ต่อให้คุณทำความสะอาดบ้านเป็นอย่างดี มันก็จะยังคงมีเศษฝุ่น เศษเล็กเศษน้อย อยู่ตามซอกหลืบอยู่ดี ตราบใดที่บ้านหลังนั้น "มีคน" เข้าไปอยู่อาศัย ยิ่งมากคน ก็ยิ่งต้องทำความสะอาดบ่อยครั้ง แต่แม้จะเป็นบ้านร้างที่ "ไม่มีคน" อาศัยอยู่ เราก็ยิ่งจะพบเห็นว่ามีเศษฝุ่น หยากไย่ใยแมงมุมเกาะอยู่เต็มไปหมด หากการทำความสะอาดบ้าน หรือทำความสะอาดใจมันง่ายดายขนาดนั้น ป่านนี้ผู้คนคงจะมีแต่ความสุขกันทั่วโลกแล้วกระมังคะ
กว่าที่คนเราจะตระหนักได้ว่า "ถึงเวลาต้องทำความสะอาดบ้านแล้ว" ก็ต่อเมื่อเดินเตะข้าวของ ที่ระเกะระกะ หรือรกรุงรังในบ้าน หรือไม่ก็เริ่มได้กลิ่นสกปรกหม็นเน่าอะไรสักอย่าง หรือมีใครสักคนมาเตือนสติ ว่าเราควรต้องทำความสะอาดบ้าน หรือใจได้แล้ว
คนเราทุกคนเมื่อเกิดมาก็ผ่องแพ้วกันทุกคน เป็นเด็กน้อยใสๆ ดูดนมจากเต้าอยู่ในอ้อมกอดแม่ ในตาแวววาวด้วยความสุขทุกครั้งเมื่อได้นอนดูดนมแม่ แล้วก็ได้มองแก้ม มองปาก มองตาแม่จนหลับผล๊อยไป แต่เมื่อค่อยๆเติบโตขึ้น ประสบการณ์ชีวิตแต่ละคน ทำให้เกิดการสะสมขยะในใจทีละเล็กละน้อย จนยากที่จะทำความสะอาดได้อย่างหมดจดในคราวเดียว
หากการทำความสะอาดใจ เหมือนการทำความสะอาดบ้าน
คุณก็ต้องเริ่มจากความคิดก่อน
"ความคิดที่อยากจะทำความสะอาด!"
จากนั้นก็ค่อยๆ เริ่มวางแผนว่าจะทำตรงไหนก่อน
จากนั้นก็ต้องค่อยๆ แยกขยะที่ไปปัดกวาดมาได้
ตอนที่มันยากที่สุด ก็คือตอนที่ต้องคัดแยกขยะ
และตัดสินใจทิ้งมันนี่แหละ
........................................
เพราะมันมักจะมีความคิดว่า
"เก็บไว้ก่อนละกัน เผื่อต้องใช้"
(เผื่อว่าเขาจะกลับมา เผื่อว่าเราจะคืนดีกัน
แทบทุกครั้ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
