Steven Pressfield นักเขียนชื่อดังได้กล่าวไว้ในหนังสือของเขาที่มีชื่อว่า “The War of Art” ว่า “แรงต้านเป็นพลังที่มีเป้าหมายเดียว นั่นคือการรักษาสถานะเดิมของตนเองไว้ มันคือแรงที่จะหยุดยั้งกิจกรรมสร้างสรรค์ของบุคคลด้วยวิธีการใดก็ตามที่จำเป็น ไม่ว่าจะเป็นการหาเหตุผล การสร้างความกลัวและความวิตกกังวล การเน้นย้ำสิ่งรบกวนอื่นๆ ที่ต้องการความสนใจ การเพิ่มเสียงของการวิพากษ์วิจารณ์ตนเอง และอื่นๆ อีกมากมาย”
ซึ่งแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก คือ External Locus of Control ผู้ที่เชื่อว่า สิ่งต่างๆ รอบตัว มันมาเกิดขึ้นกับตัวเราเอง เราควบคุมอะไรมันไม่ได้ และในทางตรงกันข้าม Internal Locus of Control ผู้ที่เชื่อว่า ตัวเราสามารถควบคุมสิ่งต่างๆ รอบตัวได้ อะไรจะเกิดขึ้นกับเราได้
2
ตัวอย่างเช่น เมื่อเราได้รับผลการสอบที่ไม่ดีถ้ามองแบบ External Locus of Control เราอาจจะโทษว่า “ครูไม่ชอบฉัน” หรือ “ข้อสอบยากเกินไป” ในขณะที่คนที่คิดแบบ Internal Locus of Control อาจจะคิดว่า “บางทีฉันอาจจะไม่ได้อ่านหนังสือมากพอ คราวหน้าฉันควรจะพยายามมากกว่านี้”
เมื่อพูดถึงวินัยในตนเอง การมี Internal Locus of Control เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง เพราะ 90% ของข้ออ้างที่เราคิดขึ้นมาเมื่อรู้สึกไม่มีแรงจูงใจจะหายไป เนื่องจากเราตระหนักว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับเราเอง ไม่ใช่ปัจจัยภายนอก
ยิ่ง Internal Locus of Control ของเรามีมากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งหาทางแก้ปัญหาที่เราเผชิญได้มากขึ้นเท่านั้น ตัวอย่างเช่น หากเรามีความฝันอยากเริ่มทำช่อง YouTube แต่รู้สึกว่าไม่สามารถทำได้เพราะไม่มีกล้องหรืออุปกรณ์ที่เหมาะสม คนที่มี Internal Locus of Control จะมองหาทางแก้ปัญหา พวกเขาจะเก็บเงิน หางานพิเศษ หรือหาทางเช่าอุปกรณ์ เพื่อให้สามารถเริ่มต้นทำตามความฝันได้ แทนที่จะยอมแพ้เพราะข้อจำกัดภายนอก