ตอนที่ 1
ชายแปลกหน้าในสวนไม้เก่า
บ่ายวันหนึ่งในปลายฤดูฝน ท้องฟ้าโปร่งแต่หม่นเมฆจาง ๆ ไหลเอื่อยอยู่เหนือยอดไม้ เพียงดาวก้าวลงจากรถสองแถวประจำทางด้วยท่วงท่าเรียบร้อย เสื้อคอ
กระเช้าสีอ่อนกับผ้าถุงลายดอกเล็ก ๆ ทำให้เธอดูละม้ายผู้หญิงในภาพถ่ายเก่า...ช่างต่างจากผู้คนในเมืองที่เร่งรีบและกระวนกระวาย
เธอก้าวเข้าสู่รั้วบ้านไม้ริมสวนที่ทอดยาวไปถึงแม่น้ำ ป้ายไม้เล็ก ๆ ที่เขียนว่า “เรือนไผ่สายลม” ยังอยู่ในสภาพเดิม ร่มไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านคล้ายกำลังต้อนรับลูกหลานที่ห่างหาย
คุณป้าเพ็ญจันทร์ยังไม่กลับจากตลาด เพียงดาวจึงถือวิสาสะวางกระเป๋าเล็กไว้ที่ชาน และเดินทอดน่องลงสู่สวนด้านหลัง ที่ซึ่งกลิ่นดอกพุดชวนให้หวนคิดถึงวัยเด็ก
เสียงนกเขาล้อกันอยู่บนยอดลั่นทมเก่า เพียงดาวยิ้มน้อย ๆ ก่อนหย่อนกายลงบนเก้าอี้หวายตัวหนึ่งใต้ต้นมะฮอกกานี มองแสงแดดรำไรลอดใบไม้ลงมา เธอหลับตาชั่วครู่ คล้ายใจจะผ่อนคลาย
กระทั่งเสียงฝีเท้าแผ่วเบาบนพื้นดินกรวดดังขึ้น
เพียงดาวลืมตาขึ้นช้า ๆ แล้วจึงได้เห็นเขา
ชายหนุ่มร่างสูงในเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีครีมกับกางเกงผ้าสีอ่อน เขายืนห่างออกไปไม่ไกล ใต้เงาไม้ใหญ่ ใบหน้าของเขาดูสงบ เยือกเย็น แต่แววตานั้นกลับไม่เย็นชา หากเต็มไปด้วยบางสิ่งที่คล้ายความเก็บงำ...หรืออาจเป็นความอ่อนโยนที่เขาซ่อนไว้เป็นนิจ
“สวัสดีครับ” เขาเอ่ยก่อน สุภาพ และเสียงต่ำนุ่มคล้ายคลื่นน้ำ
เพียงดาวลุกขึ้นตามมารยาท ก่อนตอบรับเบา ๆ
“สวัสดีค่ะ...คุณคือ—”
“อิศรา” เขาเอ่ยอย่างสั้น ง่าย และไม่เร่งเร้า “ผมเป็น...หลานของเพื่อนคุณป้าเพ็ญจันทร์ครับ”
แม้เพียงดาวจะเคยได้ยินชื่อจากจดหมายฉบับนั้น แต่การพบกันจริง ๆ ก็ยังทำให้เธอใจเต้นแผ่ว
อิศราไม่ได้ยิ้ม แต่สีหน้าเรียบสงบของเขากลับไม่ใช่ความเย็นชา หากเป็นความระมัดระวัง...คล้ายคนที่เคยสูญเสีย และเลือกจะเงียบเสียมากกว่าพูดสิ่งใดที่ไม่จำเป็น
เธอพยักหน้าเบา ๆ แล้วหลบตา ไม่ได้ถามไถ่เพิ่มเติม และเขาก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก
มีเพียงสายลมอ่อนที่พัดผ่านใบไม้ และเสียงจิ้งหรีดที่เริ่มขับกล่อมยามบ่ายให้เปล่งเสียงเจื้อยแจ้ว
...นี่หรือเปล่าคือจุดเริ่มของความผูกพันที่ไม่เร่งร้อน
เป็นเพียงการพบกันเงียบ ๆ
ของชายแปลกหน้า
กับหญิงสาวที่ไม่คุ้นชื่อ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
