ไข่มุกงามเหนือราชัน (6 เล่มจบ)
เผิงไหลเค่อ เขียน / ถังเจวียน แปล
โปรยสำนักพิมพ์แจ่มใส :
ชาติก่อนผูจูได้เป็นฮองเฮา แม้เพียงชั่วระยะเวลาสั้น ๆ แต่นางก็ได้รับรู้ถึงเกียรติยศนั้นก่อนบ้านเมืองล่มสลาย ทว่าชีวิตนางกลับไม่จบสิ้นไปตามบ้านเมือง
เมื่อนางได้หวนกลับมาใช้ชีวิตของตนเองอีกครา ใช้ชีวิตอย่างปากกัดตีนถีบอยู่ชายแดน ท่านปู่ที่ตายไปแล้วของนางยังไม่ได้ล้างมลทินซึ่งนางยังมีโอกาสแก้ไขเรื่องราวทั้งหมดนี้ รวมถึงการเข้าหาอดีตสามีผู้ซึ่งเป็นรัชทายาทองค์ปัจจุบัน
แต่เหตุใดชาตินี้ชีวิตนางถึงได้ดูขลุกขลัก นอกจากเส้นทางแต่งงานของนางดูลำบากกว่าชาติก่อน ยังถูกฉินอ๋องหลี่เสวียนตู้ ท่านอาขององค์รัชทายาทตำหนิมาว่า... ‘กุลสตรีพึงสำรวมท่วงที รักเกียรติสงวนตน’
ไยคนผู้นั้นต้องมาเจอนางในสภาพที่ดูไม่ได้ทุกครั้งด้วยเล่า
หลังอ่านจบรวดเดียว 6 เล่ม / จบสุขนิยม
ลายเซ็นของท่านเผิงไหลเค่อชัดเจนมากในเรื่องนี้ บทบาทของตัวเอกสองคนที่มาอย่างเท่าเทียมกัน พระเอกที่มีปมอดีตข้นคลั่ก ต้องสะสางแต่ละปมเพื่อก้าวขึ้นเป็นใหญ่ในแผ่นดิน ฉากรบตะลึงลาน วิธีวางกลยุทธ์และชั้นเชิงการครองอำนาจทีละก้าวเต็มไปด้วยไหวพริบ ละเอียด แต่อ่านสนุก ตื่นเต้นระทึกไปด้วยทุกเม็ดหมากที่ลงบนกระดาน
ส่วนนางเอกเป็นสาวงามล่มเมือง เจ้าเล่ห์เจ้ากล ใช้ความงามแสวงหาประโยชน์ให้ตัวเอง พลิกแพลงทุกวิกฤตเป็นโอกาส เอาตัวรอดได้ปราดเปรียวว่องไว เรื่องมาพร้อมฉากรักวาบหวามที่น้อยกว่าปรปักษ์จำนนเพียงนิดหน่อยเท่านั้น 5555
พระเอก-ฉินอ๋องหลี่เสวียนตู้ เป็นส่วนผสมระหว่างท่านโหวเว่ยเซ่าแห่งปรปักษ์จำนนกับพี่ใหญ่เผยแห่งข้าผู้นี้วาสนาดีเกินใคร คือเริ่มต้นกับนางเอกด้วยความรู้สึกว่าแม่นางผู้นี้ไม่อยู่ในขนบสตรีที่ดี ให้ความหวังบุรุษไปทั่ว จับพลัดจับผลูมาแต่งงานกับเขาทั้งที่อยากเป็นใหญ่เหนือสตรีใด แรก ๆ ก็ไม่ได้อยากแตะต้องนางนักหรอก แต่นางก็อยู่ไม่สุขเหลือเกิน ช่างเย้าแหย่อ้อม ๆ เหลือเกิน
ทีนี้ เมื่อหลวมตัวข้องแวะไปแล้ว ก็เลยต้องแวะไปเรื่อย ๆ 5555 สุดท้ายก็ออกแนวเดียวกับเว่ยเซ่า ไปไหนต้องหนีบนางเอกไปทรมาทรกรรมด้วย ปากหนัก ชอบคิดเองเออเอง เข้าใจผิดกันประจำ แต่ก็อยู่กันด้วยเหตุผลนะ
ปมพระเอกของเราหนักหน่วงตามสไตล์นักเขียน เกิดมาเพียบพร้อมทุกสิ่ง เป็นโอรสองค์ที่ 4 ของฮ่องเต้ เกียรติยศเกริกไกร รูปงาม เฉลียวฉลาด รอบรู้บุ๋นบู๊ นับเป็นบุรุษอันดับหนึ่งของเมืองหลวง มีชะตาดอกท้อ มีแม่นางคอยรอแต่งด้วยถึงสองนาง แต่แล้วชีวิตพลิกผัน เกิดเหตุพี่ชายคนโตกบฏ ถูกลากเข้าไปเอี่ยวจนต้องไปเฝ้าสุสานหลวง ฝึกสมาธิ นับถือลัทธิเต๋าเพื่อละทางโลก แถมเป็นซึมเศร้าหน่อย ๆ มีโรคประจำตัวร้อนแสบผิวง่ายเพราะมีช่วงวัยรุ่นที่พลิกชีวิต
ฉินอ๋องนั้นเตรียมตัวจากโลกนี้ไปตลอดเวลาเพราะรู้ว่าพี่ชายอีกคนซึ่งเป็นฮ่องเต้ระแวงเขาเหลือเกิน ไหนจะญาติแคว้นเชวี่ยฝั่งมารดาซึ่งหวังให้เขากอบกู้แคว้น แต่เหตุที่เกิดในช่วงวัยสิบสี่ทำให้ปณิธานที่ต้องการกอบกุมดินแดนซีอวี้เป็นหนึ่งเดียวได้มอดดับไปแล้ว เขาจึงใช้ชีวิตอยู่อย่างเรียบเย็น ไม่สนใจใคร ไม่รักใคร ไม่สะสมกำลังฝั่งใด ขนาดเจียมเนื้อเจียมตัวสุดขีดเช่นนี้ ก็ยังถูกระแวดระวังว่าเก็บงำประกายไปเสียนี่
นางเอก-ผูจู ชาติก่อนเป็นฮองเฮาของหลี่เฉิงอวี้ (หลานของพระเอก) เคยมีวัยเด็กยากไร้เพราะปู่และพ่อถูกขมวดเข้าไปในวังวนอำนาจช่วงเดียวกับวิกฤตพระเอก ทำให้นางต้องถูกเนรเทศไปใช้ชีวิตในเมืองชายแดน อดมื้อกินมื้อ มีพี่เลี้ยงใบ้คอยทำงานช่วยเหลือ แม้จะได้ลูกน้องเก่าบิดาช่วยอุปถัมภ์ แต่แม่นางน้อยกลับโดนนายหญิงของจวนใช้งานหนัก กินไม่อิ่ม หนาวไม่อุ่น นางจึงปวารณาว่าฉันต้องเป็นสตรีเหนือคนอย่างชาติก่อน จะได้ไม่ลำบากเช่นนั้นอีก
ผูจูจึงพยายามเปลี่ยนหลายเหตุการณ์ที่รู้ล่วงหน้าให้เข้าทางตนเอง นางเอกของเราไม่ซู จึงมีหลายเรื่องที่เปลี่ยนไป แต่นางก็แก้ไขจนตัวเองรอดพ้นมาได้ และตั้งใจเข้าหาหลี่เฉิงอวี้เพื่อให้กลับไปเป็นฮองเฮาของเขาเช่นเดิม ฝ่ายชายก็มีใจ ฝ่ายหญิงก็รอเวลาอันดี แต่แล้วเส้นเรื่องที่วางไว้กลับพลิกเมื่อนางต้องแต่งให้เสด็จอาของรัชทายาทหลี่เฉิงอวี้แทน จากนั้นสารพันเหตุการณ์ก็โถมเข้ามา
ผูจูเป็นนางเอกที่น่าจะคิดไม่มากที่สุดของเผิงไหลเค่อแล้ว 5555 คือไม่มัวกังวลกับสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ในเมื่อแต่งให้หลี่เฉิงอวี้ไม่ได้ นางก็ตั้งใจไปป่วนพระเอก-ฉินอ๋อง ให้แย้มพรายแผนที่ซ่องสุมกำลังเพื่อเป็นใหญ่ ทุ่มเทสรรพกำลังเพื่อช่วยเหลือเขาทุกทางจนรู้ว่าเขาไม่ใฝ่ฝันตำแหน่งนั้นจริง ๆ ต้องการชีวิตเรียบง่ายจริง ๆ แถมอนาคตก็มืดมนเพราะเป็นหนังหน้าไฟ มีแต่คนระแวง
พระนางคือศีลเสมอกันแท้ ๆ ฉากประคารมหรืองอนง้อกันน่ารักน่าลุ้น ดีตรงที่ต่างไม่งอนกันนาน เหตุผลมาก่อนความรู้สึก ต่อให้ในใจขัดเคืองหรือน้อยใจ สองคนนี้ก็เดินหน้าเพื่ออนาคตที่สดใส เรียกว่าแยกสติกับหัวใจไว้คนละฝั่ง ต่อให้รู้ว่ามีใจให้กันแล้วก็ไม่ทำให้อีกฝ่ายพะว้าพะวัง ถ้าเป็นกองหนุนให้ไม่ได้ ก็เก็บตัวให้โลกลืมไปเลย จะได้ไม่ไปทำให้เขาเสียแผนการ
เพราะท้ายสุดแม้พระเอกจะไม่อยากแย่งชิงบัลลังก์อย่างไร ก็ต้องถามว่าคนรอบข้างหรือคนที่เฝ้ารอด้วยความระแวดระวังจะยินยอมไปได้อีกนานแค่ไหน ดังนั้น จุดพลิกที่มาถึงคือการลงสนามรบเต็มตัวของพระเอก และการสนับสนุนสุดกำลังจากนางเอก
พระนางของเผิงไหลเค่อนอกจากมีรูปลักษณ์และความสามารถเป็นหนึ่ง ทรงเสน่ห์ มากอำนาจ ยังเต็มไปด้วยคนหลงรักที่ไม่ธรรมดาแม้แต่คนเดียว 555 ฝั่งพระเอกมีโฉมงามญาติผู้น้องที่เป็นความหลังครั้งก่อน ส่วนนางเอกมีโจทย์เยอะมาก หลี่เฉิงอวี้ที่นางไปหยอดเขาก่อน เพื่อนวัยเด็กที่นางไปช่วยแนะนำการใช้ชีวิตแต่ไม่คิดว่าเขาจะตามติด ไหนจะเสิ่นหยาง โจทย์เก่าในชาติก่อนที่ทำให้นางเอกตายอนาถ
นอกจากคนอ่านจะลุ้นศึกรบเดือดพล่าน ศึกรักวาบหวามอ่อนหวานของพระนาง ยังต้องลุ้นว่านางเอกจะเอาตัวรอดจากบุรุษมากหน้าที่คอยจ้องจะชิงตัวนางตลอดเวลาได้อย่างไร ไหนจะแกนรองของเรื่องที่ว่าด้วยคู่อดีตแม่ทัพเจียงอวี้กับอาหญิงของฉินอ๋อง บรรดารัชทายาทแคว้นต่าง ๆ ในซีอวี้ (แคว้นเยอะมาก ตัวละครเยอะมาก) ไหนจะความหลังของบิดานางเอกกับมารดาบุญธรรมสกุลซวงของผูจูอีก
เผิงไหลเค่อเป็นนักเขียนที่สามารถร้อยแกนหลักและแกนรองอีกนับสิบได้พร้อมกันอย่างกลมกล่อม ชวนติดตามอย่างที่สุด ตัวละครมีเยอะมากแต่คนอ่านจะจำได้ค่อนข้างแม่นเพราะสร้างบุคลิกเฉพาะตัวอย่างโดดเด่น ชัดเจน ไม่มีใครจม โดยเฉพาะ “เสด็จย่า” ผู้น่ารักของพระเอกที่มีลักษณะใกล้เคียงกับ “ท่านย่า” ของพระนางในปรปักษ์จำนน เป็นตัวละครที่แยบยล เก่งกาจ คนอ่านฝากความอุ่นใจไว้ได้เลย
ตลอด 6 เล่มดำเนินเรื่องรวดเร็ว ว่องไว ไหลลื่น อ่านสนุกทุกหน้า เราเป็นเอฟซีนักเขียนอยู่แล้วจึงชอบฉากบรรยายการรบ กลยุทธ์ในศึกต่าง ๆ การเดินทางสู่แต่ละแคว้นซึ่งใช้คำได้จินตนาการง่ายมาก นึกภาพในป้อมดำ ป้อมสกุลซวง เนินทรายพายุคลั่ง ได้ชัดเจนแจ่มใสราวโลดแล่นอยู่ตรงหน้า
ชอบที่สุดคือเผิงไหลเค่อมักให้บทบาทพระนางเท่า ๆ กัน โดยปกตินิยายจีนแปลโบราณสายนี้มักเชิดชูบทสตรีเป็นหลัก ชอบตามมาคือนักเขียนทำให้เรารู้สึกได้ว่าพวกเขาเก่งกาจในแบบฉบับของตัวเองจริง ๆ มิใช่แค่บรรยายว่าหน้าตาดี รบเก่ง แต่งกลอนได้ หรือวางแผนการรบชำนาญ แต่เขียนให้ฉินอ๋องเป็นเทพสงครามและเจ้าแห่งการศึกเหนือดินแดนซีอวี้อย่างแท้จริง
เนื้อหาหนักหน่วง เต็มอิ่ม ไม่มีตรงไหนขัดใจ ความรักของพระนางค่อยเป็นค่อยไป มีที่มาว่าทำไมถึงตกหลุมรักซึ่งกันและกัน ทำให้เราอ่านอย่างปักใจ หลงใหล เชื่อถือว่าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ บทพิเศษท้ายเล่มเติมเต็มชีวิตหลังขึ้นครองบัลลังก์ของพระนาง กล่าวถึงความกังวลใจของรัชทายาทหรือบุตรชายคนโต เขียนได้น่าเอ็นดูมากค่ะ
คะแนนเต็มสิบ ให้ 9.5 สำนวนแปลของคุณถังเจวียนอ่านไพเราะละมุนใจมากมาย ปกสวยทั้งหกเล่ม ถามว่าหักจุดห้าตรงไหน หักความเหมือนพี่ใหญ่เผยกับเว่ยเซ่าไปนิดนึงค่ะ 55555
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
