ตอนที่ 16: เบาะแสในเถ้าถ่าน
ฉาก:
หลังจากโรงงานถูกไฟไหม้ กฤษณ์และนลินกลับมาที่สำนักงานในสภาพเหนื่อยล้า พวกเขาตรวจสอบเอกสารบางส่วนที่กฤษณ์หยิบติดมือออกมาก่อนที่ไฟจะลุกลาม
---
บทสนทนาในสำนักงาน:
นลิน: (นั่งลงพร้อมดึงลมหายใจลึก) "ฉันยังได้ยินเสียงหัวเราะของผู้ชายคนนั้นในหัวอยู่เลย... เหมือนเขากำลังท้าทายเรา"
กฤษณ์: (หยิบเอกสารขึ้นมา) "เขาไม่ได้แค่ท้าทาย แต่เขาต้องการบอกว่าเรากำลังเดินเข้าสู่กับดักที่เขาวางไว้"
นลิน: (จ้องเอกสาร) "เอกสารพวกนี้ดูเหมือนเป็นรายงานเกี่ยวกับผลการทดลอง... แต่มันไม่สมบูรณ์เลย"
กฤษณ์: "ใช่ แต่มันมีข้อมูลที่สำคัญอยู่ นี่ไง..." (ชี้ไปที่ข้อความบางส่วน)
---
ข้อความในเอกสาร:
“โครงการเงาสะท้อน ระยะที่ 3: ผู้ทดลองหมายเลข N-47 แสดงอาการตอบสนองเกินความคาดหมาย หลังจากการกระตุ้นซ้ำ ...”
นลิน: (เบิกตากว้าง) "N-47... ฉันเคยเห็นรหัสนี้ในฝัน มันต้องเกี่ยวข้องกับฉันแน่ ๆ"
กฤษณ์: (พยักหน้า) "คุณอาจเป็นหนึ่งในกลุ่มทดลองที่ประสบความสำเร็จ แต่คำถามคือ พวกเขาต้องการอะไรจากคุณในตอนนี้?"
นลิน: "บางทีพวกเขาอาจยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการ... และเขาต้องการให้ฉันจำเรื่องพวกนี้ทั้งหมด เพื่ออะไรบางอย่าง"
---
ฉาก:
ขณะที่ทั้งสองพยายามวิเคราะห์ข้อมูลในเอกสาร โทรศัพท์ของกฤษณ์ดังขึ้น เป็นสายจาก "สารวัตรชาญ"
บทสนทนาทางโทรศัพท์:
สารวัตรชาญ: "กฤษณ์ ผมได้ข่าวเรื่องไฟไหม้ที่โรงงาน คุณเกี่ยวข้องอะไรหรือเปล่า?"
กฤษณ์: "เรากำลังสืบสวนเรื่องของศักดิ์ชัย และมันนำเราไปที่นั่น มีคนพยายามปกปิดความจริงและทำลายหลักฐานทั้งหมด"
สารวัตรชาญ: (เสียงเคร่งเครียด) "ฟังนะ กฤษณ์ ผมเพิ่งได้รับรายงานเกี่ยวกับผู้ต้องสงสัยที่ชื่อศักดิ์ชัย มีคนเห็นเขาปรากฏตัวที่โกดังร้างฝั่งเหนือของเมืองเมื่อวานนี้ มันอาจเป็นจุดต่อไปที่เขาใช้ซ่อนตัว"
กฤษณ์: "ขอบคุณสำหรับข้อมูล ผมจะไปที่นั่นทันที"
---
ฉาก:
กฤษณ์และนลินเตรียมตัวออกเดินทางไปยังโกดังร้าง แต่ก่อนออกเดินทาง นลินเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ปกติ
บทสนทนาในสำนักงาน (ก่อนออกเดินทาง):
นลิน: (จับหัวตัวเอง) "ฉันรู้สึก... เหมือนมีบางอย่างในหัวฉันกำลังจะระเบิด"
กฤษณ์: (รีบเข้ามาประคอง) "คุณโอเคไหม? หรือมันเป็นผลข้างเคียงจากการทดลอง?"
นลิน: (พึมพำ) "ภาพในหัวฉัน... ฉันเห็นเด็กคนอื่น ๆ... พวกเขาร้องไห้ และศักดิ์ชัยกำลังยืนอยู่ตรงนั้น"
กฤษณ์: "คุณเริ่มจำอะไรได้อีกแล้ว เราต้องรีบไปที่โกดัง เผื่อมันจะช่วยดึงความทรงจำของคุณออกมา"
---
ฉาก:
ทั้งสองขับรถไปยังโกดังร้างที่ถูกระบุในข้อมูล ระหว่างทาง นลินเล่าถึงภาพในหัวที่เริ่มชัดเจนขึ้น
บทสนทนาในรถ:
นลิน: "เด็กพวกนั้น... ฉันจำได้ว่าเคยเล่นกับพวกเขาในห้องขังเล็ก ๆ พวกเขาให้เราวาดภาพเหมือนกันทุกวัน"
กฤษณ์: "ภาพที่คุณวาดน่าจะเป็นส่วนหนึ่งของการทดลอง มันอาจเป็นการกระตุ้นจิตใต้สำนึกที่ศักดิ์ชัยต้องการควบคุม"
นลิน: (น้ำเสียงสั่น) "แต่ทำไมฉันถึงเป็นคนเดียวที่รอดมาได้? แล้วคนอื่น ๆ หายไปไหน?"
กฤษณ์: "บางทีโกดังร้างนี่อาจมีคำตอบสำหรับคำถามของคุณ"
---
ฉาก:
เมื่อมาถึงโกดัง ทั้งสองเริ่มสำรวจ พวกเขาพบเครื่องมือเก่าและกระดานที่มีภาพถ่ายของเด็กหลายคน รวมถึงภาพของนลิน
บทสนทนาในโกดัง:
นลิน: (หยิบภาพถ่ายขึ้นมา) "นี่มันฉันเอง... แล้วเด็กคนอื่นล่ะ? พวกเขายังมีชีวิตอยู่ไหม?"
กฤษณ์: "นี่ไง มีเอกสารอีกชุดหนึ่ง มันเป็นบันทึกเกี่ยวกับผู้ทดลองแต่ละคน"
---
ข้อความในเอกสาร:
“ผู้ทดลอง N-47: ความทรงจำถูกลบสำเร็จ ต้องติดตามเพื่อประเมินผลกระทบระยะยาว... ผู้ทดลอง N-12 และ N-15: ล้มเหลว ถูกกำจัด...”
นลิน: (น้ำตาคลอ) "พวกเขาฆ่าเด็กที่ไม่ผ่านการทดลอง..."
กฤษณ์: (จับไหล่นลิน) "มันไม่ใช่ความผิดของคุณ พวกเขาต่างเป็นเหยื่อของศักดิ์ชัย"
---
ฉากจบตอน:
ในมุมมืดของโกดัง ศักดิ์ชัยกำลังมองดูพวกเขาผ่านกล้องวงจรปิด เขาพูดเบา ๆ ว่า
"เกมนี้กำลังจะถึงจุดไคลแม็กซ์... อีกไม่นานเธอจะรู้ทุกอย่าง นลิน"
---
ปมสำคัญในตอนที่ 16:
1. นลินเริ่มมีความทรงจำเกี่ยวกับการทดลองในวัยเด็ก
2. สารวัตรชาญให้เบาะแสใหม่เกี่ยวกับโกดังร้าง
3. พบเอกสารเพิ่มเติมที่ยืนยันว่าศักดิ์ชัยกำจัดเด็กที่ไม่ผ่านการทดลอง
4. ศักดิ์ชัยกำลังเฝ้าดูพวกเขาอย่างใกล้ชิด
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
