เกิดภพหน้าขอให้ข้าได้เป็นฮองเฮาที่รัก (7 เล่มจบ)
Qiang Wei Xiao Xiao เขียน / เสี่ยวเสียนเสียน แปล
โปรยสำนักพิมพ์หอมหมื่นลี้ :
ชาติก่อน...’เจียงหว่าน’ เป็นหมากให้พี่สาวหลอกใช้เพื่อคงไว้ซึ่งอำนาจ มีบุพเพแต่ไร้วาสนาได้ครองคู่กับ ‘เซียวรุ่ยซวน’ ชายอันเป็นที่รัก สิ้นลมในอ้อมแขนของเขาด้วยสุราพิษที่ไทเฮาผู้เป็นพี่สาวประทานให้ก่อนคนที่นางรักจะมาถึงเพียงหนึ่งก้าว
“ขอโทษด้วยที่ชีวิตนี้ข้าไม่อาจทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับท่านได้ รับปากข้า ชาติหน้า...ท่านต้องตามหาข้าให้พบ”
“ข้าสัญญา”
เมื่อชาตินี้...สวรรค์ให้โอกาสพวกเขากลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง มอบความทรงจำเก่าก่อนไว้เป็นเครื่องเตือนใจเขาและนางจะใช้ความทรงจำที่หลงเหลือนี้ ขีดเขียนเส้นทางเดินใหม่ หลบลี้หนทางที่นำไปสู่หายนะ แต่ใยเรื่องราวกลับผิดแผกแตกต่าง เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดอยู่ร่ำไป
ถึงอย่างไร...นาง ’เจียงหว่าน’ จะไม่ยอมเป็นตุ๊กตาให้ผู้อื่นชักใย เป็นสตรีอ่อนแอที่ยืนอยู่บนกระดานให้ใครควบคุมซ้ำรอยเดิมอีก และเขา ‘เซียวรุ่ยซวน’ จะไม่มีวันปล่อยให้เส้นทางหวนบรรจบเช่นกาลก่อน จะตามหานาง ปกป้องนาง และทำให้บุพเพที่เคยพลัดพรากเกี่ยวกระหวัดได้ครองคู่ให้จงได้
“ท่านรู้สึกบ้างหรือไม่ ว่าข้าไร้ประโยชน์”
"จะเป็นไปได้อย่างไร? รู้ไว้ด้วยว่าเจ้าเป็นของรักของข้า! หลังจากที่ได้พบเจ้า ข้าถึงเข้าใจความหมายที่ว่า 'กุมมือเจ้าครองคู่อยู่เคียงจนแก่เฒ่า' อย่างแท้จริง"
หลังหยิบมาอ่านแล้ววางหลายรอบ / จบหน้าสุดท้ายด้วยความโล่งใจ 5555
ข้อดีหนึ่งเดียวของเรื่องนี้คือขนาดตัวหนังสืออ่านง่ายกว่าเรื่องก่อนของสำนักพิมพ์มาก แต่นอกนั้นเหมือนหลุดไปทุกอย่าง พิมพ์ตก สะกดผิด คำซ้ำ คำหลุด สำนวนปัจจุบันโผล่มาอยู่ในเรื่องราวย้อนยุค คำเรียกแต่ละวรรณะประดักประเดิด เหมือนกองบรรณาธิการกับผู้แปลและพิสูจน์อักษรไม่ได้ทำงานร่วมกัน 555
นักเขียนเล่าเรื่องยืดยาว 7 เล่ม สิ่งที่นักอ่านอาจจะหวั่นหวาดคือดราม่าระหว่างพระนางใช่ไหมคะ แต่รับประกันว่าตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้ายไม่มีเลยค่ะ 555 ใช้คำว่ารักหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าได้ของจริง ไม่มีความเข้าใจผิด ไม่มีช่วงคิดมาก ไม่มีใครมาแทรกแซงสองเรา มีแต่ความรักหนักแน่นปานขุนเขา ราบรื่นเสียจนสบายใจแปลก ๆ 5555
ชื่อเรื่องทำให้คนอ่านเข้าใจผิดไปไกลโยชน์ เพราะตั้งแต่ต้นจนเกือบจบคนอ่านก็ยังไม่รู้เลยว่านางเอกจะเป็นฮองเฮาได้อย่างไร สถานะพระเอกเป็นซื่อจื่อตัวประกัน พ่อเป็นแม่ทัพเรืองนามเฝ้าชายแดน ฮ่องเต้มีรัชทายาท มีบุตรชายแคนดิเดทอีกหลายคน ไหนจะบรรดาพี่น้องอ๋องที่รอเขมือบเงียบ ๆ ฉากหน้าดูเป็นหนุ่มอ่อนแอขี้โรคผอมบางซีดเซียว ฉากหลังควบคุมสำนักไร้เงาส่งข่าวสารทั่วยุทธภพ และเป็นพ่อค้าเจ้าของเรือขนส่ง ฐานะร่ำรวยเหลือเฟือ
ส่วนสถานะนางเอกเป็นบุตรสาวอนุ พี่สาวลูกภรรยาเอกจ้องจะส่งนางเข้าตำหนักบูรพาเพื่อรองมือรองเท้าเหมือนชาติก่อน นิสัยใจคอก็เป็นสตรีในเรือนหลังจริง ๆ แม้จะมีภพแรกเป็นสาวยุคปัจจุบัน ภพสองเป็นชายารองของรัชทายาทซึ่งภายหลังขึ้นมาเป็นฮ่องเต้อายุสั้น เมื่อสามอ๋องก่อกบฏก็ถูกพี่สาวซึ่งเป็นไทเฮาบังคับให้ดื่มสุราพิษจากไป
พระนางเจอกันในภพก่อนระหว่างงานเลี้ยงสังสรรค์ ต่างคนต่างแอบปลื้มกัน กระทั่งฮ่องเต้จากไป ก็แอบให้สัญญากันว่าจะหนีตามกันไป สุดท้ายนางดื่มสุราพิษตายไปในอ้อมกอดเขาขณะกำลังเข้าพวกกบฏโรมรันวังหลวง และใช่ค่ะ พวกเขาให้สัตย์กันว่าชาติหน้ามีจริงจะไม่พลาดจากกันอีกแล้ว
สองคนกลับมาเกิดภพใหม่ในขณะที่นางเอกยังไม่ไปอยู่ตำหนักรัชทายาท พระเอกยังแสร้งป่วยกระเสาะกระแสะ กลับมาครั้งนี้ทั้งคู่รุกกันเร็วมาก แค่รู้ว่าจวนนางอยู่ตรงไหน พระเอกก็แอบมาเหล่เฝ้ามองแล้ว บางทีถึงขนาดบุกเข้ามาส่องในห้องสาวกันทีเดียว ส่วนนางเอกของเราก็ยินยอมพร้อมใจแต่แรก โดยไม่มีเหตุผลรองรับใด ๆ สองคนก็เตรียมตกล่องปล่องชิ้นกันแล้ว
ดังนั้น เรื่องราวจึงดำเนินไปโดยพระนางใช้ชีวิตแต่งงานกันเร็วมากตั้งแต่เล่มหนึ่ง ฝ่าฟันความต้องการลากนางเอกไปเข้าพวกของพี่สาวอย่างฉิวเฉียด จากนั้นก็เล่าชีวิตหวานชื่นของสองคนนี้ระหว่างการฟาดฟันในราชสำนัก การชิงดีชิงเด่นของตำหนักรัชทายาทกับบรรดาสาวมากมาย การส่งข่าวสารและการค้าขายของสำนักไร้เงา แก๊งเพื่อนพระเอก เพื่อนนางเอก บริวารพระนาง ความยุ่งเหยิงปั่นป่วนของญาติวงศ์ทั้งสองฝ่าย ฯลฯ
ตลอด 7 เล่มจึงเหมือนคนอ่านกำลังเผือกเรื่องชาวบ้านโดยแท้ 555 เริ่มจำชื่อตัวละครไม่ได้เพราะดาหน้ามาถาโถม ไหนจะก๊วนโน้นก๊วนนี้ ไหนจะการแก่งแย่งกันในครอบครัวตั้งแต่ระดับรากหญ้าไปจนถึงชนชั้นสูง ในขณะที่ความสัมพันธ์ของพระนางไม่มีรอยร้าวเลย ยิ่งรู้ว่าต่างคนต่างกลับมาเกิดใหม่ยิ่งน้ำตาลตกหนักเข้าไปอีก
แม้แม่เลี้ยงของพระเอกจะกลับมาจากชายแดนเพื่อมาป่วนครอบครัวนี้โดยเฉพาะแต่ก็ไม่มีอะไรสั่นคลอนได้ พระเอกของเราแน่วแน่ กางกั้นทุกปราการเพื่อนางเอก ส่วนน้องเจียงหว่านก็รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง รอดปากเหยี่ยวปากกาตลอด คนอ่านแทบไม่ต้องลุ้น ไปลุ้นเรื่องชาวบ้านข้างเคียงดีกว่า 5555
ส่วนตำแหน่งฮองเฮาเหมือนโยนมาให้ในจังหวะเหมาะสุด ๆ ไม่กี่สิบหน้าสุดท้ายของเล่ม 7 มาแบบไม่ตั้งใจ ถ้าไม่มีชื่อเรื่องบอกใบ้ ตอบตรงว่าเรานึกไม่ออกจริง ๆ ว่าจะมาถึงตรงนี้ได้อย่างไร 555
ถามว่าเรื่องนี้สนุกหรือไม่ ตอบอย่างจริงใจว่าแล้วแต่รสนิยมคนอ่านค่ะ สำนวนแปลไม่แย่ ความจริงอ่านลื่นไหลดีถ้าไม่มีคำสะกดผิด คำตก ใช้ศัพท์แปลก ๆ อย่างมากมายจนสะดุดโครมแล้วโครมอีก 5555 หนังสือเหมาะสำหรับนักอ่านสายชอบเผือกเรื่องข้างบ้านที่มีเวลาละเลียดพอสมควรเพราะแต่ละเล่มหนามาก รายละเอียดเยอะ ลงลึกถึงตระกูลบริวารข้างตัวกันเลยทีเดียว
สรุปว่าหนังสือเล่าเรื่องการกลับมาพบกันของพระนางที่ชาติก่อนเป็นรักต้องห้าม ชาตินี้จึงผูกพันหวานตัดขา อะไรก็แยกเราจากกันไม่ได้ ชีวิตแต่งงานมีแต่ความแซ่บ เพราะต้องไปจัดการเรื่องชาวบ้านรอบตัว 555 ผนวกกับการแย่งชิงราชบัลลังก์ที่ไม่อยากไปยุ่งก็ต้องยุ่งเพราะไม่อย่างนั้นจะไปกระทบความมั่นคงส่วนตัวของพระนาง สุดท้ายไม่เหลือใครจัดการอำนาจที่ร้อนลวกมือได้แล้ว พระเอกก็รวบไว้เสียเลยเป็นอันจบ 555
คะแนนเต็มสิบให้ 6 เหนื่อยกับเรื่องชาวบ้านไม่พอ ยังต้องช่วยสะกดคำให้ถูก เปลี่ยนสำนวนการแปลให้เหมาะตลอดการอ่านไปอีก 55555
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
