหน้า”
ซีเหมินชิ่งกับพานจินเหลียนต่างตะลึงอยู่
ยายหวางว่า “ดีล่ะ ข้าเชิญท่านมาตัดเสื้อ ไม่ใช่มาคบผู้ชาย หากอู่ต้ารู้เข้า ข้าคงลำบาก ข้าไปบอกเองดีกว่า”
พานจินเหลียนยุดกระโปรงยายหวางไว้ว่า “แม่ท่านขออภัยด้วย”
ซีเหมินชิ่งว่า “แม่ท่านอย่าเอ็ดไป”
ยายหวางหัวเราะว่า “หากจะให้ข้ายกโทษให้ ต้องรับปากข้าเรื่องหนึ่ง”
หญิงสาวว่า “อย่าว่าแต่เรื่องเดียว สิบเรื่องก็ได้”
ยายหวางว่า “นับแต่วันนี้ไป ต้องมาหานายท่านอย่าให้อู่ต้ารู้ ข้าก็จะไม่เอาเรื่อง วันไหนไม่มา ข้าจะไปบอกอู่ต้าเอง”
นางว่า “เอาตามที่ท่านแม่ว่า”
ยายหวางว่า “นายท่านซีเหมิน เรื่องที่รับปากยายเฒ่าไว้อย่าได้ผิดคำพูดเล่า”
ซีเหมินชิ่งว่า “ท่านแม่วางใจ ข้าเป็นคนรักษาคำพูด”
ทั้งสามร่วมดื่มกันต่อจนบ่ายแก่ พานจินเหลียนก็แยกกลับไปก่อนอู่ต้าหลางจะกลับ
ยายหวางนัดแนะกับซีเหมินชิ่งให้สังเกตธงสัญญาณที่นางจะปักไว้หน้าร้าน
นับจากนั้นพานจินเหลียนกับซีเหมินชิ่งก็ใช้บ้านยายหวางเป็นเรือนหอทุกวันจนผ่านไปราวครึ่งเดือน บ้านใกล้เรือนเคียงต่างรู้กันทั่ว เว้นแต่อู่ต้าหลางคนเดียว
半晌风流有何益,一般滋味不须夸。  
他时祸起萧墙内,悔杀今朝恋野花。
เสน่หาชั่วเพลาหาค่าใด
รสดาษดื่นทั่วไปอย่าคุยเขื่อง
วันหน้าหากบ้านสลายระคายเคือง
เป็นเรื่องเศร้าด้วยเช้านี้หลงบุษบา
ตอนก่อนหน้า : อุบายยายหวาง
ตอนถัดไป : วิ่นเกอ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา