เงียบอยู่กลางคลื่นหมุนของชีวิต
(เรื่องเล่าจากภาพวาดที่ข้าพเจ้าเผชิญหน้า)
…ข้าพเจ้าอยากเอ่ยถามท่านผู้อ่านด้วยเสียงอ่อนโยนในใจว่า
“ในชีวิตนี้ คุณเคยหยุดยืนหน้าสิ่งใดนานพอ...จนมันพูดกับใจเราได้หรือไม่?”
เช้าวันหนึ่ง ข้าพเจ้าหยุดยืนอยู่หน้าภาพแขวนผนังภาพหนึ่ง
เป็นเพียงงานศิลป์ธรรมดา ที่บางคนอาจมองผ่านเป็นของตกแต่ง
แต่ในห้วงเวลานั้น...ใจของข้าพเจ้าหยุดนิ่ง
และถามตัวเองว่า
“ข้างในวงหมุนนี้...คือความวุ่นวาย หรือคือความวิเวก?”
วงวนกลางภาพดูเหมือนคลื่น บางเส้นโค้งอ่อนโยนเหมือนเสียงลมหายใจ
บางเส้นวนแรงเหมือนอารมณ์ที่ไม่เคยได้รับการเข้าใจ
แต่เมื่อมองนานเข้า ข้าพเจ้ากลับเห็นความนิ่งอยู่ตรงกลาง
ใช่… มันไม่ได้หมุนเลย
ตรงกลางนั้นกลับว่าง ว่างอย่างมีชีวิต
เหมือนหัวใจของคนที่แม้เผชิญโลกภายนอกอันผันผวน
ก็ยังมีที่เงียบสงบของตนเองซ่อนอยู่
ภาพนี้รายล้อมด้วยอักขระโบราณ
ข้าพเจ้าอ่านไม่ออก แต่กลับรู้สึกถึงถ้อยคำบางอย่างที่อยากบอก
อาจเป็นคำภาวนา อาจเป็นบทสวด
หรืออาจเป็นเสียงของบรรพชน ที่พร่ำสอนให้เราอยู่กับลมหายใจ
อยู่กับปัจจุบัน และอย่าหลงไปในวงหมุนของความคิด
ซึ่งข้าพเจ้าได้อ่านซึมซับอยู่บ่อยๆจากเพจๆนึงในbd.ทำให้ข้าพเจ้ากลับมาตั้งคำถามกับตัวเองอีกครั้งว่า...
“ชีวิตเรา...กำลังหมุนเพราะแรงอะไร?”
เป็นคำถามที่เกิดขึ้นหลังจากยืนนิ่งหน้าภาพนี้เกือบห้านาที
บางครั้งเราอาจหมุนเพราะแรงของความหวัง
บางครั้งเพราะแรงของความกลัว
แต่บ่อยครั้ง เราหมุนเพราะอยากได้รับการยอมรับ
จนลืมว่าการยอมรับที่สงบที่สุด
คือการที่เรา “ยอมรับตัวเราเอง” ในขณะนี้
ข้าพเจ้ากลับมายังโต๊ะทำงานด้วยหัวใจเบากว่าทุกวัน
ไม่ได้เพราะเข้าใจภาพนี้ทั้งหมด
แต่เพราะยอมให้มัน “อยู่กับข้าพเจ้า” โดยไม่เร่งรีบตีความ
.
.
หากท่านผู้อ่านได้พบภาพนี้ในวันหนึ่ง
ข้าพเจ้าหวังว่า ท่านจะยืนอยู่ตรงหน้า
แล้วปล่อยให้มันพูดกับท่านด้วยภาษาที่ลึกกว่าเสียง
เพราะบางภาพ…ไม่ได้อยู่เพื่อให้ “ดู”
แต่อยู่เพื่อให้เราหยุด “ดูตัวเอง” ผ่านภาพนั้น
และในวงวนอันหมุนรอบข้างนอก
ข้าพเจ้ายังเชื่อว่า
ใจของเรายังมีที่ว่างตรงกลาง
ว่างพอจะวางความวุ่นวายลง
แม้เพียงชั่วครู่... ก็ยังงดงาม
-
ปลายดาวอินฟินิตี้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
