23 พ.ค. เวลา 01:29 • ความคิดเห็น
โง่กับปล่อยวางถ้าตีความทางโลกเป็นคนละเรื่องกันนะคะเพราะโง่ในทางโลก เป็นเรื่องของกระบวนการทางสมอง และกระบวนการคิด เกี่ยวเนื่องด้วยอารมณ์ ที่มีสิ่งมากระทบ การฝึกจิต
โง่ในทางธรรมมาจากการฝึกจิต ที่เฝ้าเพียรมองข้อบกพร่องของจิตตนเองแล้วหมั่นแกะแก้ไข สิ่งที่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ให้ค่ากับทรัพย์สมบัติ บุคคลและความสัมพันธ์ โลกธรรมแปด มนุษยสมบัติ จนกระทั่งเห็นโทษของความทุกข์ในโลก จนกระทั่งปล่อยวางในโลกธรรมแปด เป็นการ “เกี่ยว…แต่ไม่ข้อง” นี่คือความฉลาดในทางธรรม แต่เป็นความโง่ในทางโลก
นี่คืออาการแบกทางโลกค่ะ
“การปล่อยวางแต่ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงดำรงอยู่แต่จิตไม่ยึดมั่นถือมั่น เป็นความฉลาดในทางธรรมแต่เป็นความโง่ในทางโลกค่ะ”
เรื่องสำคัญที่ผู้ปฏิบัติธรรมต้องไปให้ถึง
ความฉลาดในทางโลก…ความโง่ในทางธรรม
ความโง่ในทางโลก…ความฉลาดในทางธรรม
โฆษณา