ยอมเป็นหนี้บ้าง เพื่อมีบ้าน มีรถ มีฝัน (และบัตรเครดิตไว้ใช้ตอนปลายเดือน)
บางครั้งชีวิตเราก็เหมือนละครเวที ที่พอเปิดม่านมาก็พบว่าเราต้องรับบท "ลูกหนี้" ตั้งแต่ฉากแรก
เมื่อก่อนตอนเป็นเด็ก ผมเชื่อว่าทุกคนเคยฝันอยากจะมีบ้านสวยๆ มีรถดีๆ มีชีวิตที่มั่นคง ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน แต่พอโตขึ้น…ก็พบว่า ถ้าไม่มีหนี้ อะไรหลายอย่างก็ไม่มีเหมือนกัน
และนี่แหละครับ คือจุดเริ่มต้นของ "เส้นทางลูกหนี้ผู้มีฝัน"
เริ่มกันที่ “บ้าน” สิ่งที่ใครๆ ก็อยากมี บ้านไม่ได้เป็นแค่ที่นอน ที่กิน ที่เก็บของ แต่มันคือ “หลักของชีวิต” ที่เราจะฝังรากไว้กับความหวังว่า สักวันหนึ่ง...มันจะเป็นของเราจริงๆ
แต่ระหว่างรอฝันนั้นเป็นจริง ก็ต้องยอมผ่อนเดือนละหมื่นกว่าบาท ยาวนานจนบางคนบอกว่า “เริ่มผ่อนตอนยังผมดำ พอหมดหนี้ ผมก็หงอกทั้งหัว”
ที่ตลกก็คือ หลายคนดีใจสุดๆ ตอนเซ็นสัญญากู้บ้าน เหมือนผ่านอะไรยิ่งใหญ่มาได้แล้ว แต่จริงๆ มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น…ประตูบ้านยังไม่ได้ไข แต่ประตูหนี้เปิดกว้างมาก 555
บางวันไปจ่ายค่างวดที่ธนาคาร เห็นพนักงานยิ้มให้ ก็ไม่แน่ใจว่าเขายิ้มเพราะจำหน้าได้ หรือยิ้มเพราะเงินเดือนเรากำลังกลายเป็นโบนัสของธนาคารเขากันเแน่นะ 555
ถัดจากบ้าน ก็มาที่ “รถยนต์” ครับ รถไม่ใช่แค่พาหนะ แต่มันคืออิสระ มันคือการได้ขับออกจากบ้านตอนเช้าโดยไม่ต้องตีกับคนแย่งที่ว่างบนรถเมล์ หรือรอวินมอเตอร์ไซค์ที่เลี้ยวหนีไปเฉยๆ
แต่รถในฝันก็มักจะมาพร้อม “ภาระในความจริง”
ตอนเดินไปดูรถในโชว์รูม มือเราจับพวงมาลัย แต่ใจเราจับเครื่องคิดเลข บางคนคิดเยอะจนพนักงานขายเริ่มกลัวว่าเราจะเอารถไปคำนวณเล่น ไม่ใช่ซื้อจริง
พอผ่อนจริงถึงได้รู้ว่า นอกจากค่างวด ยังมีค่าน้ำมัน ค่าประกัน ค่าซ่อม และค่าทำใจเวลารถโดนรอยขีดจากคนที่จอดข้างๆ โดยไม่รับผิดชอบ
และใช่ครับ รถคือทรัพย์สินที่ “เสื่อมราคา” ทุกวัน แต่เราก็ยอม เพราะมันช่วยให้ชีวิตสะดวกขึ้น ไปทำงานได้ตรงเวลา และกลับบ้านได้ไม่ต้องเปียกฝน
บางคนถึงกับบอกว่า “ถึงรถจะกินน้ำมัน แต่ดีกว่าฉันที่กินมาม่าอยู่ทุกสิ้นเดือนเพื่อให้มันได้วิ่ง...ซะงั้น”
และแล้ว…พระรองของชีวิตการเงินก็ปรากฏตัว “บัตรเครดิต”
ตอนแรกที่ได้บัตรมา เราคิดว่ามันคือสัญลักษณ์ของความมั่นคง เหมือนเราได้รับความเชื่อถือจากสถาบันการเงิน แต่พอรูดบ่อยๆ เข้าก็เริ่มรู้ว่า...มันอาจกลายเป็นกับดักนิ่มๆ ที่ทำให้เราจ่ายแพงกว่าเดิมหลายเท่าครับ
แต่จะไม่ให้ใช้ก็ไม่ได้ เพราะบัตรเครดิตช่วยชีวิตไว้หลายครั้ง โดยเฉพาะตอนกลางเดือนที่ข้าวสารหมด ตู้เย็นโล่ง และแมวที่บ้านเริ่มมองหน้าเราแบบมีคำถาม
“แม่จะไม่มีปลาทูให้หนูอีกแล้วเหรอ?”
การรูดบัตรเลยกลายเป็นทางรอดแบบสายฟ้าแลบ แม้รู้ว่าปลายเดือนต้องจ่ายคืนก็เถอะ แต่ตอนนี้ขอให้อยู่รอดก่อน!
บางคนบอกว่ารูดแค่ของจำเป็น…แต่ทำไมของจำเป็นมันมีตั้งแต่กาแฟแบรนด์ดังยันลำโพงบลูทูธก็ไม่รู้! 555
หนี้ไม่ใช่เรื่องน่าอาย ถ้ามันคือการสร้างชีวิต
หลายคนรู้สึกผิดเวลาต้องเป็นหนี้ แต่ในโลกของผู้ใหญ่ หนี้คือเครื่องมือ ถ้าใช้เป็น มันจะช่วยสร้างอนาคต ถ้าใช้ไม่เป็น มันก็จะลากเราไปอยู่ในวังวนของความเครียด
การเป็นหนี้บ้าน เป็นหนี้รถ หรือมีบัตรเครดิต ไม่ได้แปลว่าเราล้มเหลว มันแปลว่า “เรากำลังสร้างสิ่งที่ใหญ่กว่าตัวเรา” เพื่อครอบครัว เพื่อความฝัน และเพื่อให้มีพื้นที่ที่เราเรียกว่า "ชีวิตที่เราเลือกเอง"
แค่เราต้องวางแผนดีๆ คิดก่อนรูด จ่ายตรงเวลา และไม่ใช้หนี้เพื่อโชว์ว่ารวย แต่ใช้หนี้เพื่อให้ชีวิตมีคุณภาพจริงๆ
ผมเคยพูดเล่นกับเพื่อนว่า “ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นเจ้าของบ้านนะ ฉันเป็นคนเฝ้าบ้านของธนาคารต่างหาก!”
อีกคนก็เสริมว่า “ฉันไม่ได้ขับรถของตัวเอง ฉันเป็นคนขับรถให้ไฟแนนซ์!”
และสุดท้ายพวกเราก็หัวเราะกันแบบคนเข้าใจกัน…ว่าชีวิตผู้ใหญ่มันเหนื่อย แต่มันก็มีความหมาย
เพราะบ้านหลังนั้น จะกลายเป็นความอบอุ่น
รถคันนั้น จะพาเราไปในทุกทาง
และบัตรใบนั้น (ถ้าใช้อย่างฉลาด) ก็จะเป็นเครื่องมือไม่ใช่ศัตรู
"หนี้ไม่ใช่ปีศาจครับ มันแค่ต้องการความรับผิดชอบ"
ถ้าเรารู้ตัวว่าเรายืมมาเพื่ออะไร และเรายังมีแรงทำงาน มีเป้าหมาย มีคนที่เรารักและอยากดูแล…หนี้ก็จะกลายเป็นแค่เรื่องธรรมดาในชีวิตคนธรรมดา ที่กำลัง “สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่” ด้วยความอดทน
ดังนั้น ถ้าตอนนี้คุณกำลังผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ใช้บัตรเครดิตอยู่…ผมขอให้คุณยิ้มให้ตัวเองหน่อยครับ เพราะคุณคือคนที่ “กำลังพยายามทำให้ชีวิตดีขึ้น” และนั่นคือสิ่งที่น่าภูมิใจที่สุดแล้วครับ
บางครั้งคุณอาจต้องยอมเป็นหนี้บ้าง
ดีกว่าฝันแล้วไม่ลงมือทำนะจ๊ะ
นักเขียนภูธร
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
