ไม่งามสง่าเท่าเสด็จอา (3 เล่มจบ)
ไป๋ลู่เฉิงซวง เขียน
อวี้หลัน แปล
โปรยสำนักพิมพ์หอมหมื่นลี้ :
นางไม่คาดคิดเลยว่าบุรุษที่มาร่วมกินอาหารมื้อเย็นกับนางเมื่อหนึ่งชั่วยามก่อน ยามนี้จะหลบมาร่วมรักกับสหายที่แสนดีของนาง เช่นนั้นนางนับเป็นอะไรกัน เครื่องมือในการสังหารมาตลอดสิบปี เป็นคนโง่ที่ถูกเขาปั่นหัวมาตลอดหรือเป็นนางที่โง่เขลาเอง ใกล้ตายแล้วก็ยังไม่อยากเชื่อว่าเขาจะถึงขั้นฆ่านางได้
แต่ความจริงเล่า เขาไม่เห็นนางอยู่ในสายตาเลยสักนิด วางเพลิงเผานางให้ตายก็เพื่อแต่งอวี๋โย่วเวยเข้ามาเช่นนั้นตลอดสิบปีมานี้จะหลอกนางทำไมกัน บอกนางให้ชัดแต่แรกไม่ดีกว่าหรือ!
“เขาต้องการเผาข้าให้ตาย!" หนิงฉื่ออวี๋ทรุดตัวลงนั่งกุมศีรษะ ทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้อย่างสิ้นหวัง
"ข้าเข้ามาอยู่ในจวนอ๋องตั้งแต่อายุเจ็ดแปดขวบ เติบโตมาพร้อมกับเขา หลายปีมานี้จริงใจภักดีต่อเขามาตลอด เขากลับต้องการเผาข้าให้ตาย"
-----------------------------------------------------
หลังอ่านรวดเดียวจบ :
อ่านเร็วไม่ใช่อะไร เพราะไม่มีอะไรให้ดื่มด่ำ (กุมขมับ) งานของไป๋ลู่เฉิงซวงถูกจริตเรา 50/50 อ่านมาแทบทุกเรื่องที่มีแปลไทย น่าจะชอบ “พี่ชาย” สุดละ
“ไม่งามสง่าเท่าเสด็จอ่า” เล่าเรื่อง “เสด็จอาสาม” ผู้งดงามราวไม่ใช่มนุษย์ เหินร่างลงมาช่วยนางเอกหนิงฉืออวี๋ ท่านหญิงแต่งตั้งเพราะบิดามารดาตายไปแต่เล็ก จากเหตุไฟไหม้ในจวนคู่หมั้น เสิ่นชีไหว-บุรุษผู้กุมราชสำนักในช่วงที่ฮ่องเต้น้อยยังเยาว์วัย ความเป็นมาของบุรุษล้ำเลิศราวภาพฝันได้รับความกระจ่างว่าคือเชื้อสายราชสกุลเสิ่นที่ตามหามาหลายปี
แว่นแคว้นในเรื่องมีราชสกุลเสิ่นปกครอง ปัจจุบันอยู่ในลำดับ 4 ซึ่งเมื่อถึงวัยหนึ่ง เส้นผมของบุรุษตระกูลนี้จะกลายเป็นสีขาวเงิน การกลับมาของพระเอก-เสิ่นกู้ยวน จึงไม่เป็นที่กังขา เขาช่วยเหลือราชสำนักร่วมกับอ๋องตระกูลเดียวกันเพื่อประคองฮ่องเต้น้อยให้มีชีวิตราบรื่นจนกว่าจะถึงวันที่เติบใหญ่ นั่งบัลลังก์นี้ได้สมภาคภูมิ
ส่วนนางเอก-หนิงฉืออวี๋ หลบภัยจากว่าที่คู่สมรส กลายเป็นศิษย์ในความคุ้มครองของเสิ่นกู้ยวน ช่วยเขาทำการลับ ๆ เพราะอดีตนางเคยเป็นมือฉกของเสิ่นชีไหวมาก่อน รวมทั้งช่วยอุ่นเตียง (ความหมายนี้จริงๆ) ให้พระเอก
แกนเรื่องพุ่งไปหลายอย่างจนรวน ตั้งแต่รักหลายเส้าที่ยึดติด ไม่ปล่อยวางของนางเอกกับเสิ่นชีไหว พอตัดใจมาชื่นชอบพระเอกก็พัวพันไม่เลิกรา ทั้งที่หวั่นไหวแต่พระเอกของเราก็ไม่ยอมตัดสินใจเสียที กลับส่งนางเอกไปเริ่มด้ายแดงเส้นใหม่กับโจรลือชื่อและสหายยามเยาว์-เสิ่นจือไป๋ วุ่นวายพัลวัน
ระหว่างความรักที่สับสนงงงัน รู้ว่ารักแล้วปักใจตามติดจนน่าลำไยของนางเอก ก็โผล่ปมช่วงชิงบัลลังก์ในราชสกุล ตามด้วยปริศนาเสิ่นกู้ยวนคือใครกันแน่ ทำไมไปมาไร้ร่องรอย ทำไมจัดการทุกอย่างได้ราวเนรมิต ทำไมทั้งที่มีใจ กลับตัดความสัมพันธ์อย่างเลือดเย็น จากนั้นก็งอกปมใหม่ของอดีตชาติและปัจจุบันชาติขึ้นมาอีก
แกนหลักแกนรองเหล่านี้จะไม่งงงวยเลยถ้าลำดับเรื่องอย่างมีชั้นเชิง เผอิญผู้เขียนเล่าทุกอย่างในคราวเดียวแล้วไม่ตกลงใจว่าจะใช้ปมไหนแน่เป็นปมสำคัญ ไหนจะการวางอุปนิสัยของพระนางที่ไม่ชวนให้เอ็นดู 555 เสิ่นกู้ยวนเป็นพระเอกเจ้าอารมณ์ ไปมาไม่บอก ทำอะไรต้องเดา เหมือนเป็นโรคไบโพล่า ส่วนนางเอกตลอดสามเรื่องไม่ทำอะไรนอกจากตามติดผู้ชาย 555 เปลี่ยนจากเสิ่นชีไหวเป็นเสิ่นกู้ยวน จากนั้นก็ไปวุ่นวายกับอีกสองหนุ่ม อลเวงใจจริงๆ
แม้เล่ม 2-3 จะเฉลยว่าทำไมถึงมีอุปนิสัยเช่นนี้ ทำไมพระนางถึงมีพฤติกรรมน่ารำคาญเช่นนั้น แต่คนอ่านอย่างเราก็ยังเข้าไม่ถึงอยู่ดี เสียดายทีมตัวช่วยพระเอกที่น่ารักทีเดียว ยิ่งเสียดายพระรอง-เสิ่นจือไป๋ที่แสนดี คิดแทนพระนางไปทุกอย่าง แต่คิดอีกที บทสรุปของเรื่องน่าจะเหมาะกับผู้ชายดีๆ แบบนี้แล้วละ
สำนวนแปลสละสลวยดี มีคำสะกดผิด คำซ้ำ คำแปลกๆ อยู่บ้าง โดยรวมดีกว่าหลายเรื่องของสำนักพิมพ์นี้ คะแนน 10 ให้ 6 ปกสวย และ “เสด็จอา” ก็สง่างามจริงๆ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
