1 ก.ค. 2024 เวลา 10:56 • ประวัติศาสตร์

แนะนำเพจของเรา

สวัสดีผู้อ่านที่เข้ามาอ่านบทความนี้ ทั้งท่านที่หลงเข้ามา และตั้งใจเข้ามาทุกท่าน ผมคิดว่าพวกคุณคงสงสัยว่าทำไมผมถึงเขียนบทความและเริ่มทำเพจนี้ขึ้นมา สาเหตุมันก็ค่อนข้างที่จะง่ายเลยแหละ ก็เพราะว่าเราอ่ะเป็นคนที่ชอบเล่าเรื่อง แต่ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง เพราะคนฟังส่วนมากก็ไม่ค่อยอินด้วยกับเรา(อาจจะเพราะเขาไม่ได้สนใจเรื่องเดียวกันกับเราแหละ) เราก็เลยต้องหาพื้นที่ในการเล่าและแลกเปลี่ยนความคิด โดยที่ไม่ต้องซีเรียสอะไรมากมาย พูดคุยแลกเปลี่ยนกันเรื่องในเรื่องที่ผู้เขียนชอบคือเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์
โดยเฉพาะการเม้าเรื่องเจ้าและชนชั้นสูง เราก็เลยอยากจะให้พื้นที่ในเพจนี้ เป็นที่ที่เปิดกว้าง เปิดรับทุกความคิดเห็นของคนทุกกลุ่มที่สนใจ หรือมีความอยากรู้และศึกษาในเรื่องเดียวกัน
ขอบเขตของการเขียนบทความจะเป็นประมาณไหน?
  • ตามที่ได้บอกไปข้างต้นนั้นว่า ผู้เขียนชอบเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ทุกแนวเลย แต่ที่ชอบที่สุดก็เห็นว่าจะเป็นเรื่องเจ้าและชนชั้นสูงในราชสำนักยุโรปเป็นส่วนมากตั้งแต่โปรตุเกส สเปน อังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมัน ไปจนถึงรัสเซีย , ศิลปะของศิลปินคนดังหรือภาพวาดบุคคลในราชสำนักยุโรป และอาจรวมไปถึงเกร็ดความรู้ทางประวัติศาสตร์ต่างๆที่ผู้เขียนอยากจะเขียน แนวการเขียนบทความก็จะเป็นประมาณนี้
ทำไมถึงชื่อ “เล่าไปเรื่อย”
  • เพราะด้วยเหตุที่ว่าเราเป็นคนไทยอ่ะเนาะ ก็ชอบพูดไปเรื่อยอยู่แล้ว พูดเรื่องนึงอยู่ดีๆ ก็ทะลุไปถึงอีกเรื่องนึงได้ แล้วก็เป็นกันเกือบทุกคนเลยนะ(เท่าที่ผู้เขียนเคยพบเห็นมา) ผุ้เขียนก็เลยขอตั้งชื่อเพจนี้ว่า เล่าไปเรื่อย แต่การ “ไปเรื่อย” ของเราเนี่ย จะเป็นการเขียนที่ไม่หลุดประเด็นจาก Keyword หลักไปแน่นอน จะพยายามไม่ทำให้เรื่องที่เล่าเข้าใจยากจนเกินไป และ ไม่ต้องกังวลถ้าหากท่านผุ้อ่านไม่มีความรู้ในชุดข้อมูลที่ผมเขียนลงไป เพราะผมจะไล่ให้ฟังตั้งแต่จุดเริ่มต้นไปถึงจุดสุดท้ายให้ท่านได้เข้าใจเอง
สิ่งที่คาดหวังกับเพจนี้?
  • เป้าหมายของผู้เขียนคืออยากให้ผู้อ่านทุกคน ได้อ่านแล้วสนใจที่จะไปหาศึกษาและค้นคว้าในสิ่งที่ผู้เขียนได้เขียนลงไปในแต่ละบทความ แล้วนำมาพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน อาจจะไม่ต้องถึงขั้นวิชาการปริญญาเอกขนาดนั้นหรอก ก็พูดคุยกันสบายๆตามประสาชาวบ้าน ชาวช่องธรรมดาๆนี้แหละ และสุดท้ายนี้บทความที่เราจะเขียนลงในครั้งต่อๆไป เราอยากให้ผู้อ่านทุกคนได้อ่านตั้งแต่บรรทัดแรกจบถึงตัวอักษรสุดท้าย เพียงเท่านี้ก็ทำให้ผู้เขียนมีความสุขมากแล้วที่ได้เขียนสิ่งนั้นลงไปโดยไม่เสียเปล่า
โฆษณา