5 วันหลังการตายของพี่ชายที่ฉันเกลียด
มุระอิ ริโกะ เขียน / ภัทรสร คูร์พิพัฒน์ แปล
โปรยสำนักพิมพ์ Bloom :
บันทึกจากประสบการณ์จริงของผู้เขียนที่ชวนคุณเตรียมตัวเองให้พร้อมสำหรับอนาคตที่ไม่ไกลเกินไป เรื่องเริ่มจากกลางดึกคืนหนึ่ง "ริโกะ" ผู้เขียน รับโทรศัพท์จากสถานีตำรวจในท้องถิ่นห่างไกลว่าพี่ชายที่เธอเกลียดจนตัดสัมพันธ์ไปแล้วเสียชีวิตกะทันทัน เธอคือครอบครัวเพียงคนเดียวที่ต้องสะสางสิ่งที่เหลืออยู่ของเขา ทั้งลูกชายวัยประถม สัตว์เลี้ยง อพาร์ตเมนต์ การฌาปนกิจ และอื่นๆ
ร่องรอยชีวิตที่สิ้นหวังปรากฏอยู่ทุกหนแห่ง บีบจิตใจเธอจนทรมาน อย่างไรก็ตาม แม้จะมืดแปดด้าน แต่ทุกอย่างต้องดำเนินไปอย่างเร่งด่วนและเจ็บปวด นี่คือจุดเริ่มต้นการเดินทางของผู้ที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง อดีตภรรยา ลูกสาว และลูกชายของเขา รวมทั้งตัวเธอเอง
หลังอ่านรวดเดียวจบ :
หนังสือเล่มบาง หนาเพียง 130 หน้า บอกเล่าเรื่องราวของ “ริโกะ” ภายใน 5 วันหลังจากได้รับโทรศัพท์แจ้งข่าวการเสียชีวิตของพี่ชายจากตำรวจจังหวัดมิยะงิ พี่ชายที่เธอไม่อยากติดต่อด้วย ตัดขาดการพูดคุยหรือรับรู้ชีวิตของเขามานาน พี่ชายที่มักขอความช่วยเหลือจากเธออยู่เสมอ ทั้งเรื่องเงิน ทั้งการใช้ชีวิต มักจะปิดจบคำขอด้วยเสียงหัวเราะไม่อินังขังขอบ
ริโกะอยู่กับครอบครัวในจังหวัดชิงะ แวบแรกเธอไม่อยากเดินทางไปรับศพ ฌาปนิกิจ หรือเกี่ยวข้องกับพี่ชายคนนี้อีก แต่เธอเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ ซ้ำห่วงหลานชายวัยเยาว์ที่จู่ๆ ต้องเจอบิดาหมดลมหายใจ หลังจากชั่งใจและหลบเลี่ยงไม่กี่วัน เธอก็ตัดสินใจไปดำเนินการให้เรียบร้อย โดยโทรติดต่อคุณอากับอดีตพี่สะใภ้ให้ไปด้วยกัน
ห้าวันที่เธอวุ่นวายจัดการทั้งติดต่อขอรับศพ ติดต่อบริษัทรับฌาปนกิจ ติดต่อเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ให้เช่า ติดต่อบริษัทรับทำความสะอาดสถานที่เสียชีวิต ติดต่อครอบครับอุปถัมภ์รับหลานชายไปดูแล ติดต่อโรงเรียนหลานชายเพื่อเตรียมตัวลาออกกลับไปอยู่กับมารดา แรก ๆ ริโกะทำไปบ่นไป นึกโมโหไป ยังดีที่มีอดีตพี่สะใภ้กับหลานสาวช่วยเป็นเพื่อนพูดคุย และช่วยกันแบ่งเบารับภาระเหล่านี้
ทว่าท่ามกลางความเหินห่าง ความไม่สบายใจ ความไม่อยากจะใส่ใจ ริโกะค่อย ๆ ย้อนทบทวนอดีตระหว่างเธอกับพี่ชาย และพบว่าความสัมพันธ์ที่ระหองระแหงเหล่านั้นกลับท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง การได้เก็บข้าวของ อ่านบันทึก ดูบางรูปที่พี่ชายยังเก็บไว้ สะท้อนความขมปร่าอย่างไม่รู้ตัว
นี่ไม่ใช่หนังสือฟูมฟาย สะอื้นไห้ ปวดร้าวใจสลาย หรือสำนึกความผูกพันอะไร ริโกะเล่าเรื่องโดยพาเราไปสัมผัสความไม่เต็มใจในคราแรก จากนั้นแต่ละวันค่อยพาผู้อ่านคืนสู่จุดตั้งต้น ความเป็นมาของครอบครัว ความพยายามของพี่ชายที่ป่วยไข้ในระยะหลัง ระหว่างนั้นก็ถักทอสายใยที่เบาบางเหลือเกินระหว่างญาติ ๆ ที่มีอยู่เพียงไม่กี่ชีวิต ให้กลับมาเหนียวแน่นอีกครั้ง
รวมทั้งทำให้คนอ่านตระหนักอย่างลึกซึ้งว่าการพบและพรากเกิดขึ้นเพียงลัดนิ้วเดียว ชีวิตนั้นแสนบอบบาง ควรเตรียมตัวเองก่อนนาทีนั้นจะมาถึงหรือพร้อมรับมือในวันที่คนใกล้ชิดจากไปกะทันหันอย่างไร สติเท่านั้นที่จะประคับประคองเราจนกระทั่งภารกิจส่งผู้เสียชีวิตเสร็จสิ้น และจัดการเรื่องราวภายหลังความตายได้หมดจด ไม่ค้างคาใจ
แม้วิธีรับมือของริโกะ กระบวนการฌาปนกิจ และการจัดการหลังจากนั้นในเรื่องซึ่งเขียนจากชีวิตจริงอาจแตกต่างจากชาวไทยอยู่บ้าง แต่ภาพรวมของการพรากจากอยู่ในบริบทเดียวกัน อ่านจบเล่มไม่ได้น้ำตารื้น ก้อนสะอื้นจุกในคอแต่อย่างใด หากรู้สึกอึ้งงันจมจ่อมพักใหญ่
คะแนนเต็ม 10 ให้ 9 เล่าเหมือนไม่มีอะไร เส้นเรื่องไม่มีช่วงตกใจ หวือหวา จุดหักมุม แต่จับสายตาคนอ่านอย่างเราอยู่หมัดทั้ง 130 หน้า แนะนำสำหรับนักอ่านที่ต้องการวรรณกรรมเชิงจิตวิทยา ปรัชญาชีวิตเรียบง่ายที่เล่าผ่านตัวหนังสือไม่มาก แต่รู้สึกได้มาก แนะนำค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
