อาจินต์ ปัญจพรรค์
ห่างหายจากการเขียนและการอ่านไปนานเหมือนกันครับ
ไม่คิดว่าวันนึงจะตั้งใจหากินกับตัวหนังสือจน อายุ 29 เข้า 30 ขวบปี
ทำไมต้องอาจิตน์ ปัญจพรรค์?
วันนั้นผมจำได้ว่าไม่รู้จะทำอะไรดีงั้นหาหนังดูละกัน…
ช่วงนั้นกำลังติสต์แตกดูหนังแมสแบบชาวบ้านชาวช่องไม่ได้ต้องแหวก 😅
นึกขึ้นได้แม่บอกลองดู‘มหาลัยเหมืองแร่‘สิ สนุกนะ
นานมากครับจากแม่บอก 2-3 ปี ได้มั้งพึ่งนึกออกเลื่อนๆหาดูแล้วเจอ
ก่อนดูไม่ได้คิดอะไร ก็คงเกี่ยวกับทำเหมืองแหละมั้ง…
หลังดูจบ มวลบางอย่างในตัวมันอิ่ม อบอุ่น อบอวลไปด้วยพลังชีวิตแสนสุข ถูกเติมเต็มแบบไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เป็นหนังขึ้นหิ้งของผมเลยในไทย ถ้าเทศคือ shawnshak redemtion(เดี๋ยวว่ากันโพสต์อื่น)
ทำไมผมถึงเกริ่นหนังก่อนทั้งๆที่รูปเป็นหนังสือ?
ภาษาเขียนผมเพี้ยนไปมาก ไม่ลื่น แข็งกระด้าง ไม่ค่อยมีชีวิตเท่าไหร่ จะเล่าเรื่องท่าเดียวไม่มีชั้นเชิง ผมจึงเริ่มกลับมาอ่านหนังสือเล่มนี้
ภาษาและบรรยากาศในหนัง มันสวยงาม อบอุ่น สนุกสนาน จังหวะที่ลื่นไหลของแข็งอ่อนลงตัวจนไม่ต้องพยามดู
หนังสือเล่มนี้เองของคุณ อาจินต์ ปัญจพรรค์ น่าจะเป็นเชื้อไฟชั้นดีในการปลุกภาษาของผมให้กลับมาโลดแล่นได้อีกครั้ง…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
