24 พ.ค. เวลา 04:05 • ปรัชญา
เมื่อเราตัดสินใจออกจากงาน เราต้องมีเหตุผลที่ทนไม่ได้ไม่เอาแล้วไม่ไหวแล้ว อีกวันก็ทนไม่ได้อยู่ในใจจนกล้า ทิ้ง ถ้าออกไปแล้วเราจะทำอย่างไรต่อไป เรื่องอนาคตนี้น่าเป็นห่วง ยิ่งในสถานการณ์นี้ด้วยค่ะ เป็นเรื่องสำคัญ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สำหรับตัวเอง ตอนตัดสินใจออกจากงานได้เงินตอบแทนรายเดือนที่พอดำรงชีวิตอยู่ได้
แต่เมื่อถึงจุดที่เราพิจารณาว่าจะไม่เอาไม่ไหวแล้ว ได้เงินก้อนและเงินเดือน ไม่มากแต่พอใจ ความมั่นคงในชีวิตยังพอมี ขาดเหลืออะไร ขายที่ดินที่ผ่อนส่งมาหมดแล้วพอมีเงินเก็บ
ช่วงนั้นเหมือนคนพร่ำเพ้อบ่นกับตนเองทุกวัน แทบจะทุกเวลาว่า “โลกธรรมแปด โลกธรรมแปด เราติดไหม เราติดไหม รออีกสองเดือนถ้าออกตอนนั้นจะได้อีกสองแสนนะ รอได้ไหม รอได้ไหม“ จิตตอบมาว่า ไม่ไหวจะอาเจียน อ้วก ตัดสินใจเขียนใบลาออก ปิดเกมชีวิตตรงจุดนั้น ไม่รับการเลี้ยงส่ง ไม่มีคำร่ำลาผู้ใด เมื่อเราทำทุกอย่างดีที่สุดตรงนั้นแล้วเราไม่เป็นลูกหนี้ใคร
ไปนั่งสวดมนต์ให้ผู้ชุมนุม ทำผ้ายันต์กรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาทแจก และคอยบอกว่าจะมีอะไรบ้างที่ต้องระวังตามที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์สั่ง ถ้าวันไหนไม่ไปจะป่วย ไปแล้วหายป่วย
โฆษณา