Blockdit Logo (Mobile)
GoodMusic
•
25 พ.ค. เวลา 03:31 • ดนตรี เพลง

BLISS: เมื่อความทรงจำถูกบันทึกด้วยเสียงซินธ์แห่งความคิดถึงของ "อิ้งค์ วรันธร"

“Bliss” คือ EP (Extended Play) แรกของ อิ้งค์–วรันธร เปานิล ที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่การเดบิวต์ในฐานะของศิลปินหญิงเดี่ยวคนหนึ่งของวงการเพลงไทยเท่านั้น แต่คือการเปิดประตูสู่โลกแห่งความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในหัวใจใครหลายคนได้อย่างแยบยลและอ่อนโยน
มันคือการบันทึกเสียงที่เปล่งประกายไปด้วยกลิ่นอายของวันวานเก่า ๆ เป็นบทเพลงที่ไม่เพียงสะท้อนความรู้สึกของหญิงสาวคนหนึ่งในห้วงของความสัมพันธ์ แต่ยังแทรกซึมเข้าไปอยู่ในจังหวะลมหายใจของผู้ฟังได้อีกด้วย
เมื่อมองจากมุมปัจจุบัน ซึ่งอิ้งค์ได้ก้าวขึ้นมาเป็นหนึ่งในนักร้องหญิงที่มีลายเซ็นชัดเจนที่สุดในวงการ T-Pop การย้อนกลับไปฟัง "Bliss" อีกครั้งในปี 2025 คือประสบการณ์ที่อบอวลไปด้วยความคิดถึง มันไม่ใช่แค่การฟังเพลง แต่มันคือการเดินย้อนกลับไปสู่ต้นทางของความรู้สึกบางอย่างที่เราอาจหลงลืมไปแล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เสียงร้องของอิ้งค์ใน EP นี้ยังเป็นเวอร์ชันที่ “ใหม่” ในแง่ของการค้นหาตัวเอง แต่ก็นั่นแหละคือเสน่ห์ มันเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความสดใสบริสุทธิ์ ความจริงใจ และความละมุนที่ไร้การปรุงแต่ง เสียงที่เราได้ยินใน EP นี้จึงมี “ความเป็นเด็ก” อยู่ในนั้น แต่คือความเป็นเด็กที่ไม่ได้ไร้เดียงสา เป็นความเยาว์วัยที่ผ่านการเฝ้าสังเกตและรับรู้ความรู้สึกของตัวเองอย่างลึกซึ้งแล้ว
ตั้งแต่แทร็กแรก “เหงา เหงา (Insomnia)” ก็เปิดฉากอย่างละเมียดละไม ด้วยซาวด์ซินธิไซเซอร์ที่เหมือนระลอกคลื่นเบา ๆ ในห้วงราตรี เสียงสังเคราะห์ที่ไม่ได้เย็นเฉียบ แต่กลับห่อหุ้มด้วยอุณหภูมิของความคิดถึง มันไม่ได้ตัดขาดจากความรู้สึก แต่กลับโอบอุ้มมันไว้ เหมือนนำพาเรากลับไปสู่ห้องนอนเดิม เตียงเก่า หนังสือเล่มโปรด และเสียงนาฬิกาติดผนังที่ยังเดินอยู่ในค่ำคืนที่เรานอนไม่หลับ ทุกโน้ตที่เล่น เหมือนคลอเคลียอยู่ข้าง ๆ เป็นดนตรีที่ไม่พยายามปลุกเร้า แต่เลือกที่จะอยู่ข้าง ๆ เราอย่างเข้าใจ
ความน่าสนใจของ EP นี้ คือการใช้เทคนิคเสียงที่เสริมบรรยากาศได้อย่างชาญฉลาด ไม่ว่าจะเป็นการจัดวางเลเยอร์ของซินธ์ให้มีมิติของ “พื้นที่” ที่ลึกและกว้าง หรือการเลือกใช้เสียง Ambient Background ที่แฝงมาแบบแผ่วเบาในการสร้างบรรยากาศให้พื้นหลังเพลง ราวกับเสียงลมหายใจในห้องที่ว่างและเงียบ แต่เต็มไปด้วยบรรยากาศ ที่ทุกอย่างถูกผสมผสานราวกับจิตรกรเลือกสีด้วยความระมัดระวัง มันเป็นซาวด์ที่พาให้ใจของผู้ฟังไหลลื่นไปกับมันอย่างเป็นธรรมชาติ
ถ้า “เหงา เหงา (Insomnia)” คือความคิดถึงใครสักคนในห้วงราตรี “ฉันต้องคิดถึงเธอแบบไหน (Cloudy)” ก็คือหมอกจาง ๆ ในยามเช้าวันที่ฝนพรำ ซาวด์ของเพลงนี้เต็มไปด้วยความละเอียดอ่อนจนแทบเหมือนจะละลายไปกับอากาศ
ความรู้สึกของเพลงคือการเดินทอดน่องอยู่คนเดียวในเมืองที่คุ้นเคย แต่รู้สึกแปลกแยกอย่างบอกไม่ถูก เสียงร้องของอิ้งค์ถูกบันทึกไว้อย่างคมชัดด้วยเสียงคุณภาพสูง แต่ยังคงความนุ่มนวลของโทนเสียงต้นฉบับไว้ได้อย่างครบถ้วน กลายเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้ความเหงาในเพลงนี้ไม่ใช่แค่ “เศร้า” แต่เป็น “ความเศร้าที่สวยงาม”
ความสดใสกลับเข้ามาเยือนอีกครั้งใน “เกี่ยวกันไหม (You)” ที่แม้จะเป็นเพลงเร็วแต่ก็ยังคงอบอวลไปด้วยความคิดถึงในแบบของวันวาน เบสที่เต้นเป็นจังหวะ และท่วงทำนองที่ละมุนละไม เสริมให้ภาพของเพลงนี้เหมือนโปสการ์ดสีจาง ๆ จากใครสักคนที่เคยทำให้ใจเต้น
ซาวด์ซินธ์ที่ใช้ในเพลงนี้ให้ความรู้สึกเหมือนสายลมที่พัดผ่านสถานที่ที่คุ้นเคยในช่วงบ่ายของวันอาทิตย์ บางท่อนมีเสียงสะท้อน (Reverb) ที่จัดวางได้อย่างแยบยล ทำให้เสียงร้องคล้ายจะหลุดลอยค้างอยู่ในอากาศ ยิ่งสัมผัสได้ถึงความลึกของมิติทางเสียงที่บรรจงรังสรรค์มาไว้อย่างพิถีพิถัน
เมื่อเข้าสู่ “SNAP” ทุกอย่างดูเหมือนจะเร่งจังหวะขึ้น ทว่าไม่ได้ละทิ้งอารมณ์หลักของ EP นี้ ที่เน้นความละเอียดอ่อนทางความรู้สึก เพลงนี้เป็นเหมือนบทบันทึกของความรักที่ไม่ได้ลงเอย ผ่านท่วงทำนองที่เปี่ยมด้วยพลังงานในรูปแบบที่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน
ซาวด์หลักของเพลงคือ Soft-Electro ที่ผสานเสียงซินธิไซเซอร์ที่ลื่นไหลราวกับสายน้ำ มันไม่ได้โดดเด่นอย่างฉูดฉาด แต่ค่อย ๆ สอดแทรกเข้ามาในทุกอณูของดนตรี เสียงกีตาร์ฟังก์ที่โผล่มาเป็นครั้งคราวนั้น ไม่ใช่แค่สีสันเสริม แต่เป็นการเน้นย้ำจังหวะหัวใจที่ยังสั่นคลอนอยู่กับภาพจำของใครบางคน
การออกแบบเสียงในเพลงนี้ถือเป็นหนึ่งในไฮไลต์ของทั้ง EP เทคนิค Layering ของเสียงทำได้อย่างละเอียด ซินธ์และดรัมแมชชีน (Drum Machine) ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ โดยไม่ทำให้รู้สึกอึดอัดหรือทับซ้อนเกินไป เสียงเบสอิเล็กทรอนิกส์ที่ลอยอยู่ใต้พื้นหลังของเพลงนั้นให้ความรู้สึกมั่นคง เหมือนแรงดึงดูดที่พาให้ผู้ฟังยังคงอยู่ในห้วงทำนองของเรื่องราวนั้น
เสียงร้องของอิ้งค์ถูกจัดวางไว้ในมิกซ์อย่างประณีต โดยไม่ถูกกลบด้วยเครื่องดนตรี แต่ก็ไม่ได้ถูกดันให้เด่นอย่างโดดเดี่ยว มันอยู่ในจุดที่ “พอดี” ที่สุด ราวกับเสียงของเธอคืออีกหนึ่ง “เครื่องดนตรี” ที่ร่วมถ่ายทอดอารมณ์กับองค์ประกอบอื่น ๆ ได้อย่างกลมกลืนและเป็นเนื้อเดียวกัน
เมื่อฟัง “SNAP” ผ่านระบบเสียงคุณภาพ ไม่ว่าจะเป็นแผ่นเสียง เครื่องเล่น CD หรือลำโพงมอนิเตอร์ (Studio Monitor) จะยิ่งสัมผัสได้ถึงมิติของเสียงที่ซ่อนอยู่ในเพลงได้อย่างชัดเจน เอฟเฟกต์เสียงแวดล้อมที่ถูกซ่อนไว้ เช่น เสียงก้องสะท้อนเบา ๆ ของกลองอิเล็กทรอนิกส์ หรือเสียง Ambient บางจังหวะที่เหมือนมาจากภาพยนตร์ฟิล์มเก่า
สิ่งเหล่านี้ล้วนมีส่วนในการช่วยเพิ่มบรรยากาศของความหวนหาอดีตเข้าไปในเพลง เสมือนการกด "Snap" กล้องฟิล์มเพื่อเก็บภาพความทรงจำที่ไม่อาจย้อนคืน บางทีเพลงนี้ไม่ได้แค่เล่าถึงความรักที่ผ่านไป แต่ยังกลายเป็นตัวแทนของช่วงเวลาอันแสนสั้นที่เราทุกคนเคยอยากเก็บไว้ให้นานที่สุด
ชุดรวม EP Bliss สำหรับนักสะสม เครดิตภาพ: Amuse.sh
และเพลงสุดท้ายของ EP อย่าง “ยังรู้สึก (Old Feeling)” ก็เปรียบเสมือนฉากจบของหนังรักที่ไม่ได้ลงเอยอย่างมีความสุข แต่กลับอบอวลไปด้วยอารมณ์ของการยอมรับและถวิลหา เสียงร้องของอิ้งค์ในเพลงนี้คือสิ่งที่ทำให้เพลงนี้ กลายเป็นงานศิลป์ที่มีชีวิต เสียงร้องที่ถูกบันทึกไว้อย่างใสกริบและเป็นธรรมชาติ ถูกเสริมและเติมเต็มไปด้วยแสงเงาทางอารมณ์ผ่านดนตรีและท่วงทำนอง
เสียงกีตาร์ไฟฟ้าในช่วงโซโลก็ชวนให้นึกถึงภาพยนตร์รักเก่ายุคฟิล์ม 16 มม. ที่ตัวละครหันหน้ากลับไปมองอดีตอีกครั้ง ก่อนจะเดินจากไปช้า ๆ โดยไม่มีคำลา เหลือไว้ก็แต่ความทรงจำตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา
ความงดงามของ "Bliss" ไม่ได้อยู่ที่โครงสร้างเพลงหรือท่อนฮุกติดหูเพียงอย่างเดียว แต่อยู่ที่การตั้งใจวางตำแหน่งของเสียงแต่ละเสียงด้วยเจตนาอันบริสุทธิ์ด้วย อัลบั้มนี้ไม่ได้มีความพยายามในการ “ขาย” ความรู้สึกผ่านบทเพลง แต่ตั้งใจให้มันถูกถ่ายทอดและ “อยู่” ผสมกลมกลืนในนั้นได้อย่างเป็นธรรมชาติ และเพราะเหตุนี้ มันจึงเป็นหนึ่งใน EP ที่พาเรากลับไปยังช่วงเวลาที่ความรักยังเป็นสิ่งที่ใหม่ สด และจริงใจ
การผลิตเสียงใน EP นี้ ไม่เพียงพึ่งพาซินธ์เป็นเครื่องมือสร้างบรรยากาศ แต่ซาวด์ทุกชั้นยังได้รับการมิกซ์และมาสเตอร์ในระดับที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นเทียบเท่ากับเสียงจากยุคอนาล็อก (Analog) เมื่อฟังผ่านเครื่องเสียงดี ๆ จะสัมผัสได้ถึงเสียงลมหายใจระหว่างท่อนร้อง การสะท้อนของเสียงกลองในห้องอัด และความนิ่งเงียบระหว่างจังหวะ ที่ไม่ใช่ความว่างเปล่าแต่คือการ “เว้นที่” ให้ผู้ฟังได้อยู่กับความรู้สึกของตัวเอง และเป็นการเติมความเป็นธรรมชาติให้กับบทเพลงได้อย่างครบถ้วน
ทุกครั้งที่เปิดฟัง "Bliss" อีกครั้ง จึงรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่ในห้องที่คุ้นเคย มีแสงแดดลอดผ่านม่านบาง เสียงของอิ้งค์คือเพื่อนที่อยู่ตรงข้ามเรา และเสียงซินธ์ที่ล่องลอยอยู่รอบ ๆ ก็เหมือนอากาศในห้องที่อบอวลไปด้วยกลิ่นของวันวานเก่า ๆ ที่เคยทำให้คิดถึง อบอุ่น และสบายใจอยู่ทุกครั้งไป
EP ชุดนี้จึงไม่ใช่แค่งานเปิดตัวของศิลปินหญิงคนหนึ่ง แต่มันคือไทม์แคปซูลที่บรรจุอารมณ์ของความคิดถึงไว้อย่างสวยงาม เป็นงานศิลปะที่ฟังแล้ว “ยังรู้สึก” แม้จะผ่านมากี่ปีแล้วก็ตาม และในโลกที่หมุนเร็วขึ้นทุกวัน บทเพลงเหล่านี้ก็ยังเป็นสถานที่พักใจเล็ก ๆ ที่เรายังกลับมาเยี่ยมเยือนเสมอ และเมื่อเราย้อนกลับมาหามันอีกครั้งในวันนี้ เราก็ยังสัมผัสความรู้สึกนั้นได้ดี – เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
และนั่นแหละ... คือ Bliss
Cr. BoxxMusic / Beartai / ShutterGroove / RateYourMusic
---
โฆษณา