30 พ.ค. เวลา 05:20 • การศึกษา

แลหลังความประทับใจในวรรณคดีอิงธรรมะเรื่อง "กามนิต-วาสิฏฐี"

---------------
   ตอนเรียนมัธยมฯ ได้อ่านวรรณคดีไทยเรื่อง กามนิต-วาสิฏฐี(ภาคพื้นดิน) ของเสฐียรโกเสฏ และนาคะประทีป จำได้ว่าเป็นหนังสือวรรณคดีที่ผมซาบซึ้งประทับใจมากกว่าเรื่องใดใดในตอนนั้น
1
ยิ่งตอนกามนิตพบวาสิฏฐีบนลานอโศก ทำให้มองเห็นภาพอันหวานชื่น จนกระทั่งมีเพลงที่กล่าวถึงเรื่องนี้หลายเพลง  ผมก็ฝึกร้องจนร้องได้ทุกเพลง ไม่ว่าจะเป็นเพลง "อโศกนี้มีแดนแว่นแคว้นวิไล.." เพลงกามนิต-วาสิฏฐี  จุฬาตรีคูณ   ปาริชาติ ฯลฯ  พอถึงตอนที่กามนิตพลัดพรากจากวาสิฏฐี ผมถึงกับร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล
1
คุณครูให้อ่านแต่ภาคพื้นดิน  แต่ผมก็ไปหาอ่านภาคสวรรค์ต่อจนจบ  ซึ่งเรื่องนี้เป็นกรณีศึกษาที่ผมมักนำมาเล่าถึงการสอนให้นักเรียนเกิดความซาบซึ้งในวรรณคดีไทยเสมอ และรู้สึกขัดใจที่หนังสือเรียนปัจจุบันตัดตอนวรรณคดีมาให้นักเรียนเรียนเรื่องละเล็กเรื่องละน้อย ผมคิดว่าโอกาสที่จะทำให้ผู้เรียนเกิดความซาบซึ้งจริงๆจะมีน้อย
1
แม้วันเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าใด แต่ผมก็ยังจดจำความประทับใจในนวนิยายเรื่องนี้มิเหือดหาย  แต่นานวันเข้าความทรงจำในรายละเอียดเริ่มลดน้อยลง  แต่ก็ยังฝังใจอยากกลับไปอ่านอีกครั้ง ด้วยหน้าที่การงานหลายอย่างทำให้ไม่มีโอกาสไปอ่านได้อย่างที่คิดไว้
2
จวบจนเกษียณ เทคโนโลยีสารสนเทศเจริญก้าวหน้าขึ้น  พบว่าเราไม่ต้องไปหาซื้อหนังสืออ่านเป็นเล่มๆเหมือนเก่า  ผมได้โหลดบทบรรยายจากหนังสือเรื่องนี้ในอินเทอเน็ต แถมมีเสียงดนตรีประกอบด้วย มีทั้งหมด 5 ตอน รวมทั้งภาคพื้นดินและภาคสวรรค์  ผมนั่งฟังนอนฟังอย่างต่อเนื่อง(หยุดไม่ลง)จนจบทั้ง 5 ตอน ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีอยู่ในเว็บรึเปล่า
1
เมื่อเปรียบเทียบความรู้สึกซาบซึ้งประทับใจตอนวัยเด็ก และในวัยเกษียณดูช่างไม่แตกต่างกันเลย แต่ด้วยวัยและวุฒิภาวะที่มากขึ้น ทำให้เราสามารถเข้าใจแก่นแท้ของชีวิต ของหลักธรรมได้ลึกซึ้งมากกว่า  โดยเฉพาะหลักอริยสัจ 4 ที่พระพุทธเจ้าท่านหยั่งรู้ที่จะสอนวาสิฏฐี ซึ่งเป็นบัวที่ยังลุ่มหลงในความรักอันเป็นสมุทัยของความทุกข์ ท่านก็สอนเพียงใช้คำพูดว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์"
1
ส่วนกามนิตที่ยังลุ่มหลงในความรักเช่นกัน และมุ่งมั่นแต่จะเฝ้าพระพุทธเจ้า ยึดตัวบุคคลมากกว่าคำสอน แม้จะอยู่กับพระพุทธเจ้าที่บ้านช่างปั้นหม้อทั้งคืน พระพุทธเจ้าจะสอนอย่างไรก็ไม่อาจเป็นบัวพ้นน้ำได้
1
ได้เข้าใจในหลักความเป็นอนิจจัง  การเกิดขึ้น  ตั้งอยู่ และดับไป ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร เที่ยงแท้แน่นอน  แม้แต่แดนสุขาวดี รวมถึงแดนพรหมก็มีวันดับสลายได้
1
มีอีกหลายๆอย่างที่ผมประทับใจ อยากจะเล่าแต่ก็จะยาวเกินไป  ไปหาอ่าน(ฟัง)เองก็แล้วกัน แล้วมาแลกเปลี่ยนกันนะครับ
                          ธเนศ ขำเกิด
โฆษณา