ขุนโจรเหลียงซาน 222 ซ่งเจียงเข้าเมืองเจาเต๋อ
กงซุนเสิ้ง ฝานยุ่ย ซ่านถิงกุย เว่ยติ้งกว๋อนำทัพพลหนึ่งหมื่นไล่ตามเฉียวเต้าชิงจนมาพบกับซุนซิน หวางอิงและรับแจ้งว่าเพิ่งหนีไปทางเหนือ
กงซุนเสิ้งบอกซุนซิน หวางอิงว่า “ท่านทั้งสองกลับค่ายใหญ่ไปพักกินอาหารเถิด พรตผู้ยากจะติดตามเขาเอง” ทั้งสองจึงนำทัพกลับค่าย เวลาขณะนี้เป็นยามอิ่ว 酉牌 (18:00 น.)
กงซุนเสิ้งเร่งไล่ตามมาจนทันเฉียวเต้าชิง เห็นอยู่ไวไว จึงตะโกนเรียกว่า “เฉียวเต้าชิงรีบลงม้ามายอมจำนนโดยดี อย่ามัวหลงผิดอยู่เลย”
เฉียวเต้าชิงตะโกนตอบว่า “ต่างคนต่างมีนายของตัว อย่าบีบคั้นกันเกินไป”
ยามนี้ฟ้ามืดแล้ว ทัพซ่งจุดคบเพลิงจนสว่างดุจกลางวัน เฉียวเต้าชิงเหลียวซ้ายแลขวา เห็นมีเพียงเฟ่ยเจิน เซวียช่านและทหารม้าอีกสามสิบกว่านาย นอกนั้นหลบหนีกันไปหมดแล้ว เฉียวเต้าชิงท้อใจจะใช้กระบี่เชือดคอตาย
เฟ่ยเจินรีบยุดมือห้ามไว้แล้วว่า
“ท่านราชครู อย่าทำเช่นนี้”
แล้วชี้มือไปยังเทือกเขาเบื้องหน้าว่า
“ไปหลบกันบนเขาลูกนี้”
เฉียวเต้าชิงอิดโรยเต็มที ขี่ม้าตามสองขุนพลขึ้นเขาไป
เทือกเขานี้คือ เทือกเขาไป๋กู่ 百谷岭 หรือเทือกเขาสรรพยา ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองเจาเต๋อ ตำนานเล่าว่า เสินหนงชิมสรรพยา 神农尝百谷 ที่เทือกเขานี้ มีศาลเสินหนงอยู่บนเขา เฉียวเต้าชิงหลบเข้าไปพักในศาลแห่งนี้ เหลือผู้ติดตามเพียงสิบหกคน
กงซุนเสิ้งต้องการสยบเฉียวเต้าชิงให้จำนน ไม่ต้องการสังหารจึงไม่สั่งให้ตามเข่นฆ่า มิเช่นนั้นคงหนีไม่รอดแล้ว กงซุนเสิ้งจึงให้ทหารตั้งค่ายล้อมเขาไว้โดยรอบ
เวลายามสอง มีแสงคบเพลิงสว่างขึ้นทั้งจากทางทิศตะวันออกและตะวันตก ซ่งเจียงกลับถึงค่ายแล้ว สั่งการให้หลินชง จางชิงนำทัพคนละห้าพันติดตามกงซุนเสิ้งมาโดยทันที จึงกลายเป็นมีทหารสองหมื่นตั้งล้อมเฉียวเต้าชิงไว้บนเขาสรรพยา
กล่าวถึงซ่งเจียง ในวันรุ่งขึ้น รู้ข่าวว่ากงซุนเสิ้งล้อมเฉียวเต้าชิงไว้ที่เขาสรรพยา ทางด้านตน สั่งการให้ทัพตั้งค่ายประชิดเมืองเจาเต๋อ แล้วให้ทหารบุกโจมตีเมืองสองวันติดต่อกัน ในเมืองป้องกันแน่นหนา โจมตีไม่เป็นผล
ซ่งเจียงอยู่ในค่ายทางทิศใต้ของเมือง นั่งกลัดกลุ้มเป็นห่วงพวกหลี่ขุยที่ตกเป็นเชลยอยู่ในเมืองไม่รู้เป็นตายร้ายดีจนน้ำตาตก
อู๋ย่งจึงกล่าวปลอบใจพร้อมทั้งเสนอแผนว่า
“พี่ท่านอย่าได้กังวล เพียงใช้กระดาษไม่กี่แผ่น ในเมืองจะยอมจำนน”
ซ่งเจียงถามว่า “ท่านเสธ.มีแผนใด”
อู๋ย่งว่า “เหล่าทหารในเมืองอ่อนล้าเต็มที ก่อนนี้ได้อาศัยไสยเวทของเฉียวเต้าชิง มาบัดนี้ก็พ่ายแพ้ไป กำลังหนุนใหม่ไม่มีมา ย่อมพากันหวาดกลัว
เช้านี้ ผู้น้องขึ้นบันไดเมฆไปสังเกตสภาพในเมือง เห็นพวกทหารต่างหน้าถอดสี เราจะใช้ความกลัวสำทับซ้ำลงไปอีกให้เสียขวัญ ในเมืองจะได้จับพวกขุนศึกมาส่งเรา ไม่ต้องเสียเลือดเนื้อทหารก็ชิงเมืองได้โดยง่าย”
ซ่งเจียงชอบใจใหญ่ “แผนของท่านเสธ. ยอดเยี่ยมนัก”
ซ่งเจียงจึงให้คัดลอกคำสั่งทหารจำนวนมาก ใจความว่า
“แม่ทัพหน้าปราบอุดรแห่งต้าซ่งประกาศแจ้งแก่เหล่าทหารและราษฎรเมืองเจาเต๋อ
เถียนหู่ก่อการกบฎ มีโทษประหารตามกฎหมาย ปวงผู้สมรู้ร่วมคิด จักผ่อนปรนให้อภัย
ทหารกล้าผู้รักษาเมือง หากกลับใจเสียใหม่ นำราษฎรเปิดประตูเมืองยอมจำนน จักเพ็ดทูลราชสำนักให้พระราชทานอภัยโทษและบันทึกเป็นความชอบ
แม้นมีขุนศึกมิยินยอม ทวยราษฎร์ผู้เปรียบเสมือนพสกนิกรราชสำนักซ่ง จงลุกขี้นต่อต้าน จับกุมขุนศึกผู้นั้นส่งมอบราชสำนัก ผู้เป็นหัวหน้าก่อการจักได้รับบำเหน็จงาม
แม้นหากยังคงมัวเมาอยู่ในหนทางผิด กองทัพเข้าเมืองได้วันใด หินหรือหยกก็หมกไหม้ 玉石俱焚 จักไม่ละเว้นชีวิตใด
ประกาศเตือนให้รู้ทั่วกัน”
คัดลอกเสร็จนำมาผูกติดลูกธนูระดมยิงเข้าไปในเมืองทั้งสี่ทิศ สั่งการให้ชลอการโจมตีเมืองทุกด้าน รอดูปฏิกิริยาในเมือง
ฟ้าสางวันรุ่งขึ้น มีเสียงอึกทึกดังลั่นจากในเมือง ธงยอมจำนนชักขึ้นทั้งสี่ประตู จินติ่ง 金鼎 หวงเยว่ 黄钺 ขุนพลรักษาเมืองนำทหารและราษฎรพร้อมใจกันจับสามรองแม่ทัพ เย่เซิง 叶声 หนิวเกิง 牛庚 เหลิ่งหนิง 冷宁 ที่ยังคัดค้านการสามิภักดิ์ สังหารแล้วตัดศีรษะเสียบแสดงให้ทหารซ่งเห็น
ปล่อยตัวหลี่ขุย หลู่จื้อเซิน อู่ซง หลิวถัง เป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่น ถังปิน เปิดประตูเมือง แบกขึ้นเกี้ยวมาพร้อมพวกชาวบ้านนำดอกไม้ธูปเทียนมาต้อนรับทัพซ่งเข้าเมือง
แม่ทัพหน้าซ่งยินดียิ่งนัก สั่งการให้ทัพแต่ละทัพเดินเข้าเมืองทางประตูที่แต่ละทัพประจำอยู่โดยไม่เสียเลือดเนื้อ ราษฎรทั้งปวงไม่ถือว่ามีความผิดใด เสียงไชโยโห่ร้องดังก้องเมือง
ซ่งเจียงมานั่งยังกองบัญชาการทหารประจำเมือง พวกหลู่จื้อเซินที่ตกเป็นเชลยทั้งแปดพากันมาคารวะ ถัดจากนั้นจินติ่ง หวงเยว่ นำเวิงขุย 翁奎 ไฉ้เจ๋อ 蔡泽 หยางชุน 杨春 อีกสามขุนพลที่เหลือมากราบคารวะสามิภักดิ์ ซ่งเจียงคารวะตอบแล้วเข้าพยุงให้ลุกขึ้นกล่าวว่า
“เหล่าท่านขุนพลก่อการอันชอบธรรมเพื่อปกป้องราษฎร หายากยิ่งนัก”
พวกหวงเยว่ว่า “พวกข้าสามิภักดิ์ชักช้ายังนับว่ามีความผิด กลับได้รับความกรุณาจากท่านแม่ทัพ เป็นพระคุณอันหนักหนา ยินดีพลีชีพตอบแทน”
จากนั้นหวงเยว่ก็เล่าความถึงพวกหลู่จื้อเซิน หลี่ขุยที่ยอมหักไม่ยอมงอ ด่าโจรขบถเมื่อถูกเกลี้ยกล่อมให้สวามิภักดิ์ ซ่งเจียงซาบซึ้งหลั่งน้ำตากล่าวชม
หลี่ขุยว่า “ข้าได้ยินว่า ไอ้พรตโจรหัวนกเขาอยู่ที่เขาสรรพยา ข้าจะไปสับหัวนกเขาทู่สักร้อยขวาน ระบายแค้นนกเขาสักหน่อย”
ซ่งเจียงว่า “เฉียวเต้าชิงถูกน้องอีชิงล้อมเอาไว้ที่เขาสรรพยา ตั้งใจจะสยบตามคำสั่งท่านหลอเจินเหยิน น้องเราอย่าได้ร้อนใจ”
หลู่จื้อเซินกล่าวกับหลี่ขุยว่า “บัญชาของพี่ท่าน ใครกล้าขัดไม่เคารพ”
หลี่ขุยจึงยอมเงียบ
ซ่งเจียงให้ติดประกาศปลอบขวัญราษฎร บำเหน็จรางวัลเหล่าทหาร และบันทึกความชอบของกงซุนเสิ้ง จินติ่ง หวงเยว่ตามลำดับ ทันใดนั้น ทหารรายงานว่าท่านจอมเวทเทพเดินหนไต้จงเดินทางกลับมาจากจิ้นหนิง 晋宁 แล้ว
ไต้จงเข้ามาในที่ว่าการ ซ่งเจียงรีบถามถึงสถานการณ์ที่จิ้นหนิง
ไต้จงว่า “เมื่อผู้น้องไปถึงที่จิ้นหนิง ท่านแม่ทัพหลูกำลังโจมตีเมืองอยู่ เขาบอกว่า “รอผู้แซ่หลูตีเมืองแตก ท่านก็นำข่าวชัยชนะไปแจ้งท่านพี่ด้วย” จึงรั้งตัวผู้น้องไว้สี่วัน แต่จิ้นหนิงก็ยังไม่แตก
ถึงวันที่หกเดือนนี้ กลางคืนหมอกลงหนักจนแทบมองอะไรไม่เห็น ท่านแม่ทัพหลูให้ทหารลอบนำกระสอบดินไปถมคูน้ำเชิงกำแพง
พอถึงยามสาม การป้องกันเมืองทางด้านเหนือหย่อนยานลง ทหารเราจึงข้ามแนวกระสอบดินไปปีนกำแพงเมือง สังหารทหารรักษาเมืองไปสิบสามนาย เข้าเมืองไปได้
เถียนเปียวหนีออกไปทางประตูเมืองทิศเหนือ ขุนศึกเอกโทที่เหลือยอมจำนน ยึดได้ม้าศึกห้าพันกว่าตัว ทหารยอมจำนนสองหมื่นกว่า ตายไปอีกจำนวนมาก ท่านแม่ทัพหลูยึดเมืองไว้ได้
พอฟ้าสางหมอกจาง ระหว่างกินอาหารเช้า ทัพหนุนที่เถียนหู่ส่งมาจากเวยเสิ้งก็มาถึง ซุนอัน 孙安 นำขุนศึกเอกโทสิบนาย พลสองหมื่น ตั้งค่ายห่างจากเมืองสิบลี้
ท่านแม่ทัพหลูให้ฉินหมิง หยางจื้อ โอวเผิง เติ้งเฟยนำทัพออกรับศึก ท่านแม่ทัพเองยกออกไปเป็นทัพหนุน ฉินหมิงรบกับซุนอันได้หกสิบเพลงไม่รู้แพ้ชนะ ท่านแม่ทัพหลูมาถึง เห็นซุนอันห้าวหาญ จึงให้ตีม้าล่อสั่งถอยทัพ พอกลับถึงค่าย ท่านบอกว่าซุนอันฝีมือฉกาจไม่อาจชนะด้วยกำลัง ต้องใช้ปัญญา
วันรุ่งขึ้น ท่านแม่ทัพสั่งการให้ทหารซุ่มทัพ ตัวท่านเองออกศึกรบกับซุนอันได้ห้าสิบกว่าเพลง ม้าซุนอันก้าวพลาดจนซุนอันเสียหลักตกจากม้า ท่านแม่ทัพหลูว่า “ไม่ใช่ความผิดของท่านที่แพ้ ไปเปลี่ยนม้ามารบใหม่”
ซุนอันเปลี่ยนม้ามารบกันได้อีกห้าสิบกว่าเพลง ท่านแม่ทัพหลูแกล้งแพ้ชักม้าหนี ล่อซุนอันตามมาถึงชายดงแห่งหนึ่ง เสียงปืนสัญญานดังขึ้น ทัพซุ่มโผล่ออกมาจากสองฝั่งซ้ายขวา ใช้เชือกขึงสะดุดขาม้าล้มลง ซุนอันหัวคะมำ ทหารมาถึงจับมัดเป็นเชลยไว้ได้
สามขุนศึกฝ่ายเหนือ ฉินอิง 秦英 ลู่ชิง 陆清 เหยาเยว 姚约 พยายามเข้ามาช่วย ถูกหยางจื้อ โอวเผิง เติ้งเฟยสกัดไว้ รบกันเป็นสามคู่
หยางจื้อสบช่องตวาดลั่น ใช้ทวนแทงฉินอิงตกม้าตาย ลู่ชิงรบโอวเผิง โอวเผิงเบี่ยงตัวหลบ ลู่ชิงฟันง้าววืด โอวเผิงแทงทวนเข้ากลางหลัง เหยาเยวเห็นเพื่อนตกม้าไปทั้งคู่ จึงชักม้าหนีกลับค่าย เติ้งเฟยกวดมาทัน ใช้โซ่หวดใส่หัว ถูกทั้งหัวทั้งหมวกศึกแหลกเป็นผง ทัพข้าศึกแตกหนี แม่ทัพหลูเร่งทหารตามตี สังหารไปถึงสี่ห้าพันคน ถอยไปตั้งค่ายห่างสิบลี้
ทหารเรากลับเข้าเมือง ทหารมัดตัวซุนอันมาส่ง ท่านแม่ทัพแก้มัดให้ด้วยตัวเอง แล้วเกลี้ยกล่อมให้สามิภักดิ์ต่อราชสำนัก ซุนอันเห็นท่านแม่ทัพโอบอ้อมอารีจึงยินยอม ซุนอันยังว่า
“นอกเมืองยังมีอีกเจ็ดขุนพล ทหารหนึ่งหมื่นห้าพัน ขอให้ผู้แซ่ซุนออกไปเกลี้ยกล่อมให้ยอมจำนน”
ท่านแม่ทัพเชื่อใจให้ซุนอันออกจากเมือง ขี่ม้าไปยังค่ายฝ่ายเหนือโดยลำพัง ซุนอันนำขุนพลทั้งเจ็ดกลับมาพบท่านแม่ทัพหลู ท่านแม่ทัพชอบใจยิ่งนักให้จัดโต๊ะเลี้ยงดู
ซุนอันยังว่า “ข้ากับเฉียวเต้าชิงยกทัพออกจากเมืองพร้อมกัน เฉียวเต้าชิงไปช่วยแก้ด่านหูกวน คนผู้นี้ช่ำชองคุณไสย เกรงว่าท่านแม่ทัพซ่งจะถูกเล่นงานจนสาหัส เฉียวเต้าชิงกับผู้แซ่ซุนเป็นคนบ้านเดียวกัน ผู้แซ่ซุนยินดีไปเกลี้ยกล่อมเขาที่ด่านหูกวนเพื่อตอบแทนความกรุณาของท่านแม่ทัพ”
ท่านแม่ทัพหลูอนุญาตและให้ซุนอันมาแจ้งข่าวชัยชนะพร้อมกับผู้น้อง ให้เซวียนจ้าน เห่าซือเหวิน หลวี่ฟาง กวอเสิ้งนำพลสองหมื่นอยู่รักษาเมืองจิ้นหนิง ตัวท่านแม่ทัพหลูนำพลสองหมื่นไปโจมตีเมืองเฝินหยาง 汾阳
ผู้น้องออกเดินทางจากจิ้นหนิงเมื่อวานพร้อมซุนอัน อาศัยเวทเดินหน ระหว่างทราบว่าพี่ท่านเข้าเมืองเจาเต๋อได้แล้ว เฉียวเต้าชิงถูกล้อมอยู่ จึงรีบมาพบพี่ท่านที่นี่ ซุนอันขณะนี้รออยู่หน้าประตู”
ซ่งเจียงชอบใจนัก ให้ไต้จงพาซุนอันเข้าพบ เห็นซุนอันสูงใหญ่ล่ำสัน บุคลิกไม่ธรรมดา จึงลงจากยกพื้นมาพบ ซุนอันกราบคารวะ ซ่งเจียงคารวะตอบแล้วจัดเลี้ยงต้อนรับ
ซุนอันว่า “คุณไสยของเฉียวเต้าชิงร้ายกาจนัก ดีที่ท่านอาจารย์กงซุนสามารถแก้ได้”
ซ่งเจียงว่า “กงซุนอีชิงใคร่สยบเขาเพื่อชี้นำสู่ทางธรรมอันแท้จริง ขณะนี้ตั้งล้อมอยู่สี่วันแล้ว ยังไม่ยอมจำนน”
ซ่งเจียงจึงให้ไต้จงนำซุนอันขึ้นเหนือไปยังค่ายของกงซุนเสิ้ง แจ้งให้ทราบเจตนาที่จะมาช่วยเจรจากับเฉียวเต้าชิง
กงซุนเสิ้งชอบใจยิ่งนัก จึงให้ซุนอันขี่ม้าขึ้นเขาไปพบโดยลำพัง
ตอนก่อนหน้า : สยบจอมขมังเวท
ตอนถัดไป : มังกรดั้นเมฆรับศิษย์
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
