EP.3: เมื่อชินน่าม่อนหมดก่อนจะได้โอน แล้วแบดยังทำให้เห็นซาเธียครบทั้งตัว
เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมไปอบรมซาเธีย
ไปเรียนจิตวิทยากับเขาบ้าง จะได้เข้าใจโลก
เข้าใจคน
และเข้าใจตัวเอง…ว่าทำไมเราถึงชอบขอพริกเพิ่มแม้จะปากพองแล้ว
ระหว่างเรียนก็ได้เจอเพื่อนใหม่หลายคน
และหนึ่งในนั้นคือน้องมุก
นักจิตวิทยาสายซอฟต์สปีกเบาๆ แต่เสนอขายขนมอย่างเด็ดขาด
“พี่ หนูทำชินน่าม่อนโรลขาย ช่วยซื้อไหมคะ” เอ็นดู ถามน้องไปว่าทำไมตัวแค่น้องหะนมามองพร้อมพร้อมกิฟกาต่าย 2 อันบนหัว พี่หนู LDL 260 หนูเพิ่ทครีมชีส โอ้ยยยย หิว
…ผมนี่ไม่ทันได้หายใจ
ก็พยักหน้ารับปากไปแล้ว
ว่าเออ เดี๋ยวช่วยซื้อ เก็บตังเพื่อนมาให้เรียบร้อย
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหัวหน้าชั้นที่กำลังรวบรวมเงินไปจ่ายค่าทัศนศึกษา
ตั้งใจว่าวันสุดท้ายจะโอนให้น้อง
แต่ชีวิตมันไม่ง่ายเหมือนทฤษฎีในสไลด์
ห้องสัมมนาหายไป หายแบบนินจาฮันโตริ
หรือน้องตัวเล็กเกินไป…หรือเราตาสั้น
หรือเธอใช้วิธีสื่อสารแบบพลังจิต?
สุดท้ายคือ—หาน้องไม่เจอ
ผ่านไปหลายวัน วันนี้น้องมุกทักมา
“พี่จะเอาขนมไหมคะ?”
ผมรีบตอบกลับแบบมั่นใจระดับแบรนด์นมกล่อง
“จะโอนให้อยู่เลยครับ! เก็บตังเพื่อนครบแล้ว!”
…น้องตอบว่า
“พี่อีกคนในคลาสเหมาหมดแล้วค่ะ 10 กล่อง”
ผมหันไปหาเพื่อนต่างชาติในคลาสทันที แล้วบอกว่า
“พวกยูรอไปก่อน ร้านนี้คิวแน่น ของหมดเร็ว คนขาย LDL 260 แต่ขายเก่งจนชะลอโรคเศรษฐกิจได้”
เป็นนักจิตก็เกือบขิตได้ ถ้าไม่ระวังการกิน
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ขนมหมด
มันเหมือนบททดสอบความเร็วการตัดสินใจของชีวิต
นี่สินะ…กลไกตลาดของชินน่าม่อน
หลังคุยเสร็จ
ผมหันกลับไปทำงานแบบรวบรัด
เก็บของเสร็จ แล้วพุ่งตัวออกไปตีแบด
เหนื่อยมาทั้งวัน
อยากระเบิดอารมณ์ออกมา
ไม่อยากเหวี่ยงคน เลยเหวี่ยงไม้แบดแทน
ตีแบบจะไปแข่งโอลิมปิก ทั้งที่หอบตั้งแต่ตีลูกแรก
ตีไปสักพัก หยุดตรงปากซอย หายใจรัวเหมือนหมาหิวน้ำ
แต่ในความหอบนั้น…ผมเห็นตัวเอง
ซาเธียชัดๆ เห็นตัวเองยิ่งกว่าในกล้องหน้า
Satir Model ที่เรียนมาโผล่ขึ้นกลางคอร์ทแบดมินตัน
ผมไม่ได้ออกกำลังกายเฉยๆ
พฤติกรรม: ตีแบด
อารมณ์ซ่อนอยู่: เครียด อยากระบาย
ความต้องการลึกๆ: อยากรู้สึกควบคุมได้ อยากปล่อยสิ่งที่เก็บไว้ในใจ
ความทรงจำเบื้องลึก: หรือเราเคยสอบตกวิชาพละแล้วฝังใจ?
เหมือนตอนช่วยน้องขายขนม
ก็เหมือนกัน
พฤติกรรม: รับออเดอร์รวดเร็ว
อารมณ์ข้างใน: ดีใจที่ได้ช่วย
ความต้องการลึก: อยากรู้สึกเป็นคนที่มีประโยชน์
ความทรงจำซ่อนอยู่: หรือสมัยประถมเคยขายของแล้วไม่มีใครซื้อ?
SOC ก็มาแบบไม่ต้องเชิญ
Social Constructionism (SOC) บอกว่า
ความจริงไม่ได้ตายตัว แต่ถูกสร้างร่วมกัน
ผ่านสายตาเรา (Self) กับคนตรงหน้า (Other)
ในมุมผม:
“ผมช่วยขายนะ รอโอนอยู่เลย เก็บเงินเพื่อนแล้ว!”
ในมุมน้องมุก:
“นานไปไหมคะพี่? พี่อีกคนโอนเลย หนูแพคส่งได้เลย”
เราสองคนมองเรื่องเดียวกัน
แต่ตีความต่างกันเพราะ “ประสบการณ์” กับ “ความหมาย” ที่เราสร้างไม่เหมือนกัน
นั่นแหละ…SOC ตัวเป็นๆ
สรุปบทเรียนวันนี้ (แบบคนหอบแต่คิดได้)
• อย่ามั่นใจว่าขนมจะอยู่รอเรา ถ้ายังไม่ได้โอน
• ใต้การช่วยขายของ บางทีคือความอยากรู้สึกว่าตัวเองก็มีค่า
• ตีแบดจนเหนื่อย บางทีคือการกรีดร้องที่สังคมยอมรับ
• ความหมายของเหตุการณ์ ไม่ได้มาจากเหตุการณ์ แต่มาจากความสัมพันธ์ของเรากับคนตรงหน้า
และที่สำคัญ…
นักจิตก็มีวันที่เหนื่อยได้
โดยเฉพาะถ้า LDL ขึ้น 260
และขนมหมดก่อนจะได้กินเอง
cr. นิ้วเหลี่ยม — คนที่พลาดขนม แต่ไม่พลาดเรียนรู้ตัวเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
