Effortless Working ใช้ชีวิตให้เหมือนเกม
ถ้าเราปล่อยให้ร่างกายนี้ทำงานของมันไปละ เราไม่ต้องไปยุ่งอะไรกับมันมาก ร่างกายนี้รู้ดีพอที่จะเอาชีวิตรอด รู้ว่าต้องพูดอะไรตอนไหน ทำอะไรเมื่อไหร่ และทำได้ดีด้วย หลายๆครั้งทำได้ดีกว่าที่เราวางแผนกันไว้เสียอีก
หน้าที่ของเราจริงๆ คือ ไม่ไปแทรกแซงร่างกาย คอยสละความเป็นตัวเองในแต่ละโมเม้น ยอมเสียสละความอยาก ความไม่ชอบ และปล่อยให้ร่างกายทำในสิ่งที่ควรทำในแต่ละโมเม้นไป แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายซะทีเดียว เราต้องเห็นทันความคิด ความขี้เกียจ นิสัยเดิมๆที่จะเป็นอุปสรรคต่อการทำงานของร่างกาย
อย่างเช่น เรากลับมาบ้านเห็นจานที่ไม่ได้ล้าง สกปรกมาก กองอยู่ในอ้างล้างจาน เรามีความคิดแว็บแรกเข้ามาว่าควรทำความสะอาดได้ละ ทิ้งไว้หลายวันแล้ว อีกความคิดที่ตามเข้ามาคือความขี้เกียจ ขอพักก่อนวันนี้รู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษ แล้วไปหา distraction อย่างอื่นทำแทน
หน้าที่ของเราไม่ใช่ต้องไปล้างจาน แต่เป็น การสละความคิดที่บอกว่าเราขี้เกียจทิ้งไป ไม่ให้ความคิดนี้มาครอบงำ ไม่ปล่อยให้ร่างกายถูก distract แล้วปล่อยให้ร่างกายทำในสิ่งที่ควรทำ ซึ่งก็คือไปล้างจาน
เราก็จะได้จานสะอาดโดยที่ไม่เหนื่อย เพราะร่างกายเป็นคนล้างให้
ถ้าทำแบบนี้ได้ก็จะเหมือนเราเล่นเกมอยู่ โดยมีร่างกายนี้เป็น avatar ในแต่ละโมเม้นจะมี quest ใหม่ เข้ามาให้ร่างกายทำอยู่เรื่อยๆ เราก็สามารถเลือก quest ให้ร่างกายได้ เลือกในสิ่งที่สนุกตื่นเต้นที่จะทำ แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม บาง quest อาจเป็นสิ่งที่เราควรทำ แต่ไม่มีความกล้าพอ
เช่น เราได้รับมอบหมายงานชิ้นใหญ่ แต่กลัวว่างานจะออกมาไม่ดี ไม่เคยมีประสบการณ์ มันเป็นชุดความคิดที่มาจากความกลัวคอยขัดขวางความก้าวหน้า หน้าที่เราคืออย่าให้ชุดความคิดนี้มาครอบงำ ค่อยๆลอกชุดความคิด แต่ละอย่างออก ความคิดที่เป็นกรอบขังเราไว้ ไม่ให้เราทำในสิ่งที่ควรทำ
ถ้าเราสามารถทำแบบนี้ได้บ่อยๆกับทุกๆเรื่อง ชีวิตคงจะง่ายขึ้นไม่น้อย ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายๆแบบนี้มาแชร์กันได้นะ
Image by Freepik
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
