โง่ในทางธรรมมาจากการฝึกจิต ที่เฝ้าเพียรมองข้อบกพร่องของจิตตนเองแล้วหมั่นแกะแก้ไข สิ่งที่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ให้ค่ากับทรัพย์สมบัติ บุคคลและความสัมพันธ์ โลกธรรมแปด มนุษยสมบัติ จนกระทั่งเห็นโทษของความทุกข์ในโลก จนกระทั่งปล่อยวางในโลกธรรมแปด เป็นการ “เกี่ยว…แต่ไม่ข้อง” นี่คือความฉลาดในทางธรรม แต่เป็นความโง่ในทางโลก