Forget me not ไขปริศนาดอกไม้ที่ไม่มีวันลืม
มากิ เรียวซุเกะ เขียน / วิธารณี จงสถิตวัฒนา แปล
โปรยสำนักพิมพ์ glow :
หลังเกิดเรื่องที่ทำให้ ‘โมริกาวะ โคได’ ต้องออกจากชมรมฟุตบอล เขาก็ใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมายมาตลอดจนกระทั่งวันหนึ่ง เขานึกอยากพบหญิงชราที่เคยช่วยตนไว้เมื่อปีก่อนอีกสักครั้ง ทว่าเบาะแสเดียวที่มีคือดอกดาฟเนในสวนของบ้านหญิงชรา การออกตามหาบ้านหลังนั้นทำให้โคไดได้มาพบกับโซโนฮาระ ทากุมิ’ ผู้หลงใหลการปลูกดอกไม้ ชายหนุ่มที่ดูไม่เป็นมิตรตอบตกลงช่วยเหลือโคไดตามหาบ้านหลังดังกล่าวโดยใช้ความรู้เกี่ยวกับพืชพรรณที่เขามี
ณ วันนั้นการไขปริศนาที่มีดอกไม้เป็นเพียงเบาะแสตั้งต้น ก็ได้เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับมิตรภาพของทั้งคู่!
หลังอ่าน :
นักอ่านสายเลิฟดอกไม้นานาพันธุ์ต้องชื่นชอบเรื่องนี้ เพราะตลอดเล่มหอมฟุ้งไปด้วยสวนสวยที่มีหมู่มวลดอกไม้ละลานตา เราจะได้รู้จักดอกไม้ชื่อใหม่ ๆ ความหมายน่ารักเพิ่มขึ้นมากมาย วิธีเล่าเรื่องของนักเขียนผ่านตัวละครหนุ่มน้อยวัยรุ่นเจอช่วงชีวิตหักเห จะทำให้เรานึกหน้าตาของดอกไม้ชนิดนั้นออก
โปรยสำนักพิมพ์คล้ายจะบอกว่าดอกไม้ต้องเป็นสาเหตุของการไขคดีลึกลับแน่นอน ขอบอกว่าตรงกันข้าม นี่อาจกล่าวได้ว่าเป็นวรรณกรรมเยาวชนของวัยว้าวุ่นที่กำลังสับสนหนทางในชีวิต แม่ไม่เข้าใจวัยรุ่น ลูกชายไม่อยากรีบกลับบ้านไปเจอแม่ ทะเลาะกับคนในชมรมฟุตบอลจนหัวร้างข้างแตก เก็บตัว ไม่อยากสุงสิงกับใคร เพื่อนสนิทนับคนได้ แต่วันหนึ่งหลงทางไปเจอคุณยายใจดีบ้านหนึ่ง เมื่อไม่มีที่ไปและหัวใจว่างเปล่า จึงอยากได้ความอ่อนโยนนั้นมาประโลมหัวใจอีกครั้ง
เสาะหาบ้านที่มีดอกดาฟเนอยู่นานไม่เจอ ดันไปเจอบ้านที่มีคุณยายหาเพื่อนคุยกับหลานชายหน้าตึงชื่อทากุมิ คุณยายรีบต้อนรับเด็กหนุ่มผู้หลงทางด้วยขนมและเรื่องเล่าสารพัด ส่วนทากุมิดูไม่รับแขก ทว่าพอคบไปเรื่อย ๆ ดันมีนิสัยตรงข้ามกับใบหน้า 555
มิตรภาพระหว่างวัยรุ่นกับหนุ่มน้อยเรียนมหาวิทยาลัยและคุณยายที่หลานชายหวังให้มีใครสักคนมาชวนคุยก็เริ่มต้นขึ้นเพราะดอกไม้ในสวนเป็นเหตุ หนุ่มน้อยโคไดเริ่มได้เรียนรู้การแบ่งปัน ความมีน้ำใจ การปล่อยวางจิตใจ เริ่มสนใจและรักความอบอุ่นเบิกบานของดอกไม้ ถึงขนาดยินดีไปช่วยรดน้ำกระถางดอกไม้ในโรงเรียน กิจกรรมที่เพื่อน ๆ พากันหนีหาย จนได้ไปรู้จักกับเพื่อนสาวที่เคยมองกันผ่าน ๆ และเข้าไปช่วยแก้ไขปัญหาให้
ดอกไม้ยังนำพาโคไดไปเจอะเจอกับโลกใบกว้างที่ไม่ได้มีเขาเป็นเพียงศูนย์กลางของจักรวาลอีกต่อไป โลกใบนี้ยังมีความหมายมากกว่านั้น โลกน่าอยู่ขึ้นถ้าเรามีน้ำจิตน้ำใจต่อกัน โคไดจึงพาตัวเองเข้าไปเผือกเรื่องชาวบ้าน 555 ควรใช้ประโยคว่าช่วยหาทางออกของปัญหาให้คนที่ดูมีปัญหาน่าจะเหมาะกว่า 555 ตัวเองเผือกคนเดียวไม่พอ ดันดึงทากุมิ หนุ่มหน้าตึงเข้าไปเอี่ยวด้วย จนวันหนึ่งโคไดก็ได้รู้ว่าทากุมิเองก็มีปมในใจ และสีหน้าเฉยเมยที่ไม่น่าคบหานั้นความจริงออกจะละมุนไม่หยอก อิอิ
อ๊ะ ๆ แต่นี่ไม่ใช่หนังสือวายนะคะ อย่าเข้าใจผิด เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่บอกเล่ามิตรภาพของเด็กหนุ่มเด็กสาวผ่านตัวเชื่อมคือดอกไม้ที่ยกมาหลายสวน 555 ถามว่าถ้าไม่ใช่วัยว้าวุ่นอ่านแล้วจะอินไหม ตอบได้ว่าอ่านเพลิน ๆ พลางย้อนคิดถึงวัยวันอันสับสนก็ได้อยู่ อย่างน้อยชื่อดอกไม้แปลก ๆ ในเรื่องก็น่าสนใจนะ
ปกสวย สำนวนแปลบางช่วงตะกุกตะกักนิดหน่อย อย่างคำว่า “คลองสายตา” เราเข้าใจว่าน่าจะเป็น “ครรลองสายตา” มากกว่านะคะ ภาพรวมอ่านไม่สะดุดมาก แต่ถ้าไม่คุ้นเคยกับสำนวนภาษาแบบญี่ปุ่น ๆ เต็มเหนี่ยวก็อาจจะชะงักได้บ้าง เพราะเรื่องนี้แปลมาโดยยังคงสำนวนดั้งเดิมไว้ค่อนข้างมาก
คะแนนเต็ม 10 ให้ 8 เทให้ภาพปกกับชื่อเรื่องที่พาเราไขว้เขว 555 อ่านไปไม่ยักใช่แฮะ แต่ไม่ติดขัด หักสำนวนแปลแปลก ๆ กับเนื้อเรื่องที่เราอาจจะพ้นวัยว้าวุ่นแล้วจึงอินน้อยไปหน่อย เชื่อว่าถ้าเป็นนักอ่านสายรักสันโดษ ชอบมองฟ้า ดูดาว รำพึงรำพันริมระเบียงยามค่ำคืน หรือนั่งนิ่ง ๆ มองดอกไม้เป็นวัน ๆ หรือกำลังค้นหาความหมายของชีวิตวัยเรียนหรือวัยเริ่มต้นทำงาน น่าจะชอบเรื่องนี้ค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
