Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
กุ้ยหลิน
•
ติดตาม
22 ธ.ค. 2023 เวลา 12:16 • ประวัติศาสตร์
ขุนโจรเหลียงซาน 55
อู่ซง ผู้จาริก (9) วางยาอู่ต้า
อู่ต้านอนป่วยอยู่ห้าวัน ขอน้ำแกงไม่มี ขอน้ำไม่มา เรียกหาไม่ขาน พานจินเหลียนพอกหน้าออกไปแต่เช้า หน้าแดงกลับมาทุกวัน อู่ต้าโกรธจนควันออกหู แต่นางไม่สนใจ
ในที่สุด อู่ต้าก็ได้บอกเมียว่า “เจ้าคบชู้ พอข้าไปจับ เจ้าก็เรียกชู้เตะข้า จะเป็นหรือตายยังไม่รู้ แต่เจ้ายังออกไปเล่นชู้ทุกวัน ข้าจะตายก็ไม่สนใจ ข้าทำอะไรพวกเจ้าไม่ได้ แต่อู่เอ้อน้องชายข้า เจ้าคงรู้นิสัยเขาดี ถ้ากลับมาคงไม่ยอมแน่ ถ้าเจ้ารักษาข้าให้ดี เขากลับมา ข้าก็จะไม่พูดถึง แต่ถ้าเจ้าทิ้งข้าไว้ เขากลับมา ต้องไปหาเจ้าแน่”
1
พานจินเหลียนได้ฟังแล้วก็ไม่ตอบอะไร แต่เอาความไปบอกต่อยายหวางและซีเหมินชิ่ง
ซีเหมินชิ่งฟังแล้วเหมือนอยู่ในตู้แช่กล่าวว่า “แย่แล้ว อู่ตูโถวที่ฆ่าเสือบนเนินจิ่งหยาง นี่เป็นนักเลงอำเภอชิงเหอ ข้าคบหาเจ้า รู้ถึงหูเขา คงลำบากแน่”
ยายหวางยิ้มเยาะแล้วว่า “ท่านเป็นคนถือหางเสือ ข้าแค่คนติดเรือมาด้วย ข้าไม่กังวล ท่านกลับกังวลจนมือไม้สั่น”
ซีเหมินชิ่งว่า “ข้าเป็นลูกผู้ชายพอ มาถึงขั้นนี้คงไม่ปัดสวะไปไหน ท่านมีข้อคิดดีๆ ก็ลองบอกมา”
ยายหวางว่า “พวกท่านอยากเป็นผัวเมียระยะยาว หรือระยะสั้นล่ะ”
ซีเหมินชิ่งว่า “ท่านแม่ ขยายความหน่อย อย่างไรระยะยาวระยะสั้น”
ยายหวางว่า “ถ้าเป็นผัวเมียระยะสั้นละก็ ตอนนี้พวกเจ้าก็เลิกกันได้แล้ว รออู่ต้าหายดี ก็ขอโทษขอโพยเสีย อู่เอ้อกลับมา ไม่ต้องพูดอะไร รอจนเขาถูกส่งไปปฏิบัติหน้าที่ใหม่ ค่อยมานัดพบกันอีก นี่ก็คือผัวเมียระยะสั้น ถ้าจะเป็นผัวเมียระยะยาว ได้อยู่ด้วยกันทุกวันไม่เกรงครหา ข้าก็พอมีแผนอยู่ แต่เอ่ยปากลำบากอยู่”
ซีเหมินชิ่งว่า “ท่านแม่สงเคราะห์หน่อย เอาแบบระยะยาว”
“เช่นนั้นก็ต้องใช้ของสิ่งหนึ่ง ที่อื่นไม่มี เกิดเองตามธรรมชาติ ที่บ้านนายท่านมี”
ซีเหมินชิ่งว่า “จะเป็นลูกตาข้า ก็ควักให้ได้อยู่ มันคืออะไรกัน”
ยายหวางว่า “หมอนี่ป่วยหนักร่อแร่อยู่ ลงมือง่าย นายท่านเอาสารหนูที่ร้านให้แม่นางไปเจียดยาแก้ช้ำในมา เอาสารหนูปนเข้าไป กำจัดเจ้าเตี้ยนั่นเสีย แล้วฌาปนกิจเสียให้เรียบร้อยไม่เหลือร่องรอย อู่เอ้อกลับมาถึง จะทำอะไรได้ แต่ไหนแต่ไรมา น้องสามีพี่สะใภ้ไม่ถามไถ่กัน ตอนแต่งเข้าบ้านมานับเป็นญาติ พอแต่งงานใหม่ไปก็ไม่เกี่ยวดองกันอีก พอผ่านไปครึ่งปีพ้นช่วงไว้ทุกข์แล้ว นายท่านก็แต่งนางเข้าบ้านมีความสุขด้วยกันจนแก่เฒ่า อุบายนี้เป็นอย่างไร”
ซีเหมินชิ่งว่า “อุบายท่านแม่ยอดเยี่ยมนัก อยากอยู่อย่างสบาย ต้องลงมือฆ่าให้ตาย 欲求生快活 须下死工夫 เอาละ ไม่ทำก็แล้วไป ทำแล้วต้องให้ตลอด”
ยายหวางว่า “ตัดหญ้าไม่ถอนราก ฝนมาก็งอกใหม่ 若是斩草不除根 春来萌芽再发 จึงต้องถอนรากเสีย นายท่านเอาสารหนูมา ข้าจะสอนแม่นางลงมือ เสร็จงานแล้วอย่าลืมให้รางวัลข้าอย่างงามด้วย”
ซีเหมินชิ่งว่า “เรื่องนั้นแน่นอนอยู่แล้ว”
1
恋色迷花不肯休,机谋只望永绸缪。
谁知武二刀头毒,更比砒霜狠一筹。
หลงบุปผาบ้าตัณหาไม่ละวาง
มีแผนสร้างสัมพันธ์มั่นสถิต
ใครไปรู้มีดอู่เอ้อเธอมากพิษ
ทั้งมีฤทธิ์ร้ายกาจกว่าสารหนู
1
ซีเหมินชิ่งไปไม่นานก็เอาสารหนูมาให้ยายหวางห่อหนึ่ง ยายหวางจึงบอกพานจินเหลียนว่า
1
“แม่นาง ข้าจะสอนให้ท่านวางยา ตอนนี้อู่ต้าใช้ให้ท่านช่วยดูแล ท่านก็พูดจากับเขาดีๆ พอเขาขอยากิน ก็เอาสารหนูนี้ผสมลงในยา พอเขาลุกมากินก็จับกรอกปากเสียให้ได้ ตอนที่ยาออกฤทธิ์จะเหมือนท้องไส้ฉีกขาด เขาจะร้องเสียงลั่น ท่านก็เอาผ้าห่มคลุมอุดปากไว้อย่าให้ข้างบ้านได้ยิน เตรียมน้ำร้อนต้มผ้าขี้ริ้วเอาไว้ก่อน พอถูกพิษ เลือดจะไหลออกเจ็ดทวาร ฟันจะกัดริมฝีปากจนเป็นแผล พอแน่ใจว่าหมดลม ท่านก็เลิกผ้าห่มขึ้น เอาผ้าที่ต้มไว้เช็ดรอยเลือดออกให้หมด แล้วนำร่างใส่โลงไปเผาเสีย ไม่ยากอะไร”
2
หญิงสาวว่า “ดีอยู่หรอก แต่ตอนลงมือจริงคงมือไม้อ่อน ไม่กล้าจัดการศพ”
“ไม่ยาก ท่านเคาะกำแพงเป็นสัญญาณ ข้าจะข้ามมาช่วย”
4
ซีเหมินชิ่งว่า “พวกท่านจัดการให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ยามห้าข้าจะมาฟังข่าว”
ยายหวางส่งห่อสารหนูให้พานจินเหลียนนำไปเก็บ
1
พานจินเหลียนกลับมาบ้านขึ้นชั้นบนไปดูอู่ต้าเห็นนอนระทวยเต็มที เหมือนรอความตายอยู่ นางจึงนั่งลงข้างเตียงแสร้งทำเป็นร้องไห้
อู่ต้าถามว่า “เจ้าร้องไห้ทำไม”
นางปาดน้ำตอบว่า “ข้าไม่ควรเลย ถูกหมอนั่นหลอกเอา ไม่คิดว่าจะเตะท่านจนเป็นถึงขนาดนี้ ข้าไปถามเรื่องยามาแล้ว ว่าจะไปเจียดมาให้แต่กลัวท่านระแวง จึงยังไม่ได้ไป”
“เจ้าช่วยให้ข้ารอด เรื่องที่เจ้าทำ ข้าจะไม่ติดใจ อู่เอ้อกลับมาบ้าน ก็จะไม่พูดถึง เจ้ารีบไปเจียดยามาให้ข้าที”
นางหยิบเงิน ข้ามมาหายายหวาง วานยายหวางไปเจียดยามาให้ พอได้ยามาแล้ว นางก็ขึ้นชั้นบนมาหาอู่ต้าบอกว่า “ยาเทียบนี้ หมอกำชับให้กินกลางดึก แล้วห่มผ้าให้เหงื่อออก พอเช้าก็ลุกขึ้นมาได้”
อู่ต้าว่า “ดีแล้ว ลำบากซ้อใหญ่ คืนนี้ช่วยปลุกข้าให้กินยาด้วย”
“ท่านหลับให้สบายเถิด ข้าพยาบาลท่านเอง”
พอฟ้ามืด พานจินเหลียนจุดตะเกียง ลงมาต้มน้ำหม้อใหญ่ นำผ้าขี้ริ้วลงไปต้มเตรียมไว้ เสียงกลองย่ำยามสาม นางเทสารหนูใส่จอก ตักน้ำร้อนหนึ่งชาม เดินขึ้นมาที่ห้องอู่ต้า ปลุกให้ตื่นแล้วถามว่า “ท่านพี่ เอายาวางไว้ที่ไหน”
“อยู่ข้างหมอน เจ้ารีบเอามาชงให้ข้า”
พานจินเหลียนเทยาลงในจอก เทน้ำร้อน เอาปิ่นเงินชงให้เข้ากันแล้วใช้มือซ้ายพยุงอู่ต้า มือขวาถือจอกป้อนยาอู่ต้า
อู่ต้าดื่มไปคำหนึ่งบอกว่า “ยานี่กินยากจริง”
“ขอให้รักษาหาย กินยากหน่อยจะเป็นไร”
อู่ต้าอ้าปากดื่มคำที่สอง นางจึงจับกรอกจนหมดจอก ปล่อยอู่ต้านอนลง แล้วโดดลุกจากเตียง
อู่ต้าร้อง “ไอ้หยา” แล้วว่า “ซ้อใหญ่ ยานี่กินแล้วปวดท้อง แย่แล้ว แย่แล้ว ทนไม่ไหวแล้ว”
นางจึงเอาผ้าห่มคลุมหน้าอู่ต้า อู่ต้าตะโกนบอกว่า “ข้าหายใจไม่ออก”
“หมอกำชับข้าไว้ว่า ต้องให้เหงื่อท่านออก จึงจะหายไว”
2
อู่ต้าพยายามจะพูด พานจินเหลียนกลัวว่าอู่ต้าจะดิ้นหลุด โดดขึ้นเตียงนั่งคร่อมอู่ต้าแล้วกดชายผ้าห่มไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
油煎肺腑,火燎肝肠。心窝里如雪刃相侵,满腹中似钢刀乱搅。
浑身冰冷,七窍血流。
牙关紧咬,三魂赴枉死城中;喉管枯干,七魄投望乡台上。
地狱新添食毒鬼,阳间没了捉奸人。
ตับไตไส้พุงดุจไฟแผดเผา
น้ำแข็งแทงเข้ากลางใจให้หนาวสั่น
ในท้องดังมีมีดสับอยู่นับพัน
เลือดถลันทะลักออกเจ็ดทวาร
คอแห้งผากปากกัดฟันจนแน่น
วิญญาณแล่นลิ่วล่องสู่สุสาน
ผีถูกพิษลงนรกฟ้องยมบาล
โลกธาตุพาลขาดคนไล่จับชู้
อู่ต้าร้องได้สองคำก็สิ้นลม ท้องไส้พังยับไม่ขยับตัว หญิงชู้เปิดผ้าห่มก้มมองเห็นอู่ต้ากัดฟันแน่น เลือดทะลักออกเจ็ดทวาร เกิดหวาดกลัวกระโดดลงจากเตียง รีบรัวเคาะกำแพง ยายหวางได้ยิน รีบออกมายืนไออยู่ประตูหลัง นางรีบลงมาเปิดประตู
ยายหวางถามว่า “เสร็จแล้วหรือ”
นางตอบว่า “เสร็จน่ะเสร็จแล้ว แต่มือข้าอ่อนหมด จัดการต่อไม่ได้”
“จะยากอะไร ข้าช่วยท่านเอง”
ยายเฒ่าถลกแขนเสื้อขึ้นตักน้ำใส่ถัง ทิ้งผ้าขี้ริ้วลงในถัง ยกขึ้นมาชั้นบน เปิดผ้าห่มเช็ดคราบเลือดจากมุมปากและทวารทั้งเจ็ดจนเกลี้ยง เอาเสื้อผ้าอังเตาผิงไว้ สองคนช่วยกันยกศพลงมายังชั้นล่างวางลงบนบานประตูเก่าต่างเตียง จัดการหวีผมเผ้าศพให้เรียบร้อย โพกผ้า สวมเสื้อผ้าและถุงเท้า เอาผ้าขาวคลุมหน้าไว้ เอาผ้าห่มผืนสะอาดมาห่มศพ กลับขึ้นมาชั้นบนเก็บกวาดห้องจนสะอาด แล้วยายหวางก็กลับไป
หญิงสาวนั่งลงข้างศพทำเป็นสะอึกสะอื้น 号 อาลัยหัวหน้าครอบครัว 养家人
โปรดจงรู้ว่า ผู้หญิงร้องไห้ได้อยู่สามแบบ
ร้องไห้ทั้งน้ำตาและสะอึกสะอื้น เรียกว่า 哭 (คู)
ร้องไห้น้ำตาไหลไร้เสียงสะอื้น เรียกว่า 泣 (ชี่)
ร้องไห้สะอึกสะอื้นแต่ไร้น้ำตา เรียกว่า 号 (เหา)
(ซือไน่อันเขียนอธิบายการร้องไห้สามแบบเอาไว้เอง)
ยามห้าฟ้าไม่ทันสว่าง ซีเหมินชิ่งก็มาฟังข่าว ยายหวางเล่ารายละเอียดให้ฟัง ซีเหมินชิ่งควักเงินส่งให้ยายหวางสำหรับไปซื้อโลงศพ แล้วตามพานจินเหลียนมาร่วมหารือ
พานจินเหลียนข้ามมากล่าวกับซีเหมินชิ่งว่า “อู่ต้าของข้าตายแล้ววันนี้ ต่อไปก็ต้องพึ่งพาท่าน”
ซีเหมินชิ่งว่า “เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องบอก”
ยายหวางว่า “ยังมีเรื่องด่วนอยู่เรื่องหนึ่ง อาเก้าเหอ 何九叔 (เหอจิ่วซู) นายตรวจท้องที่เป็นคนละเอียดรอบคอบ ตอนมาชันสูตรศพคงพบพิรุธ ไม่ยอมให้จัดการศพ”
ซีเหมินชิ่งว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าไปบอกเอง เขาคงไม่กล้าขัดข้า”
“นายท่านต้องกำชับให้ดี อย่าได้ชักช้า”
พอฟ้าแจ้ง ยายหวางจัดแจงซื้อโลงศพ ธูปเทียนกระดาษเงินกระดาษทอง มาเตรียมไว้ จุดตะเกียงส่งร่าง 随身灯 วางที่ปลายเท้า แล้วช่วยพานจินเหลียนเตรียมอาหาร พานจินเหลียนแสร้งร้องไห้ ชาวบ้านมาถามก็บอกว่า อู่ต้าเป็นโรคหัวใจเสียชีวิตไปเมื่อคืนตอนยามสาม พวกชาวบ้านรู้ความต่างไม่เชื่อ แต่ไม่ถามไถ่อะไรอีก ยายหวางนิมนต์พระสงฆ์สองรูปมาทำพิธี แล้วแจ้งต่อเหอจิ่วซูให้มาชันสูตรก่อนบรรจุร่างลงโลง
ยามสื้อ 巳牌 (ราว 10:00 น.) เหอจิ่วซูเดินมาถึงปากถนนจื่อสือ ซีเหมินชิ่งที่ดักรออยู่ทักไปว่า “อาเก้า จะไปไหน”
“ผู้น้อยจะไปชันสูตรศพอู่ต้าหลางคนขายชุยปิ่งข้างหน้านี้”
“ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”
ซีเหมินชิ่งนำเหอจิ่วซูมายังร้านอาหารข้างทางสั่งบริกรยกสุราอาหารมา เหอจิ่วซูคิดในใจว่า “คนผู้นี้ไม่เคยเลี้ยงเหล้าข้า เหล้าจอกนี้น่าสงสัย”
ดื่มกินไปได้พักใหญ่ ซีเหมินชิ่งล้วงเงินแท่งสิบตำลึงจากในแขนเสื้อมาวางบนโต๊ะว่า “อาเก้าอย่าติว่าน้อย พรุ่งนี้ข้ายังมีเพิ่มให้อีก”
เหอจิ่วซูประสานมือกล่าวว่า “ผู้น้อยไม่เคยมีผลงานใด ไม่กล้ารับไว้ ถึงท่านมีงานราชการใดใช้มา ก็ไม่กล้ารับไว้เช่นกัน”
“อาเก้าอย่าว่านั่นนี่ เชิญรับไว้ก่อน”
“นายท่านมีอะไรก็พูดมาเถิด ผู้น้อยรับฟัง”
“ไม่มีอะไร เดี๋ยวท่านไปชันสูตรศพก็ได้เงินค่าเหนื่อยอยู่ดี ตอนไปชันสูตรศพอู่ต้า ช่วยทำทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วเอาผ้าห่มคลุมไว้ ไม่ต้องพูดอะไรมาก”
“เรื่องเล็กเท่านี้ จะให้ผู้น้อยรับเงินท่านได้อย่างไร”
ซีเหมินชิ่งว่า “อาเก้าไม่รับ เท่ากับบอกปัด”
เหอจิ่วซูรู้ดีว่าซีเหมินชิ่งเป็นพวกมิจฉาชีพ ใช้สินบนซื้อตัวเจ้าหน้าที่ทั่วทั้งอำเภอ ไม่อยากมีเรื่องจำต้องรับเงินไว้
หลังอาหาร ซีเหมินชิ่งให้ทางร้านลงบัญชีไว้ก่อน ทั้งสองเดินมาถึงหน้าร้าน ซีเหมินชิ่งว่า “อาเก้าจำให้ขึ้นใจ อย่าได้แพร่งพราย วันหน้าข้าจะตอบแทน” กำชับแล้วก็เดินจากไป
ตอนก่อนหน้า : วิ่นเกอ
https://www.blockdit.com/posts/6582e3e8c5752a7771cc6c52
ตอนถัดไป : เหอจิ่วซู
https://www.blockdit.com/posts/6589762c5c937142966c8af4
1 บันทึก
1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
ขุนโจรเหลียงซาน ภาคต้น
1
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย