ตอนที่ 9
งานชุมชนและรอยยิ้มที่ไม่ตั้งใจ
เสียงกลองยาวและแตรวงดังมาแต่เช้า สอดแทรกไปกับเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ และเสียงแม่ค้าเรียกลูกค้าในตลาดชุมชนที่จัดขึ้นริมแม่น้ำในวันพระใหญ่
เพียงดาวจัดผ้าซิ่นให้เรียบร้อยในกระจกเงาเก่าบานเดิม กลิ่นดอกพุดขาวที่เธอทัดไว้ข้างหูยังสดใหม่ เสียงกาน้ำชาบนเตาแผ่วเบา เธอสูดหายใจลึก เหมือนจะกลั่นความรู้สึกบางอย่างไว้ในอกก่อนออกจากบ้าน
“คุณเพียงดาวจะลงไปตลาดด้วยหรือครับ”
เสียงของเขาดังมาจากเชิงบันได
เธอลงมาเห็นเขายืนรออยู่ในเสื้อผ้าแบบเรียบง่าย เสื้อเชิ้ตแขนยาวพับข้อศอก และผ้าขาวม้าคาดเอวเหมือนชายหนุ่มพื้นถิ่นที่คุ้นเคยกับวิถีไทยแบบเก่า ใบหน้าเขาดูอ่อนโยนขึ้นมากเมื่อไม่ได้สวมความเคร่งขรึมของอาจารย์มหาวิทยาลัย
“คุณอิศราไปด้วยหรือคะ”
“คุณป้าชวนให้ช่วยยกของครับ แล้วก็…อยากให้ไปดูวงดนตรีพื้นบ้านด้วยกัน”
เขายิ้มขณะพูด และเธอก็ยิ้มตอบแบบเก้อเขิน
สองคนเดินเคียงกันไปตามถนนลูกรัง เสียงรองเท้าแตะดังกุกกักเบา ๆ เมื่อเดินผ่านแนวต้นกาหลงและพุดซ้อนที่ปลูกเรียงรายตลอดทาง
ตลาดวันนี้คึกคักเป็นพิเศษ แม่ค้าหลายคนจำเพียงดาวได้และทักทายด้วยรอยยิ้ม
เธอยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม เสียงทักของบรรดาคุณยายคุณป้าไม่พ้นจะเอ่ยถึง “หนุ่มหล่อที่เดินข้าง ๆ” ทำให้สองคนต่างหันมาสบตา…แล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน
วงดนตรีพื้นบ้านเริ่มเล่นบรรเลงเพลงโบราณ ดนตรีล่องลอยอยู่เหนือเสียงตลาดราวกับพาใจให้กลับไปในยุคสมัยที่เรียบง่าย
“เพลงนี้ชื่อว่า ‘เดือนแรมในเรือนไทย’ ครับ” เขาก้มหน้าบอกเมื่อเห็นเธอฟังนิ่ง
“ชอบจังค่ะ…ฟังแล้วเหมือนอยู่ในฝัน”
“ก็เพราะตอนนี้…ผมอาจกำลังฝันอยู่จริง ๆ” เขาพูดเบา ราวกับกลัวว่าถ้อยคำจะไปรบกวนความฝันนั้น
เพียงดาวหันมาสบตาเขา ในนัยน์ตาเธอมีแววอ่อนโยนแบบเดียวกับดวงจันทร์ที่หลบหลังม่านเมฆเมื่อคืนก่อน
ไม่ต้องพูดคำใด...รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นพร้อมกันคือถ้อยคำที่เพียงพอแล้วในวันนั้น
รอยยิ้มที่ไม่ได้นัดหมาย
ไม่ทันตั้งใจ
แต่กลายเป็นภาพที่อบอุ่นที่สุดในใจเขาและเธอไปอีกนาน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
