ขุนโจรเหลียงซาน 249 ได้เมืองผีหลิงหญิงนำชัก
กวนเสิ้งแตกทัพกลับมาหาซ่งเจียง เล่าให้ฟังว่าเสียหันเทา เผิงฉี่ไป ซ่งเจียงร่ำไห้เสียใจใหญ่ว่า
“คิดไม่ถึงว่า ข้ามน้ำมาแล้ว จะเสียพี่น้องไปถึงห้าคน สวรรค์คงทรงพิโรธ ไม่ยินยอมให้ซ่งเจียงจับกุมฟางล่า จึงต้องพ่ายศึกเสียขุนพล”
อู๋ย่งปลอบว่า “ท่านแม่ทัพ มิใช่เช่นนั้น เป็นด้วยสองขุนพลถึงกำหนดสิ้นอายุขัยจึงเป็นเช่นนี้ ท่านแม่ทัพอย่ากังวล ควรคิดถึงงานใหญ่”
หลี่ขุยเดินเข้ากระโจมมา กล่าวว่า “ใครจำหน้าไอ้คนที่ฆ่าพี่น้องของข้าได้ พาข้าไปฆ่าไอ้โจรนั่นที แก้แค้นให้พี่ทั้งสองของข้า”
ซ่งเจียงสั่งการให้ทำธงขาวขึ้นผืนหนึ่งในวันรุ่งขึ้น
“ข้าจะนำทัพเอง ไปรบกับพวกโจรที่หน้าเมืองให้รู้แพ้ชนะ”
วันรุ่งขึ้น ซ่งกงหมิงนำทัพใหญ่ทั้งทางบกทางเรือมายังฉางโจว ให้พายุหมุนดำหลี่ขุย นำเป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่น ทหารราบห้าร้อยเป็นกองตระเวนล่วงหน้ามาก่อน
ทางด้านหลวี่ซูมี่เสียเฉียนเจิ้นเผิงไปก็กังวลใจยิ่งนัก ส่งหนังสือด่วนไปยังซูโจวติดต่อกันสามฉบับเพื่อขอความช่วยเหลือจากท่านอ๋องสามฟางเม่า พร้อมทั้งเขียนฎีกาทูลราชสำนัก ทหารเข้ามารายงานว่า
“มีทัพพลเดินเท้าห้าร้อยนายบุกมาหน้าเมือง ธงนายทัพเขียนว่าพายุหมุนดำหลี่ขุย”
หลวี่ซูมี่ว่า “หมอนี่เป็นจอมโหดแห่งเหลียงซาน สันดานชอบฆ่าคน ใครจะอาสาไปจับตัวมัน”
ขุนพลเกาข่อลี่ จางจิ้นเหยินขันอาสา
หลวี่ซูมี่ว่า “หากท่านทั้งสองจับตัวเจ้าโจรผู้นี้ได้ ข้าจะทูลให้ทรงอวยยศสำคัญ”
เกาข่อลี่ จางจิ้นเหยินต่างถือทวนนำทหารม้าหนึ่งพันออกรับศึกหน้าเมือง หลี่ขุยสั่งพลเดินเท้าห้าร้อยสยายแถวเรียงหนึ่ง สี่นายทัพยืนหน้าแถว หลี่ขุยถือขวานคู่ มรณะเทพเป้าสวี้ถือดาบใบกว้าง เซี่ยงชง หลีกุ่นมือซ้ายถือโล่ มือขวาถือหอก
ทหารในทัพซ่งมีผู้จำเกาข่อลี่ จางจิ้นเหยินได้ว่าเป็นผู้สังหารหันเทา เผิงฉี่จึงชี้บอกพายุหมุนดำว่า
“สองคนนี้แหละที่สังหารท่านขุนพลหัน เผิง”
หลี่ขุยฟังแล้วก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง ถือขวานวิ่งเข้าหาเกาเข่อลี่ เป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่นจึงรีบโห่ร้องวิ่งตามหลี่ขุยมา เกาข่อลี่ จางจิ้นเหยินตกใจจะชักม้ากลับก็ไม่ทัน ใช้ทวนแทงมา เซี่ยงชง หลีกุ่นใช้โล่รับ หลี่ขุยใช้ขวานสับขาม้าเกาเข่อลี่ขาด เกาเข่อลี่ตกจากหลังม้า เซี่ยงชงรีบตะโกนบอก
“จับเป็น อย่าฆ่า”
หลี่ขุยสันดานชอบฆ่าคน มีหรือจะยั้งมือ สับขวานใส่จนหัวขาดกระเด็น เป้าสวี้ใช้มือรวบตัวจางจิ้นเหยินจากหลังม้าได้ ก็ใช้ดาบตัดหัวขาดไปอีกเช่นกัน
หลี่ขุยเอาหัวเกาเข่อลี่ผูกไว้กับเอว แล้วควงสองขวานลุยฆ่าไม่สนใจฟ้าดิน พวกเป้าสวี้ต้องตามมาด้วย ทหารม้าหนึ่งพันถูกฆ่าไปสามร้อยกว่าหนีแทบไม่ทันมายังสะพานชัก หลี่ขุย เป้าสวี้จะบุกตามเข้าเมืองไป บนกำแพงทุ่มหินทิ้งไม้ลงมา เซี่ยงชง หลีกุ่นต้องฉุดทั้งสองกลับมาตั้งแถวเรียงหนึ่งหน้าเมืองใหม่
ซ่งเจียงนำทัพใหญ่ตามมาถึง หลี่ขุย เป้าสวี้นำหัวเกาเข่อลี่ จางจิ้นเหยินไปส่งเป็นผลงาน ทำเอาตะลึงกันไป
ซ่งเจียงถามว่า “ได้หัวคู่อาฆาตมาอย่างไร”
ทั้งคู่ตอบว่า “ตอนแรกว่าจะจับเป็น มือมันคัน อดไม่ได้ต้องฆ่า”
ซ่งเจียงว่า “เมื่อได้หัวมาแล้ว ก็เอาไปเซ่นสองขุนพลหัน เผิงใต้ธงขาว”
ซ่งเจียงร่ำไห้เสียอีกยก ตบรางวัลหลี่ขุย เป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่น แล้วสั่งเคลื่อนทัพประชิดเมืองฉางโจว
หลวี่ซูมี่นั่งกลัดกลุ้มอยู่ในเมืองเรียกจินเจี๋ย สวี่ติ้ง และสี่ขุนพลเทพที่เหลือมาหารือแผนรับศึก เหล่าขุนพลเห็นความดุดันของหลี่ขุยต่างขยาดหวาดหวั่น ไม่มีใครอาสาออกรบ ถามไปก็ไร้คำตอบ เหมือนห่านป่าถูกธนูกรอกคอหอย ปลาถูกเบ็ดสอยเกี่ยวเหงือก 如箭穿雁嘴 钩搭鱼腮 ทำเอาหลวี่ซูมี่มึนงงทำอะไรไม่ถูก พากันขึ้นไปดูบนกำแพง เห็นทัพซ่งเจียงล้อมไว้สามด้าน โบกธงรัวกลองท้ารบอยู่ จึงกำชับทหารให้รักษาหน้าที่อย่างแข็งขัน หลวี่ซูมี่กลับมานั่งในโถงหลัง หาแผนดีรับมือไม่ได้ แอบเรียกคนสนิทมาหารือหาทางหนีออกจากเมือง
กล่าวถึงขุนพลจินเจี๋ย 金节 กลับมาถึงบ้านของตน กล่าวกับฉินวี่หลาน 秦玉兰 ภรรยาของตนว่า
“ตอนนี้ แม่ทัพซ่งล้อมเมืองไว้สามด้าน เสบียงในเมืองก็เหลือน้อย คงอยู่ได้อีกไม่นาน หากเมืองแตก พวกเราคงกลายเป็นผีใต้คมดาบกันหมด”
ฉินวี่หลานว่า “ท่านมีใจภักดี มีเจตนาสวามิภักดิ์ ทั้งยังเป็นขุนนางเก่าของต้าซ่ง ราชสำนักไม่เคยผิดต่อท่าน หากกลับตัวเสียแต่ตอนนี้ จับหลวี่ซือหนังส่งให้แม่ทัพซ่ง จะเป็นผลงานคืนหมู่ที่ดียิ่ง”
จินเจี๋ยว่า “สี่ขุนพลเทพลูกน้องเขาต่างคุมกำลังคนละไม่น้อย สวี่ติ้งกับข้าก็ไม่ค่อยลงรอยกัน ทั้งเขายังเป็นคนสนิทของหลวี่ซือหนัง ข้ากลัวเรื่องจะไม่ราบรื่น หาเคราะห์ใส่ตัว”
เมียว่า “กลางดึกท่านแอบผูกจดหมายยิงออกนอกเมือง บอกกล่าวแม่ทัพซ่งให้รู้กัน ในประสานนอก พรุ่งนี้ออกรบ แกล้งแพ้ถอยล่อจนเข้าเมือง ก็นับเป็นผลงานแล้ว”
จินเจี๋ยว่า “เมียประเสริฐกล่าวได้ไม่ผิด ทำตามที่เจ้าว่า”
弃暗投明免祸机，毗陵重见负羁妻。
妇人尚且存忠义，何事男儿识见迷。
ทิ้งมืดมนหาสว่างลี้ห่างภัย
หวนคืนได้ผีหลิงหญิงนำชัก
อิสตรีหากยังมีใจจงรัก
บุรุษจักหลงทางได้อย่างไร
วันรุ่งขึ้น ซ่งเจียงนำทหารเข้าตีเมือง หลวี่ซูมี่หารือเหล่าขุนพล จินเจี๋ยว่า
“กำแพงเมืองฉางโจวสูงและกว้างเหมาะแก่การตั้งรับ ไม่ควรรุก ควรให้เหล่าขุนพลเฝ้ารักษาไว้จงดีรอทัพหนุนจากซูโจวมาถึงจึงค่อยออกรบ”
หลวี่ซูมี่ว่า “กล่าวถูกต้องยิ่ง”
แล้วจึงแบ่งหน้าที่ให้อิงหมิง เจ้าอี้ไปรักษาประตูตะวันออก เสิ่นเปี้ยน ฟ่านโฉวไปประตูเหนือ จินเจี๋ยเฝ้าประตูตะวันตก สวี่ติ้งอยู่ประตูใต้
คืนนั้น จินเจี๋ยเขียนสารผูกติดลูกธนู กลางดึกขึ้นไปบนกำแพงยิงไปยังบริเวณที่มีพวกแมวเซาอยู่ ทหารพวกนั้นเก็บดอกศรได้ รีบนำไปส่งให้นายค่ายตะวันตก สงฆ์ลงลายหลู่จื้อเซิน และผู้จาริกอู่ซง พออ่านแล้วรีบให้ไอ้หน้าผีตู้ซิงนำไปส่งค่ายใหญ่ที่ประตูอิสาน ซ่งเจียงยังนั่งหารือกับอู๋ย่งอยู่ในกระโจม พออ่านรู้ความแล้วชอบใจยิ่ง รีบส่งข่าวไปยังค่ายล้อมเมืองทั้งสามแห่ง
วันถัดมา ทัพทั้งสามยกเข้าตีเมืองทั้งสามด้าน หลวี่ซูมี่ขึ้นสังเกตการณ์บนหอรบ เห็นฟ้าคำรามหลิงเจิ้นตั้งฐานยิงปืนในค่ายซ่งเจียง แล้วใช้ปืนลมไฟยิ่งมายังฝั่งตน ถูกมุมยอดหอร่วงกราวสู่พื้น หอพังไปแถบหนึ่ง หลวี่ซูมี่หนีไม่คิดชีวิตลงมาจากกำแพง แล้วสั่งให้ผู้รักษาประตูทั้งสี่ด้านยกออกรบ
กลองศึกลั่นสามคำรบ ประตูเมืองทิศเหนือเปิด ทอดสะพานชัก เสิ่นเปี้ยน ฟ่านโฉวนำทหารออกจากเมือง ง้าวใหญ่กวนเสิ้งขี่ม้ากระต่ายแดงของเฉียนเจิ้นเผิงเข้ารบด้วยฟ่านโฉว
จินเจี๋ยนำทหารออกจากเมืองทางประตูตะวันตก วี่ฉืออมโรคซุนลี่ควบม้าเข้ารบด้วย สู้กันได้ไม่ถึงสามเพลง จินเจี๋ยแกล้งแพ้ชักม้าหนีกลับเมือง ซุนลี่กวดม้าติด ตามมาด้วยม้าของเอี้ยนซุ่น หม่าหลิน พวกหลู่จื้อเซิน อู่ซง ข่งหมิง ข่งเลี่ยง ซือเอิน ตู้ซิงนำทหารวิ่งตามมา จินเจี๋ยหนีเข้าเมือง ซุนลี่กวดติดเข้าเมืองด้วย เข้ายึดประตูตะวันตก
ในเมืองเกิดโกลาหล พอรู้ว่าทัพซ่งเข้าเมืองได้ทางประตูตะวันตก พวกชาวเมืองซึ่งถูกฟางล่ากดขี่ เดือดแค้นเป็นทุนพากันลุกฮือเข้าช่วยรบ ธงทัพซ่งโบกสะบัดปักเหนือประตูเมืองได้ ฟ่านโฉว เสิ่นเปี้ยน เห็นในเมืองเกิดเหตุเปลี่ยนแปลง รีบสลัดหนีจะกลับเข้าเมืองป้องกันครอบครัว ทางซ้ายเสือเตี้ยหวาง อีจ้างชิงนำทัพสกัดจับฟ่านโฉวเป็นเชลยได้ ทางขวาเซวียนจ้าน เห่าซือเหวินนำทัพสกัด เสิ่นเปี้ยนถูกทวนแทงตาย ทหารทั้งทัพยอมจำนน
ซ่งเจียง อู๋ย่งนำทัพใหญ่เข้าเมืองไล่ล่าสังหารทหารฝ่ายใต้ หลวี่ซูมี่นำสวี่ติ้งหนีออกจากเมืองทางประตูทิศใต้รอดไปได้ เจ้าอี้หนีไปหลบในบ้านชาวเมือง ถูกชาวเมืองจับกุมนำตัวมาส่ง อิงหมิงถูกฆ่าระหว่างชุลมุน เหลือมาแต่หัว ชาวเมืองหอบลูกจูงหลานมากราบขอบคุณ ซ่งเจียงให้ทำการปลอบขวัญราษฎร เหล่าขุนพลพากันมารายงานความชอบ
จินเจี๋ย 金节 เข้ามาพบซ่งเจียงยังที่ว่าการ ซ่งเจียงลงจากยกพื้นมาต้อนรับ จินเจี๋ยซาบซึ้งใจได้กลับมาเป็นข้าราชสำนักซ่ง เป็นความชอบของภรรยาที่ชี้ทาง ซ่งเจียงให้นำตัวฟ่านโฉว เสิ่นเปี้ยน เจ้าอี้ใส่รถนักโทษ แล้วทำหนังสือส่งตัวให้จินเจี๋ยคุมเชลยทั้งสามไปส่งให้จางเจาเถ่าที่ยุ่นโจว ซ่งเจียงทำรายงานให้จอมเวทเทพเดินหนไต้จงล่วงหน้าไปแจ้งจางเจาเถ่าให้ทราบเรื่องเอาไว้ก่อน
พอจินเจี๋ยไปถึงยุ่นโจว จางเจาเถ่าต้อนรับด้วยความยินดียิ่ง มอบรางวัลเป็นเงินทองแพรพรรณจำนวนมาก ส่วนเชลยทั้งสามให้นำไปประหารตัดหัวเสียบประจาน
จินเจี๋ยได้กลับเข้ารับราชการเป็นตูถ่ง 都统 ในสังกัดตูตูหลิวกวงสื้อ 都督刘光世 ในวันข้างหน้าได้ติดตามหลิวกวงสื้อออกทำศึกกับต้าจินเอาชนะราชบุตรเขยที่สี่จินอู้สี่ 金兀四太子 สร้างผลงานให้บ้านเมืองอีกมากจนได้เป็นผู้บัญชาการทหาร เสียชึวิตในสนามรบที่จงซาน 中山阵
从邪廊庙生堪愧，殉义沙场骨也香。
他日中山忠义鬼，何如方腊阵中亡。
จากราชสำนักชั่วร้ายกลับกลายใจ
ชีพตักษัยในสนามนามเล่าขาน
ภายหน้าคือภูตภักดีที่จงซาน
ใช่อนาถตายกลางลานดังฟางล่า
ทางด้านซ่งเจียงพักทัพอยู่ที่เมืองฉางโจว ให้ไต้จงไปสืบข่าวทางทัพหลูจวิ้นอี้ที่ยกไปตีเซวียนโจว หูโจว แล้วรีบกลับมารายงาน อีกด้านหนึ่งได้ข่าวมาว่าหลวี่ซูมี่หนีไปยังอำเภออู๋ซี 无锡县 สมทบกำลังกับทัพหนุนจากซูโจว และกำลังยกทัพกลับมาทำศึกใหม่ ซ่งเจียงจึงให้จัดทัพกำลังพลหนึ่งหมื่นลงใต้ไปรับศึก นำโดยสิบขุนพลมี กวนเสิ้ง ฉินหมิง จูถง หลี่อิ้ง หลู่จื้อเซิน อู่ซง หลี่ขุย เป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่น
ทางด้านไต้จงไปสืบข่าวทางเซวียนโจว หูโจวแล้วกลับมาพร้อมกับไฉจิ้น รายงานซ่งเจียงว่า ท่านรองแม่ทัพหลูจวิ้นอี้ตีเมืองเซวียนโจวได้แล้ว จึงให้ไฉจิ้นเดินทางมารายงานข่าวชัยชนะ ไฉจิ้นนำหนังสือส่งให้ซ่งเจียง ในรายงานมีความว่า
“ผู้รักษาเมืองเซวียนโจว 宣州 มีชื่อว่า หวีชิ่ง 余庆 มีลูกน้องหกนายเป็นชาวเมืองเส้อโจว 歙州 มู่โจว 睦州 คือ หลี่เสา 李韶 หานหมิง 韩明 ตู้จิ้งเฉิน 杜敬臣 หลู่อัน 鲁安 พานจวิ้น 潘浚 เฉิงเสิ้งจู่ 程胜祖 หวีชิ่งให้ทั้งหกจัดทัพสามทัพยกออกมาจากเมือง หลูจวิ้นอี้จึงจัดทัพสามทัพเช่นกันออกรับศึก
ทัพกลางฮูหยันจว๋อสู้กับหลี่เสา ต่งผิงสู้กับหานหมิง รบกันได้สิบเพลงต่งผิงใช้ทวนคู่แทงหานหมิงตาย ส่วนหลี่เสาหนีไปได้ ทัพกลางของข้าศึกแตกยับเยิน
ทัพซ้ายหลินชงสู้กับตู้จิ้งเฉิน สว่อเชาสู้กับหลู่อัน หลินชงใช้ทวนแทงตู้จิ้งเฉินตาย สว่อเชาใช้ขวานสับหลู่อันตาย
ทัพขวาจางชิงสู้กับพานจวิ้น มู่หงสู้กับเฉิงเสิ้งจู่ จางชิงซัดหินใส่พานจวิ้นตกม้า ขุนพลสยบเสือหลี่จงวิ่งตามเข้าไปสังหาร เฉิงเสิ้งจู่ชิงหนีกลับไปได้ จึงรวมสังหารขุนพลศัตรูไปสี่นาย
ทัพศัตรูแตกหนีกลับเมือง หลูจวิ้นอี้ให้ทหารไล่ตามตีจนถึงเชิงกำแพง ทหารบนกำแพงทุ่มโม่หินมาถูกขุนพลฝ่ายเราตายไปหนึ่ง แล้วระดมยิงธนูพิษลงมาเป็นห่าฝนถูกขุนพลฝ่ายเราอีกสองนายมาเสียชีวิตเมื่อกลับค่าย
หลูจวิ้นอี้ให้ทหารระดมกำลังตีเมืองจนแตก หลี่เสาตายระหว่างรบชุลมุน หวีชิ่งรอดไปได้หนีไปยังหูโจว เฉิงเสิ้งจู่หายตัวไประหว่างรบ ไม่รู้ไปอยู่ไหน
ขุนพลที่ถูกโม่หินตายคือหนุ่มหน้ามนเจิ้งเทียนโซ่ว สองขุนพลที่ถูกธนูพิษคือภูตชาญมีดเฉาเจิ้ง ตะเข้ฟ้าแลบหวางติ้งลิ่ว”
ซ่งเจียงพอฟังว่าเสียพี่น้องไปอีกสามคนก็ร้องไห้เสียใจจนสลบไป
花开又被风吹落，月皎那堪云雾遮。
บุปผาบานพาลลมโชยร่วงโรยรา
จันทร์แจ่มจ้ากระไรหนาเมฆมาบัง
ตอนก่อนหน้า : เริ่มพลัดพราก
ตอนถัดไป : ศึกซูโจว
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
