🧠ซีรีย์เมื่อฉันเป็นโรคทางสมอง🧠Episode 05:สามวันสามคืนที่ยาวนาน
🌱Episode 05:สามวันสามคืนที่ยาวนาน
…ตำแหน่งที่วางเตียงที่ผมนอนรักษาตัวอยู่นั้น มันมีนาฬิกาเข็มติดอยู่ช่วงปลายเตียงระดับระยะสายตาของผมอย่างพอดี ซึ่งทำให้ผมนั้นสามารถมองเวลามันเดินไปได้อย่างง่ายดาย ด้านหนึ่งเป็นเรื่องดี
แต่อีกด้านหนึ่งก็เหมือนเครื่องมือที่ทรมานเรา เพราะเครื่องมือที่ใช้ทรมานคนเราได้ดีที่สุดอย่างหนึ่งก็คือ “เวลา” ที่ทำให้เราทุกข์จากการรอคอยบางอย่าง ทำให้เราอาจทุกข์เพราะความสุขที่เข้ามากำลังจากไปแล้ว
ในส่วนของผมช่วงนั้น ผมไม่รู้ว่าการที่ผมมองนาฬิกาหมุนไปเรื่อยๆนั้น มันทำให้ผมนั้นทุกข์หรือสุขกันแน่ ใจนึงผมก็อยากจะออกจากโรงพยาบาลเพื่อกลับมาบ้าน อีกใจนึงก็แสนทุกข์กับสิ่งที่เราต้องเจอในอนาคตจากอาการของเราที่ทำให้เราต้องกลายเป็นคนพิการโดยไม่เคยเผื่อใจมาก่อนเลย
ในแต่ละวันที่ผมอยู่ในโรงพยาบาล มีสิ่งที่ต้องทำกิจวัตรหลักก็คือ กินอาหาร ขับถ่าย(ต้องใส่ผ้าอ้อม) ตอบคำถามและนอนพักแค่นั้น มันอาจดูเหมือนง่ายนะ แต่มันไม่ง่ายเลยสำหรับจิตใจผม เพราะการที่ร่างกายเหลือเพียงซีกเดียว มันลำบากมากแค่อยากจะพลิกตัว
การพูดตอบคำถามพยาบาล ผมต้องค่อยๆพูดให้ช้าและชัดอย่างที่สุด ผมมีการใช้สัญญานมือในการตอบว่าตกลงหรือโอเคแทนด้วย(เป็นทักษะการสื่อสารที่ได้มาจากการทำงานในที่เสียงดังจนคุยไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆ) อย่างน้อยทางพยาบาลเขาจะได้ประเมินอาการผมได้ว่ามีสติรับรู้และเข้าใจในภาษาทุกอย่าง
ประกอบกับวันแรกแฟนผมได้แชทมาหาแจ้งว่า ทางพยาบาลประเมินว่าผมลิ้นแข็งพูดไม่ชัด อาจกินอาหารเองไม่ได้อาจต้องเจาะคอเพื่อให้อาหารทางสายยาง ผมจึงต้องฮึดสู้เพื่อปกป้องร่างกายผมให้สมบูรณ์ที่สุด สื่อสารกับพยาบาลให้เขาเข้าใจมากที่สุด พยายามกินอาหารโรงพยาบาลเอง ปลอกไข่ต้มเองด้วยมือเดียว(ทักษะใหม่ในมือไม่ถนัดทำอะไรได้เยอะมาก) พยายามทำด้วยตัวเองมากที่สุด แม้ทางพยาบาลเต็มใจที่จะช่วยเหลือก็ตาม
แล้วความพยายามของผมก็สำเร็จ สรุปทางพยาบาลเขาแจ้งแฟนผมว่าไม่ต้องเจาะคอแล้วเขากินเองได้ ผมโล่งใจไปอีกครั้งที่ผ่านสิ่งยากไปได้อีกอย่าง (ในใจก็นึกขำๆว่า ตัวเรานี่ขนาดป่วยหนักยังต้องพยายามดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดด้วยตัวเอง ไม่มีใครช่วยได้จริงๆ ฮ่าๆ)
🍁…มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องต่อสู้ภายในอย่างมากเลย คือเรื่องของศักดิ์ศรีความเป็นตัวผม มันคือการที่ตัวผมนั้น โดยมากแล้วจะเป็นคนที่คอยพยายามช่วยเหลือผู้อื่น(ช่วยทางใจและทางแรงกาย แต่ช่วยเรื่องทรัพย์สินไม่ได้เพราะมีไม่พอ)
แม้เวลาที่ตัวเองนั้นแย่ ก็จะไม่ค่อยขอความช่วยเหลือใคร นอกจากมันไม่ไหวหมดทางแล้วจริงๆ แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย แม้กระทั่งอยากจะพาตัวเองไปเข้าห้องน้ำ เพื่อขับถ่ายและชำระล้างร่างกายบ้าง
ทำได้เพียงให้เจ้าหน้าที่พยาบาลมาช่วยในการเปลี่ยนผ้าอ้อมแทน แน่นอนว่าความเป็นมืออาชีพของเจ้าหน้าที่ ทุกคนเขาทำให้อย่างเต็มที่และไม่รังเกียจ แต่ตอนนี้คนที่อับอายและรู้สึกสมเพชตัวเองมากๆก็คือตัวผมเอง ศักดิ์ศรีทั้งหลายที่มีมา(ในความคิดตัวเอง) มันพังทลายหมดแล้ว ผมเรียนรู้ได้เลยว่า ศักดิ์ศรีของคนเรานั้นสำคัญมากจริงๆ แต่แม้จะมากมายเพียงใด
หากร่างกายชำรุดจนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เราก็ต้องยอมทิ้งศักดิ์ศรีมันไปเพื่อให้ชีวิตเดินต่อไปได้ (ให้ใจเราปล่อยมันไป) ชีวิตสามคืนในโรงพยาบาลมีกิจวัตรวนเวียนอยู่แบบนั้น เป็นสามวันสามคืนที่ในจิตใจของผมนั้น ช่างสับสน หดหู่ สับสนในอนาคตของตัวเอง ว่าการได้อยู่ต่อ หรือการได้จากไปสักที สิ่งไหนมันจะให้ความสุขกับผมมากกว่ากัน
✍️ write by Heavy✍️
#เส้นเลือดในสมองแตก #กายภาพบำบัด #stroke #โรคหลอดเลือดสมอง #เทรนด์วันนี้ #คลิปreels #ใช้ชีวิตให้มีความสุข #เมื่อฉันป่วยเป็นโรคทางสมอง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
