ร้านของแม่ "เสียงโสภา" อาแหมะ ไก่โผ่ว 妈妈个铺 Māmā gè pù
ชื่อแรกของแม่คือ ขาเกียว แซ่ตั้ง หรือ ตั่ง ขา เกียว 陳 巧 嬌 Chén qiǎo jiāo ซึ่งแปลว่าผู้หญิงที่เก่งและละเอียดอ่อน ภายหลังเปลี่ยนชื่อมาเป็น เสียง แซ่ตั้ง น่าจะมีความหมายแบบไทย คือ มีชื่อเสียง ก่อนที่แม่จะนำชื่อตัวเอง มาต่อด้วยคำว่า โสภา มาจดทะเบียนการค้า เมื่อวันที่ 15 กันยายน พ.ศ.*2507 กลายมาเป็นชื่อร้านสุดเท่เก๋กู๊ด และมีเอกลักษณ์ ไม่เหมือนใคร "เสียงโสภา" ร้านเสริมสวย หรือ เตี่ยงหม่อโผ่ว ที่เป็นตำนานของย่าน ซวง ล้วง ตัก หลัก เอ๋า 萱 銮 噠 叻 后 Xuān luán dā lè hòu หรือหลังตลาดสวนหลวง ปทุมวัน
แม่เป็นเจ้าของร้านและช่างเสริมสวย โดยมีลูกน้อง 1-2 คน แต่ลูกค้าเข้ามาแน่นอนต้องการทำผมกับแม่ ลูกน้องได้เพียงสระ ไดร์ผมให้แห้ง เพื่อรอแม่มาตัดแต่งจัดทรงผมให้งดงามถูกใจ ใหนจะต้องดูแลลูกเล็กๆอีก 3 คน แต่ละคนอายุห่างกันคนละ 6 ปี นั่งสามล้อส่งลูกไปโรงเรียน เป็นแม่บ้านทำกับข้าวแสนอร่อย เพียงหมูชิ้นใหญ่ๆ 1 ชิ้นต้มซีอิ๊ว ลูกๆก็กินข้าวจนขอดหมดชาม
แต่ก็ไม่บ่อยนักที่พวกเราจะได้ชิมรสมือแม่ เนื่องจากลูกค้ามาทำผมเยอะ ปีนึงเท่าที่จำความได้ จะหยุดแค่หลังตรุษจีน และวันเชงเม้ง เท่านั้น ดีที่บ้านเราอยู่หลังตลาดสวนหลวง ซึ่งยุคนั้นเป็นแหล่งรวมอาหารอร่อยมากมาย จะเป็นรองเพียงแค่เยาวราชเท่านั้น
*ขณะผู้เขียนซึ่งเป็นลูกคนกลาง อายุเพียง 3 ขวบ
อาลั้นเด็กหลังตลาด/เตี่ยงหม่อโผ่วตาโปวเกี้ย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
