ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งเป็นคนดีเสมอไปก็ได้
ทุกวันนี้คนเราถูกคาดหวังให้ “เป็นคนดี” อยู่ตลอดเวลา ดีแบบไม่หลุด ดีแบบไม่มีที่ติ
ยิ้มให้ทุกคน พูดจาไพเราะ อดทนกับทุกอย่าง ต้องเข้าใจคนอื่นแม้ตัวเองจะกำลังพัง
แต่คำถามคือ...จำเป็นจริงๆ เหรอ?
คือไม่ได้บอกว่าไม่ควรเป็นคนดีนะครับ
แต่แค่จะบอกว่า เราไม่จำเป็นต้องเสแสร้งเป็นคนดี ตลอดเวลา โดยเฉพาะในวันที่ใจเรากำลังพัง หรือในสถานการณ์ที่คนตรงหน้าไม่ได้เห็นว่าเราเป็นคนเหมือนกันครับ
ความดีไม่ใช่หน้ากาก
การเป็นคนดีไม่ใช่เรื่องผิด
แต่อย่าให้มันกลายเป็น “หน้ากาก” ที่ใส่ไว้เพื่อให้คนอื่นพอใจ
จนสุดท้ายเราเองที่ไม่เหลือตัวตนอยู่เลย
บางคนยิ้มทั้งที่ในใจร้องไห้
บางคนพูดจานิ่มนวลทั้งที่กำลังถูกเอาเปรียบ
บางคนรับฟังทุกคนแต่ไม่เคยมีใครฟังเขาเลย
นั่นแหละ...ความดีแบบเสแสร้ง มันทำร้ายเราเงียบๆโดยที่เราไม่รู้ตัว
"คนจริงใจ กับคนดี แบบที่โลกต้องการ ไม่เหมือนกัน"
มีคนมากมายที่ไม่ได้พูดเพราะตลอดเวลา ไม่ได้ทำดีต่อหน้าทุกคน
แต่เขาจริงใจ ไม่หลอก ไม่โกง ไม่ตีสองหน้า
ในขณะที่อีกหลายคน ภายนอกดูดีจนน่าอิจฉา พูดจาไพเราะ ใจดี แจกรอยยิ้ม
แต่ลับหลังใส่ร้าย เอาเปรียบ เห็นแก่ตัว
ซึ่งเราเจอบ่อยใช่ไหม?
สุดท้ายแล้ว คนที่ควรค่ากับความไว้ใจ มันไม่ใช่แค่ “คนที่ดูดี”
แต่มันคือ “คนที่จริงใจ” ต่างหาก
"เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นที่พอใจของใครทุกคน"
ประโยคนี้ผมขอพูดตรงๆ เลยว่า
ต่อให้คุณเป็นคนดีแค่ไหนก็มีคนไม่ชอบเราอยู่ดี
และมันก็โอเคนะ ไม่เป็นไรเลย
โลกนี้ไม่ได้มีไว้ให้เราทำดีเพื่อให้ทุกคนรัก
เพราะยังไงก็ต้องมีคนที่ไม่เข้าใจ เจตนาดีเรากลายเป็นเรื่องแย่ในสายตาเขาอยู่ดี
แล้วถ้าจะต้องฝืนตัวเอง เสแสร้งเป็นคนแบบที่เขาอยากให้เป็น
เพื่อให้เขาชอบเรา...เราจะเหนื่อยไปเพื่ออะไร?
บางคนทำดีจนตัวเองเหนื่อยแทบตาย ช่วยทุกคน ยอมทุกเรื่อง
สุดท้าย...ไม่มีใครเห็นคุณค่า
ไม่มีคำขอบคุณ มีแต่คำว่า “ก็เธออยากช่วยเองนี่”
พอเราลองถอย ลองปฏิเสธดูบ้าง ก็กลายเป็น “เปลี่ยนไป” “ใจร้าย”
ทั้งที่ที่ผ่านมา เราเสียสละจนลืมดูแลตัวเอง
ที่ผมจะอยากบอก...ว่าการเป็นคนดีไม่ควรต้องแลกกับความสุขตัวเองเสมอไป
เพราะคนที่รักเราจริง เขาจะไม่ต้องการให้เราเจ็บปวด เพื่อเขามีความสุขหรอก
"จริงใจเถอะ ไม่ต้องสมบูรณ์แบบก็ได้"
บางวันเราก็พูดตรงไปหน่อย บางวันก็หงุดหงิด บางวันก็อยากอยู่เงียบๆ ไม่รับฟังใคร
นั่นไม่ใช่ความผิด นั่นคือความเป็นมนุษย์ธรรมดา
การเป็นคนดีไม่ได้แปลว่าต้องนิ่งสงบตลอดเวลา
การเถียง การตั้งคำถาม การกล้าพูดในสิ่งที่เห็นว่าผิด
มันไม่ทำให้ใครกลายเป็นคนเลวหรอกครับ
ในทางกลับกัน คนที่กล้าแสดงจุดยืน กล้าปฏิเสธในสิ่งไม่แฟร์
นี่แหล่ะคือคนที่น่าเคารพต่างหากครับ
ดีในแบบของตัวเอง ไม่ต้องเหมือนใคร
ในโลกใบนี้ไม่มีสูตรสำเร็จว่า "แบบนี้คือดี แบบนั้นคือไม่ดี"
เพราะ...ความดีของแต่ละคนไม่เหมือนกันครับ
บางคนดีเพราะช่วยเหลือ
บางคนดีเพราะพูดตรง
บางคนดีเพราะเงียบและไม่ทำร้ายใคร
บางคนดีเพราะกล้าเผชิญหน้ากับความไม่ถูกต้อง
เราทุกคนมีสิทธิ์เป็นคนดีในแบบของตัวเอง
ไม่ต้องเหมือนในตำรา ไม่ต้องเหมือนในหนัง
ขอแค่ไม่หลอกลวง ไม่ทำร้ายใคร ไม่โกหกตัวเอง แค่นั้นก็พอแล้ว
เลิกกลัวคำว่า “ใจร้าย”
หลายคนไม่กล้าปฏิเสธใคร เพราะกลัวโดนมองว่าใจร้าย
แต่จริงๆ แล้ว การรู้จักพูดว่า “ไม่” คือทักษะชีวิตที่จำเป็นมาก
คนที่พูดว่า “ได้” ตลอดเวลา ไม่ใช่คนดีเสมอไป
บางทีก็เป็นคนที่ไม่กล้าดูแลตัวเอง
และคนที่กล้าพูดว่า “ไม่” ไม่ใช่คนใจร้าย
แต่เป็นคนที่รู้ว่าเขาเองก็มีขอบเขต มีสิทธิ์เลือก
ไม่ต้องเสแสร้งเป็นคนดีเพื่อให้คนอื่นชอบ
ไม่จำเป็นต้องยอมตลอดเวลาเพื่อให้ดูเป็นคนดี
ความดีของเราไม่ต้องเหมือนใคร
พูดตรง ไม่หลอก ไม่อ้อมค้อม ไม่ใช่ความเลว
ยอมเหนื่อยเพื่อคนที่เห็นค่า ไม่ใช่เพื่อคำชมจากคนที่ไม่เคยใส่ใจ
รักษาตัวเองให้ดีก่อน แล้วค่อยเผื่อแผ่คนอื่น
และสุดท้าย…ถ้าต้องเลือกระหว่างเป็น “คนดีแบบเสแสร้ง” กับ “คนจริงแบบไม่ถูกใจทุกคน”
จงเลือกอย่างหลังเถอะ เพราะอย่างน้อย...เราก็ไม่โกหกตัวเอง
ชีวิตมันสั้นพอแล้ว อย่าเสียเวลาใช้ชีวิตเพื่อพิสูจน์กับคนที่ไม่เคยเข้าใจ
อย่าให้คำว่า “เป็นคนดี” กลายเป็นกรงขังที่ทำให้เราหายใจไม่ออก
ถ้าจะเป็นคนดี…ก็ขอให้เป็นแบบ “ดีแล้วไม่ต้องฝืน”
ดีแบบที่ยังเป็นตัวของตัวเอง
เพราะคนที่รักเราจริง...เขาไม่ได้ต้องการให้เราดีที่สุด
เขาแค่ต้องการให้เรา “เป็นตัวเอง” ก็พอแล้วครับ
cr. นักเขียนภูธร
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
