นิทานธรรม เรื่อง ใจอสรพิษ
ในอดีตมีคน ๆ หนึ่ง สามีภรรยาแต่งงานกันมาหลายปี พวกเขาเฝ้าปรารถนาจะได้บุตรชาย โดยเฉพาะสามีรอคอยจนร้อนรนแล้ว สุดท้ายเขาจึงแต่งภรรยาน้อยอีกคน เพราะว่าได้รับความยินยอมจากภรรยาหลวง จึงพาภรรยาน้อยกลับมาอยู่บ้านด้วย ต่อมาไม่นาน ภรรยาน้อยก็ให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่งทั้งขาวทั้งอ้วนท้วนสามีดีใจมากจึงรักภรรยาน้อยและบุตรชายมาก และปล่อยภรรยาหลวงไว้อย่างโดดเดี่ยว
เดิมทีภรรยาหลวงเห็นภรรยาน้อยก้าวเข้าประตูบ้าน ก็เหมือนตะปูที่คอยทิ่มตาตนเอง นับประสาอะไรกับตอนนี้ที่สามียิ่งรักและหลงภรรยาน้อยกับบุตรชายมาก แน่นอนนางย่อมจะอิจฉา แต่ด้วยสามีนั้นน่าเกรงขาม นางก็ทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่หาโอกาสตอนที่สามีไม่อยู่ จึงเผยความแค้นออกมาเพื่อระบายอารมณ์ แต่โอกาสเช่นนี้มีน้อยมาก ด้วยเหตุนี้ ความเคียดแค้นของนางนับวันก็ยิ่งมากขึ้น
วันหนึ่ง เป็นวันครบสองรอบของเด็กคนนี้ ภรรยาหลวงก็ฉวยโอกาสตอนภรรยาน้อยไม่อยู่บ้านดึงปิ่นปักผมทองคำออกมา แล้วแทงเข้าไปบนศีรษะของเด็กน้อย เรื่องนี้นางทำและเก็บเป็นความลับที่สุด ไม่มีใครรู้ แม้ว่าเด็กคนนี้จะร้องไห้ไม่หยุด แต่ก็ไม่มีใครรู้ ด้วยเหตุนี้เด็กอ้วน ๆ ขาว ๆ คนนี้ ก็เป็นไข้สูงและตายไปในที่สุด
เด็กที่ตนเองเป็นผู้คลอดออกมา ทั้งยังน่ารักขนาดนี้ เมื่อตายไปมีใครบ้างที่ไม่เสียใจ?
ภรรยาน้อยเจอเรื่องร้าย ๆ เช่นนี้ก็เศร้าเสียใจมาก เมื่อลูกน้อยเสียไปได้หนึ่งเดือนแล้ว ภรรยาน้อยจิตใจยังสับสน เอาแต่นั่งร้องไห้ทุกวัน สุดท้ายก็ล้มป่วยลง
ฝ่ายสามีแม้ว่าบุตรชายอายุสั้นจากไป ก็รู้สึกเสียใจ แต่เขาก็ยังปล่อยวางได้เขารู้ว่าคนตายแล้วไม่อาจฟื้นคืน ร้องไห้แล้วมีประโยชน์อันใดเล่า? จากนั้นก็มีเพื่อนบ้านญาติมิตรพากันพูดว่า เด็กตายกะทันหันเช่นนี้ย่อมมีสาเหตุ
ด้วยเหตุนี้จึงเรียกให้เขาเปิดโลงออกพิสูจน์ดู แล้วก็จริงดังที่ทุกคนคาดเดา เมื่อตรวจเสร็จแล้วก็พบว่าบนศีรษะมีปิ่นปักผมทองคำอันหนึ่งยาวสามนิ้ว ยิ่งทำให้ภรรยาน้อยใจยิ่งขึ้น นางรู้ว่าลูกชายถูกทำร้ายจนตายก็เกิดความแค้น ความเจ็บปวด สุดท้ายนางตั้งสัตย์สาบานว่า จะต้องล้างแค้นอย่างแน่นอน มิฉะนั้นตายตาไม่หลับ ต่อมา ภรรยาน้อยก็ถามพราหมณ์คนหนึ่ง ว่าจะแก้แค้นอย่างไร
พราหมณ์คนนั้นบอกนางว่า หากว่าถือศีลแปดก็สามารถสมดังความปรารถนา ภรรยาน้อยรักบุตรชายเป็นอันมากใจที่จะคิดล้างแค้นก็ยังคนร้อนรุ่มอยู่ นางก็ได้ถือศีลแปดจริง ๆ
ไม่นานนักภรรยาน้อยก็จากโลกนี้ไปด้วยความทุกข์อาวรณ์ ในตอนนี้ ภรรยาหลวงตั้งครรภ์ นางดีใจมาก ตะปูในลูกตาได้ขจัดทิ้งแล้ว ตนเองก็ตั้งครรภ์ ทั้งยังทำให้สามีรักมากขึ้น นางจึงมี
ความสุขมาก
ผ่านไปไม่นานภรรยาก็ให้กำเนิดบุตรสาวสวยงามน่ารักมาก ทุกคนในบ้านต่างพากันรักเอ็นดู แต่ว่าโชคไม่ดีเมื่อลูกสาวอายุได้สองขวบ ก็ร้องครวญครางจนมีอันเป็นไป ทำให้ภรรยาหลวงร้องห่มร้องไห้แทบตาย แต่คนตายแล้วไม่อาจฟื้นคืนได้ จะช่วยอะไรได้ ไม่นานนัก ภรรยาหลวงก็ให้กำเนิดบุตรชาย แต่เลี้ยงไม่ถึงสามขวบก็เสียชีวิตอายุสั้น เป็นแบบนี้จนคลอดลูกมา ๖ คน ลูกทั้งหกคนก็เลี้ยงได้ไม่ถึง ๗ ขวบก็ตาย เมื่อบุตรชายอายุสั้นเช่นนี้ ทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่เสียใจยิ่งนัก
สิบกว่าปีที่ผ่านมา ภรรยาหลวงได้รับความเจ็บปวดจากการสูญเสียบุตรไปจนยากที่จะทนต่อไปได้ในขณะเดียวกันนางก็ซึมเศร้า ปิดประตูขังตัวเองในห้องทุกวัน ไม่ยอมให้คนอื่นเข้าไปพบ
บังเอิญวันหนึ่งมีพระภิกษุรูปหนึ่งผ่านมา บอกว่าอยากพบภรรยาหลวง ตอนแรกนางไม่ยอมออกมาพบ ต่อมาพระภิกษุบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก นางจึงยอมออกมาพบพระภิกษุเมื่อเห็นหน้านางจึงถามว่า
“ท่านจำภรรยาน้อยที่ตายไปเมื่อก่อนได้หรือไม่? นางตายเช่นไร? ยังมีบุตรชายอายุสองขวบของนางอีกเด็กนั้นตายอย่างไร?”
คำถามนี้ทำให้ภรรยาหลวงตกใจตัวสั่น ไม่พูดอะไรเลยสักคำสุดท้ายนางก็สารภาพถึงสาเหตุการตายของเด็กน้อยทั้งยังขอให้พระภิกษุช่วยนางด้วย พระภิกษุจึงบอกนางว่า บุตรของนางหกคนที่อายุสั้นนั้นก็คือวิญญาณภรรยาน้อยกลับชาติมาเกิด ตั้งใจจะทำให้นางต้องทนทุกข์ บัดนี้ต้องการจะชำระปมแค้นนี้ให้หมดสิ้น พระภิกษุจึงเรียกให้นางไปสร้างกุศลสะเดาะเคราะห์ที่วัด
วันที่สอง ภรรยาหลวงก็ทำตามคำกำชับของพระภิกษุ ตื่นนอนแต่เช้าเตรียมตัวไปวัดเดินไปได้ครึ่งทางก็เจองูพิษตัวหนึ่งชูคออ้าปากกว้างเลื้อยเข้าไปหาภรรยาหลวงอย่างรวดเร็ว นางตกใจจนเป็นลม โชคดีที่พระภิกษุรูปนั้นมาทันเวลา จึงพูดกับงูพิษว่า
“เจ้างูพิษ เจ้าควรจะพอได้แล้ว เจ้าลองคิดดู นางทำร้ายเจ้าเพียงครั้งเดียว แต่เจ้ากลับแก้แค้นถึง ๖ ครั้ง เท่านี้ยังไม่พออีกหรือ? บัดนี้นางสำนึกผิดแล้ว ทั้งยังจะสร้างบุญกุศลให้เจ้าด้วย เจ้าเองก็ควรจะขจัดปมแห่งความอาฆาตพยาบาทนี้ เจ้าไม่เคยได้ยินคนพูดกันหรือว่า
“เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร...ตอนนี้เจ้าก็ยังคิดจะทำร้ายให้เขาตาย ซึ่งเป็นการทำร้ายโดยไม่เกิดประโยชน์ บัดนี้เจ้าควรจะคิดถึงอนาคตของตนเอง หรือว่าเจ้าอยากจะตกต่ำอยู่ใน เดรัจฉานภูมิรับความทุกข์เช่นนี้ไปทุกภพทุกชาติ?”
คำพูดของพระภิกษุ เจ้างูพิษก็เหมือนกับจะเข้าใจ มันก้มหัวลงแล้วเลื้อยจากไป ภรรยาหลวงตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นงูพิษแล้ว พระภิกษุจึงเล่าเรื่องเมื่อสักครู่ให้ฟัง นับแต่นั้นมา ภรรยาหลวงสำนึกในความผิดที่ผ่านมา ดังนั้นจึงติดตามพระภิกษุรูปนั้นออกบวชบำเพ็ญธรรมในวัยชราก็อาศัยอยู่ในป่าสำนึกผิดในบาปกรรมที่ผ่านมา
"การทำร้ายคนก็ทำร้ายตนเองด้วย" พึงระวังใน "กฎแห่งกรรม"...
เพจ เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
