28 พ.ค. เวลา 04:36 • ความคิดเห็น

“แม้เขาไม่กลับมา…แต่ใจฉันยังเลือกเขาเสมอ”

บางครั้งความรักก็ไม่ใช่เรื่องของสองคน
แต่เป็นเรื่องของคนคนเดียวที่ยังอยู่กับภาพจำในใจ
ผมเอง…ยังอยากให้เขากลับมา
ไม่ได้ต้องการใครอื่นอีกแล้วในโลกนี้
ยังอยากให้เป็นเขาอยู่…
ทั้งที่การมีเขาอยู่ในใจนั้น
มันกลับทำให้ผมเจ็บปวดอย่างที่สุด
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยอมรับ
เพราะการมีเขาอยู่ แค่ในความคิด—มันยังดีเสียกว่ารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกที่ว่างเปล่า
😂 ผมหลอกตัวเองเสมอว่า
เขายังรัก ยังห่วงใย ยังคิดถึงผมอยู่
ผมไม่กล้าที่จะคิดแม้กระทั่ง “ความจริง”
เพราะกลัวว่าความจริงจะเป็นสิ่งที่พรากเขาไปจากใจผมโดยสมบูรณ์
“มนุษย์เราไม่เคยรักคนอื่นอย่างแท้จริง หากยังรักภาพลวงตาที่เราสร้างขึ้นในใจของตนเอง”
— Friedrich Nietzsche
นักปรัชญาอย่าง นีทเชอ🥹 เคยกล่าวถึง “ความลวงในความรัก” ว่า ความรู้สึกรักของเราหลายครั้งไม่ได้เกิดจากสิ่งที่คน ๆ นั้นเป็นจริง ๆ แต่เกิดจากภาพที่เราวาดขึ้นมาในใจเราเอง ภาพของคนที่ “เราอยากให้เขาเป็น” มากกว่าคนที่เขา “เป็นอยู่จริง”
และความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น…ก็เกิดจากการที่ภาพนั้นไม่เคยสอดคล้องกับความเป็นจริงเลย
“การยึดติดในสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ทำให้เราปฏิเสธปัจจุบัน และปิดโอกาสอนาคต”
พุทธทาสภิกขุ
การปล่อยวางไม่ใช่การลืม
ไม่ใช่การปฏิเสธว่าความรักนั้นไม่เคยเกิดขึ้น
แต่คือการยอมรับว่า…สิ่งที่เคยมี มันดีแล้วในเวลานั้น
ความรักไม่จำเป็นต้องมีตอนจบแบบ Happy Ending🥰
บางครั้ง…มันจบลงเพื่อให้เราได้เรียนรู้
เพื่อให้เราได้โตขึ้น แม้ในวันที่หัวใจยังมีรอยแผล
และใช่…ผมรู้ดี ว่าเขาอาจจะไม่กลับมาอีกแล้ว
รู้ดีว่าเขาอาจจะลืมผมไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่ต่อให้รู้ทั้งหมดนั้น
ผมก็ยังเลือกจะเก็บเขาไว้ในใจ
ยังเลือกจะวางเขาไว้ใน “อันดับแรก” ของความรู้สึกเสมอ
ไม่ใช่เพราะผมอ่อนแอ
แต่เพราะเขาเป็นความทรงจำที่ผมไม่อยากลืม
เป็นคนที่เคยทำให้ผมรู้จักคำว่า “รัก” อย่างแท้จริง
“บางคนเข้ามาเพื่อเปลี่ยนชีวิตเรา แล้วก็จากไป เพื่อให้เรารู้ว่า…เรายังมีหัวใจ”
นิวส์
บางทีการรักใครสักคน
มันไม่ใช่การรอให้เขากลับมา
แต่มันคือการยอมรับว่า
เขายังมีอยู่ในเราเสมอ
แม้ในวันที่ไม่มีเขาอยู่จริง ๆ ก็ตาม
โฆษณา