ขุนโจรเหลียงซาน 225 บุพเพสันนิวาส
สองทัพประจัญหน้า ประตูธงพยุหะทัพฝ่ายเหนือแหวกเปิด ขุนพลหญิงหน้าตาหมดจดงดงามขี่ม้าศึกแผงคอเงินออกมาหน้าแถว
金钗插凤，掩映乌云。
铠甲披银，光欺瑞雪。
踏宝镫鞋翘尖红，提画戟手舒嫩玉。
柳腰端跨，迭胜带紫色飘摇；
玉体轻盈，挑绣袍红霞笼罩。
脸堆三月桃花，眉扫初春柳叶。
锦袋暗藏打将石，年方二八女将军。
ปักปิ่นทองรูปหงส์
วับแวมตรงหมู่เมฆดำ
สวมเกราะเงินงามขำ
วาววามข่มหิมะอาย
เหยียบโกลนจากมณี
รองเท้าสีแดงงอนปลาย
มือนุ่มหยกละม้าย
ถือทวนจี่น่าเกรงขาม
เอวดังหลิ่วพลิ้วกระหวัด
เข็มขัดม่วงลายประจำยาม
ร่างดังหยกสง่างาม
สวมชุดศึกแดงเพลิงผจญ
พักตร์ผกาคราเดือนสาม
คิ้วใบหลิ่วยามต้นฝน
ถุงเงินหินซัดขน
ขุนพลหญิงวัยสิบหก
ธงประจำตัวเขียนบอกว่า
“แม่ทัพหน้าปราบทักษิณองค์หญิงฉยงอิง 平南先锋将郡主琼英”
ขุนศึกฝ่ายใต้แลเห็นต่างนึกชม สองทัพลั่นกลองศึกโบกธงรบ เสือเตี้ยหวางอิงเห็นว่าเป็นขุนพลหญิงจึงชิงออกหน้าถือทวนควบม้าเข้าหาฉยงอิง ฉยงอิงใช้ทวนจี่ขี่ม้าเข้ารบ สู้กันได้สิบกว่าเพลง เสือเตี้ยหวางไม่ทิ้งสันดานเดิมเห็นหญิงงามใจวอกแวกดังม้าวิ่งลิงกระโจน 意马心猿 เพลงทวนพลอยรวน
ฉยงอิงคิดในใจว่า “หมอนี่ทะลึ่งนัก” ได้จังหวะช่องโหว่เปิด แทงทวนใส่ขาซ้ายของหวางอิง หวางอิงสองขาชี้ฟ้า หมวกศึกกระเด็น ร่วงลงจากหลังม้า
หู้ซานเหนียงเห็นสามีพลาดท่าบาดเจ็บ ตะโกนด่าว่า
“นางแพศยาไร้ราคา บังอาจนัก”
แล้วควบม้าเข้ามาช่วยหวางอิง ฉยงอิงใช้ทวนรบสกัดไว้
เสือเตี้ยหวางอยู่กับพื้นลุกไม่ขึ้น พวกทหารฝ่ายเหนือกรูเข้ามาจับ ซุนซิน กู้ต้าเส่าเข้ามาช่วยพาตัวเสือเตี้ยกลับมาได้
กู้ต้าเส่าดูท่าหู้ซานเหนียงสู้ฉยงอิงไม่ได้ จึงควงดาบคู่ควบม้าเข้ามารุมรบ สามขุนพลหญิง หกแขน ดาบสี่ทวนหนึ่ง รบกันชุลมุนลายตา สู้กันได้ยี่สิบกว่าเพลง ฉยงอิงแทงทวนหลอก แล้วชักม้าหนี หู้ซานเหนียง กู้ต้าเส่าควบม้ากวดติด ฉยงอิงถือทวนในมือซ้าย มือขวาล้วงหยิบหิน บิดเอวเล็งแล้วซัดใส่หู้ซานเหนียง ถูกข้อมือขวาจนดาบหลุดมือหล่นลงพื้น หู้ซานเหนียงรีบชักม้าหนีกลับค่าย
กู้ต้าเส่าเห็นหู้ซานเหนียงบาดเจ็บจึงไม่ไล่ฉยงอิง หันกลับมาคุ้มกันหู้ซานเหนียงหนี ฉยงอิงกลับม้ามาเป็นฝ่ายไล่ ซุนซินเห็นดังนั้นก็โกรธ ควงกระบองคู่ควบม้าเข้ามาสกัด แต่ไม่ทันถึง ฉยงอิงซัดหินใส่ถูกหมวกศึกหัวสิงห์เสียงดังตังสนั่น ซุนซินตื่นตระหนก ไม่กล้าบุกมา ชักม้ากลับหลังมาคุ้มกันหวางอิง หู้ซานเเหนียงหนีกลับค่ายใหญ่
ฉยงอิงเห็นได้ที ยังเร่งทัพไล่ตามมา พลันมีเสียงปืนใหญ่ดังขึ้นหนึ่งนัด มีทัพโผล่จากหลังลาดเขานำโดยหลินชง ซุนอัน ทั้งยังมีทัพพลเดินเท้านำโดยพวกหลี่ขุยที่ซ่งกงหมิงส่งมาเป็นทัพหนุน
สองทัพตั้งประจัญกัน ลั่นกลองศึกโบกธงโห่ร้อง หัวเสือดาวหลินชงถือทวนยาวจ้างแปดขี่ม้าขึ้นหน้าแถว อีกฝ่ายหัวศรหยกฉยงอิงถือทวนจี่ขี่ม้าขึ้นหน้ามา หลินชงเห็นว่าเป็นผู้หญิงจึงตวาดใส่ว่า
“นางชั้นต่ำ บังอาจขวางทัพสวรรค์”
ฉยงอิงไม่พูดจา ถือทวนจี่ควบม้าตรงเข้าหาหลินชง หลินชงชูทวนเข้ารบ สู้กันได้ไม่ทันไร ฉยงอิงต้านแรงไม่ไหว แทงทวนหลอกแล้วชักม้าหนีไปทางตะวันออก หลินชงควบม้าตามติด ซุนอันเห็นอักษรบนธงของฉยงอิงแล้ว รีบตะโกนบอกว่า
“ขุนพลหลิน ไม่ต้องตาม เดี๋ยวถูกหลอก”
หลินชงถือดีว่าฝีมือเข้มแข็ง ยังคงไล่ตามไม่ฟังเสียงร้องเตือน กีบเท้าม้าทั้งแปดตะกุยพื้นหญ้าเขียวรกเสียงก้องดังเทครัวระเนระนาด วิ่งว่องไวปานเหาะ
ฉยงอิงเห็นหลินชงใกล้เข้ามาได้ระยะ ชูทวนหลอกด้วยมือซ้าย มือขวาล้วงหยิบหิน บิดตัวเล็งแสกหน้าหลินชงแล้วซัดใส่ หลินชงตาไวใช้ด้ามทวนปัดหินกระเด็น ฉยงอิงซัดหินก้อนแรกพลาด หยิบก้อนที่สองซัดตามติดดังผีพุ่งไต้ ไวจนหลินชงจะหลบหรือปัดล้วนไม่ทัน ถูกหินกลางแสกหน้าเลือดพุ่งกระฉูด ลากทวนหนีกลับค่าย ฉยงอิงกลับม้าไล่ตามมา
ซุนอันยืนม้ารออยู่หน้าแถว เห็นฉยงอิงตรงมา จึงแหวกทางเปิดแถวออก หลี่ขุย หลู่จื้อเซิน อู่ซง เซี่ยเจิน เซี่ยเป่านำทัพพลเดินเท้ากรูออกมา หลี่ขุยควงขวานตะโกนว่า “อีนางหนู อย่าบ้านัก”
ฉยงอิงหยิบหินซัดใส่หลี่ขุย ถูกมุมหน้าผากอย่างจัง หลี่ขุยตกใจ ดีที่หนังหน้าหนากระดูกแข็ง จึงแค่เจ็บแต่ไม่แตก ฉยงอิงเห็นหลี่ขุยไม่ล้ม จึงควบม้าหนีกลับแถวกระบวนพยุหะ หลี่ขุยโกรธจัดจนเคราชี้ ถลึงตาคำรามลั่น ควงขวานตรงมายังแนวพยุหะ หลู่จื้อเซิน อู่ซง เซี่ยเจิน เซี่ยเป่า กลัวหลี่ขุยเป็นอันตราย วิ่งตามกันมาด้วย
ฉยงอิงซัดหินใส่เซี่ยเจินม้วนกลิ้งลงกับพื้น เซี่ยเป่า หลู่จื้อเซิน อู่ซงหันมาช่วยพยุง เหลือเพียงหลี่ขุยเอาแต่วิ่งตลุยมา ฉยงอิงซัดหินซ้ำใส่หน้าผากเป็นหนที่สอง โดนซ้ำครั้งนี้แผลแตกเลือดอาบหน้า เพลิงโทสะพลุ่งพล่านดาลเดือด ยังคงกระดูกเหล็กควงขวานคู่ไล่สับแนวพยุหะ
ซุนอันเห็นฉยงอิงหนีกลับแนว เร่งทหารไล่ตามมาถึงจึงเข้าร่วมตีแนวพยุหะ พอดีอูหลีนำพวกสวีเวย 徐威 และทัพหลวงฝ่ายเหนือมาถึง จึงเข้าร่วมตลุมบอน หลู่จื้อเซิน อู่ซงก็ตามมาร่วมรบด้วย ส่วนเซี่ยเป่า พยุงเซี่ยเจินพี่ชายหนีกลับ ทหารฝ่ายเหนือไล่ตามมา โยนเชือกสะดุดจนล้ม แล้วกรูเข้าจับเซี่ยเจิน เซี่ยเป่าเป็นเชลยลากตัวกลับค่ายไป
ทัพพลเดินเท้าฝ่ายใต้เสียหายหนักล่าถอยกลับ ซุนอันช่วยรบคุ้มกันไว้ใช้กระบี่ฟันถังเสี่ยน 唐显 ขุนพลฝ่ายเหนือตกม้าตาย พลธนูของซุนอันลอบยิงถูกคอของอูหลีตีลังกาตกม้า พวกสวีเวยรีบเข้ามาช่วยพาขึ้นม้ากลับไปได้
ฉยงอิงเห็นอูหลีถูกธนู จึงสั่งตีม้าล่อให้ถอยทัพ ทัพฝ่ายใต้ตามมาถึงอีกทัพนำโดยศรไร้ขนจางชิง เดิมทีจางชิงอยู่ในค่ายใหญ่ ม้าเร็วรายงานว่ามีขุนพลหญิงฝ่ายเหนือซัดหินใส่พวกหู้ซานเหนียงบาดเจ็บ จางชิงรีบอาสาซ่งเจียงนำทัพออกมาช่วย เพื่อดูหน้าขุนพลหญิงที่ใช้หินซัดว่าเป็นใคร มาถึงพอดีเห็นเงาหลังฉยงอิงถอยทัพเข้าดงกลับเซียงหยวนไป
佳人回马绣旗扬，士卒将军个个忙。
引入长林人不见，百花丛里隔红妆。
คนงามขี่ม้าคืนผืนธงไหว
ทั้งขุนใหญ่ไพร่พลต่างวุ่นว้า
เข้าในดงใหญ่ไม่เห็นหน้า
มวลบุปผามาลีบังนวลนาง
ซุนอันนั้นเห็นเซี่ยเจิน เซี่ยเป่าถูกจับ หลู่จื้อเซิน อู่ซง หลี่ขุยทั้งสามบุกเข้าค่ายพยุหะ ครั้นจะตามไปฟ้าก็ค่ำแล้ว จึงติดตามจางชิงคุ้มกันหลินชงกลับค่ายใหญ่
ซ่งเจียงให้หมอเทวดาอันเต้าเฉวียนพยาบาลหวางอิง และหลินชง พอรู้ว่าเซี่ยเจิน เซี่ยเป่าถูกจับเป็นเชลย ส่วนพวกหลี่ขุยทั้งสามคนหายไปยังไม่รู้ข่าวคราวก็กังวลยิ่งนัก
สักพัก ผู้จาริกอู่ซงกลับมาพร้อมหลี่ขุย รบจนเลือดชุ่มกันไปทั้งร่าง อู่ซงเล่าว่า
“ผู้น้องเห็นหลี่ขุยเอาแต่บุกไปข้างหน้าไม่สนใจอะไร จึงรีบตามไปช่วยบุกค่ายพยุหะจนเลือดนอง ไล่ตามไปจนถึงเชิงกำแพงเห็นเซี่ยเจิน เซี่ยเป่าถูกจับกำลังจะเข้าเมือง ข้าสองคนจึงชิงตัวกลับมา พอดีทัพใหญ่ของสวีเวยกลับมาถึง จึงชิงเซี่ยเจิน เซี่ยเป่ากลับไปอีก ข้าสองคนจึงรบฝ่าวงล้อมหนีกลับมามือเปล่า ส่วนหลู่จื้อเซินนั้น พวกข้าไม่เห็น”
ซ่งเจียงน้ำตาไหลพราก ใช้คนออกติดตามร่องรอยหลู่จื้อเซิน และให้อันเต้าเฉวียนพยาบาลหลี่ขุย ฟ้าค่ำแล้ว ซ่งเจียงสำรวจความสูญเสีย พบว่าเสียทหารไปสามร้อยกว่านาย จึงให้ปิดค่ายตระเวนยามอย่างแน่นหนา
เช้าวันรุ่งขึ้น ทหารกลับมารายงานว่าไม่พบร่องรอยหลู่จื้อเซิน ซ่งเจียงยิ่งวิตก ใช้ให้เยว่เหอ ต้วนจิ่งจู้ จูกุ้ย วี่เป่าสื้อนำคนออกค้นหาทั้งสี่ทิศ ครั้นจะนำทัพเข้าตีเมือง พวกนายทหารต่างยังบาดเจ็บ จึงได้แต่นิ่งรักษาค่ายไว้ ทางด้านในเมืองก็นิ่งสงบ ไม่ยกออกมาท้ารบ
ผ่านไปสองวัน วี่เป่าสื้อจับสายลับกลับมาได้คนหนึ่ง ซุนอันเห็นหน้าก็จำได้ว่าเป็นเย่ชิง จึงแจ้งซ่งเจียงว่า
“คนผู้นี้ทำอะไรมักมีจุดมุ่งหมาย ออกจากเมืองมาโดยลำพังต้องมีสาเหตุ”
ซ่งเจียงสั่งให้ทหารแก้มัดแล้วนำตัวมาพบ เย่ชิงโขกศีรษะคำนับซ่งเจียงแล้วว่า
“ข้าน้อยมีเรื่องลับจะแจ้งท่านแม่ทัพ ขอให้คนอื่นออกไปให้หมดก่อน ข้าน้อยจึงค่อยเรียนให้ทราบ”
ซ่งเจียงว่า “ที่อยู่ในนี้ล้วนเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน ท่านพูดมาได้ ไม่เป็นไร”
เย่ชิงจึงว่า “วันก่อน อูหลีถูกธนูอาบยาพิษจนเกิดอาการเพ้อ พวกหมอในเมืองรักษาไม่เป็นผล ผู้แซ่เย่จึงฉวยโอกาสนี้ขอออกนอกเมืองมาหาหมอรักษา”
ซ่งเจียงถามว่า “ขุนพลสองนายฝ่ายเราที่จับไป ตอนนี้เป็นอย่างไร”
เย่ชิงว่า “ข้าน้อยก็เกรงว่าสองคนนั้นจะเป็นอันตราย จึงถือโอกาสที่อูหลีมีอาการเพ้อ แอบอ้างคำสั่งให้คุมขังเอาไว้ก่อน ตอนนี้ยังปลอดภัยอยู่”
จากนั้น เย่ชิงก็เล่าถึงความแค้นที่มีต่อเถียนหู่เรื่องที่สังหารสองสามีภรรยาสกุลเซิน และเรื่องของฉยงอิงให้ฟังโดยละเอียด จนเสียงเครือแหบแห้ง
ซ่งเจียงฟังเรื่องจบก็พลอยเศร้าไปด้วย แต่เห็นว่าเย่ชิงเป็นนายทหารฝ่ายเหนือ ยังเกรงว่าจะเป็นอุบาย หมอเทวดาอันเต้าเฉวียนก็ก้าวออกมาบอกซ่งเจียงว่า
“เป็นบุพเพสันนิวาสโดยแท้ เรื่องนี้หาใช่เหตุบังเอิญ”
อันเต้าเฉวียนแจกแจงรายละเอียดต่อว่า
“ฤดูหนาวที่แล้ว ขุนพลจางฝันเห็นบัณฑิตผู้หนึ่งเชิญท่านไปสอนวิชาซัดหินให้หญิงสาวนางหนึ่ง ทั้งยังบอกว่า ท่านขุนพลกับนางมีบุพเพสันนิวาสต่อกัน จางชิงตื่นมา คิดมากจนเป็นไข้ นั่นคือช่วงที่พี่ท่านให้ผู้น้องอยู่รักษาไข้จางชิงที่เกาผิง ผู้น้องจับชีพจรดูแล้วเห็นว่าเป็นไข้ใจ จึงซักไซ้จนได้ความ วันนี้ได้ฟังเรื่องของเย่ชิง จึงเห็นว่าสมกับเรื่องของจางชิง”
ซ่งเจียงจึงตามซุนอันมาสอบถาม ซุนอันว่า
“ข้าน้อยก็พอทราบว่าฉยงอิงไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของอูหลี หยางฟางลูกน้องของผู้น้อยสนิทกับคนใกล้ชิดของอูหลีก็พอรู้เรื่องฉยงอิง เรื่องที่เย่ชิงพูดถึงเป็นเรื่องจริง”
เย่ชิงว่า “นายหญิงฉยงอิงคิดล้างแค้นอยู่เช่นกัน ผู้น้อยเห็นอูหลีอวดก้างวางอำนาจ เกรงว่าเมืองแตกวันใด คงถูกกวาดล้างสิ้น จึงเสี่ยงตายมาขอร้องท่านแม่ทัพให้ปล่อยฉยงอิง”
อู๋ย่งลุกเดินมาพินิจเย่ชิงแล้วกล่าวกับซ่งเจียงว่า
“ดูลักษณะแล้ว คนผู้นี้ซื่อสัตย์ สวรรค์ช่วยพี่ท่านให้สำเร็จการ สวรรค์ช่วยบุตรีกตัญญูได้ล้างแค้น”
แล้วกระซิบกระซาบข้างหูซ่งเจียงว่า
“เถียนหู่ติดต่อกับพวกจิน 金 เราแบ่งทัพเข้าตีเป็นสองทาง พวกจินแม้ยังนิ่งอยู่ แต่เถียนหู่หากอับจนคงหันไปสามิภักดิ์จิน ภารกิจปราบปรามภาคเหนือคงมิลุล่วง ผู้น้อยกำลังคิดหาทางวางไส้ศึกภายในอยู่ เรื่องบุพเพฯ ของจางชิงช่างพอเหมาะนัก หัวของเถียนหู่อยู่ในมือฉยงอิงแล้ว พี่ท่านจำลางในฝันของหลี่ขุยได้หรือไม่
要夷田虎族 须谐琼矢镞
จะล้างพันธุ์เถียนหู่
พึงคู่หัวศรหยก”
ซ่งเจียงพลันเห็นจริง ผงกศีรษะแล้วสั่งการจางชิง อันเต้าเฉวียน เย่ชิงเป็นการลับ ทั้งสามรับบัญชาแล้วออกเดินทาง
ตอนก่อนหน้า : หัวศรหยก
ตอนถัดไป : หัวศรหยกไร้ขน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
