ตอนที่ 8
เมื่อมือสองข้างวางไว้ตรงกัน
บ่ายวันถัดมา แดดอ่อนทอผ่านช่องไม้ของหน้าต่างเรือนไทยชั้นบน เงาไม้โยกไหวบนพื้นไม้ขัดเงาจนเห็นลายไม้ธรรมชาติ เพียงดาวนั่งอยู่กับพัดกระดาษที่ถืออยู่ในมืออย่างเงียบ ๆ ลมพัดเอื่อยทำให้ม่านลูกไม้ขาวสะบัดเบาเหมือนเสียงกระซิบ
เสียงเปียโนดังแว่วมาจากห้องโถงด้านล่าง ไม่ดัง ไม่ช้าเกินไป ไม่เร็วเกินไป…เป็นจังหวะที่ฟังแล้วรู้สึกเหมือนหัวใจได้รับการปลอบโยน
เพียงดาวลุกขึ้นอย่างเงียบงัน แล้วเดินลงบันไดไม้ไปยังห้องโถง เสียงนั้นค่อยๆ ชัดเจนขึ้นในทุกย่างก้าว
เขานั่งอยู่ที่เปียโนหลังเก่าที่มุมห้อง แสงแดดลอดบานเกล็ดด้านข้างมากระทบกับไหล่เขาอย่างนุ่มนวล ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาเคลื่อนไหวบนแป้นสีงาช้างอย่างไม่ลังเล เสียงเพลงนั้น…เธอไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อน
มันไม่ใช่เพลงเก่า แต่ก็ไม่ใช่เพลงใหม่ที่หวือหวา
มันเหมือนเพลงที่เขาแต่งขึ้นจากใจที่ยังไม่กล้าเอ่ยถ้อยคำใดออกมา
เขาหยุดเล่นเมื่อรู้สึกถึงสายตาอ่อนโยนของเธอ เงยหน้าขึ้นมองอย่างสงบ แล้วเอ่ยช้า ๆ
“ขอโทษครับ...ผมอาจเล่นเสียงดังไปรึเปล่า”
เพียงดาวส่ายหน้าน้อย ๆ แล้วก้าวเข้าไปใกล้
“เพราะดีค่ะ...เหมือนกำลังเดินอยู่ในสวนตอนสาย”
เขายิ้ม แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้เปียโน “เพลงนี้...ไม่มีชื่อครับ ผมเพิ่งแต่งเมื่อวาน"
เธอหยุดอยู่ข้างเขา มองแป้นเปียโนที่ยังอุ่นจากปลายนิ้วของเขา
“บางที...เพลงนี้ควรมีชื่อ ว่า ‘ยามเช้าในบ้านไม้’ ก็ได้ค่ะ”
เขาหัวเราะเบาๆ “หรือบางที...ควรชื่อว่า ‘เมื่อเธอเดินเข้ามาในใจผม’ มากกว่า”
ประโยคนั้นเงียบไปในอากาศ
เพียงดาวนิ่ง...หัวใจเธอเหมือนหยุดเต้นไปครู่หนึ่ง
เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นไม่ได้แสดงความเร่งเร้าใด ๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความจริงใจ
เงียบ ๆ ที่อ่อนโยน
“ผมไม่รู้ว่าความรักควรจะเกิดขึ้นยังไง หรือใช้คำไหนพูดถึงมัน...แต่เวลาที่อยู่กับคุณ ผมรู้สึกว่า ไม่จำเป็นต้องหลบอยู่หลังม่านเมฆอีกต่อไป”
มือของเขายื่นมาเบื้องหน้า ไม่ได้แตะ ไม่ได้ดึง ไม่ได้เรียกร้อง...เพียงแค่วางอยู่ตรงนั้น
เพียงดาวก้มมองมือนั้น...แล้วจึงค่อย ๆ วางมือของเธอลงอย่างแผ่วเบา
มือทั้งสองข้างวางอยู่ข้างกัน บนขอบเปียโนเก่า
ไม่ต้องจับ...แค่สัมผัสใกล้ ๆ กัน แต่ก็อบอุ่นกว่าทุกการโอบกอด
“ไม่เป็นไรค่ะ...”
เสียงของเธอเบาเหมือนสายลม “…ถ้าจะใช้เวลาอีกหน่อยในการเปิดม่านเมฆนั้น”
เขายิ้ม — และคราวนี้ไม่ใช่รอยยิ้มสุภาพตามมารยาท แต่เป็นรอยยิ้มที่จริงแท้จากใจ
เพราะในช่วงเวลานั้น...หัวใจสองดวงได้วางไว้ตรงกันอย่างไม่ต้องรีบร้อน
และแสงจากดวงจันทร์ก็เริ่มลอดผ่านม่านเมฆบาง ๆ อย่างอ่อนโยนที่สุด
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
