25 เม.ย. เวลา 14:03 • ความคิดเห็น

“บทเรียนจากวันที่ไม่เหลือใคร”

เคยมีช่วงเวลานึงในชีวิต…ที่ฉันรู้สึกว่าโลกทั้งใบหันหลังให้
ไม่มีเพื่อน ไม่มีงาน ไม่มีคนรักที่เข้าใจ
และที่สำคัญ…ไม่มีแม้แต่ "ตัวฉันเอง" ในแบบที่เคยมั่นใจว่าเป็น
ฉันเคยคิดว่าความเข้มแข็งคือการยืนอยู่คนเดียวได้
แต่พอได้ยืนอยู่คนเดียวจริงๆ จึงรู้ว่า…
มันไม่ใช่เรื่องของความแข็งแรง
แต่มันคือการยอมรับความเปราะบางของตัวเอง โดยไม่ต้องปิดบังใคร
วันที่ไม่มีใคร…
ฉันเริ่มกลับมาใช้เวลากับใจตัวเองมากขึ้น
ฟังมันโดยไม่ตัดสิน ไม่เร่งเร้า
ปล่อยให้มันเสียใจบ้าง เหนื่อยบ้าง สับสนบ้าง
…แค่ไม่หายไป
และเชื่อไหมคะ
ในวันที่เงียบที่สุด บทสนทนาระหว่างฉันกับตัวเอง
กลับชัดเจนที่สุดในชีวิต
ฉันไม่รู้ว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง
แต่วันนี้…ฉันขออยู่ตรงนี้ เป็นเพื่อนกับตัวเองให้ดีที่สุด
และเป็นเพื่อนให้กับ "ใครก็ตาม"
ที่กำลังรู้สึกว่าโลกทั้งใบ…เหลือแค่เขาคนเดียว
บ้านของความหวังเล็กๆ
ยังเปิดไฟรอเสมอ สำหรับคนที่ยังไม่รู้จะไปไหน
โฆษณา