หัวใจเล็ก ๆ ของคนหนึ่ง ที่เรียนรู้จะไม่แบกใจของใครอีก
“เคยไหมคะ... อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นที่ระบายของอารมณ์คนอื่น ทั้งที่เรายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด”
ฉันเคยนั่งจมอยู่กับคำถามนี้นานนับชั่วโมง...
วันนั้นฝนไม่ตก แต่เหมือนใจฉันถูกฝนฟาดซ้ำ ๆ
จากแววตาขุ่นมัวของคนใกล้ตัว
เขาหงุดหงิดใส่ฉัน ด้วยถ้อยคำที่ไม่ควรออกจากปากคนรู้จักกันมาเป็นปี
โดยไม่มีแม้คำอธิบายว่า… ทำไม
ใจหนึ่งของฉันอยากถามว่า "ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า?"
อีกใจหนึ่งกลับเงียบงัน… เหมือนกลัวคำตอบ
กลัวว่าความเงียบของเขา จะหมายถึงว่า… เขาไม่แคร์เลยด้วยซ้ำ
แต่แล้วเย็นวันนั้น...
ขณะที่ฉันเดินผ่านหน้าต่างบานเก่าในห้องทำงานที่เมื่อครั้งไปราชการที่ต่างจังหวัด
ลมจากข้างนอกพัดเอากลิ่นหญ้าเปียกฝุ่นลอยเข้ามา
ฉันหายใจเข้าลึก ๆ แล้วนึกถึงถ้อยคำของพระอาจารย์รูปหนึ่งที่เคยกล่าวไว้...
“อารมณ์... ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของใคร”
คำพูดนั้นเหมือนหยดน้ำที่ตกลงกลางใจ
ฉันได้แต่พึมพำในใจเบา ๆ ว่า
“เขาอาจแค่ไม่รู้ตัว… ไม่ได้ตั้งใจ… จิตเดิมแท้ของเขาก็ใสเหมือนเรานั่นล่ะ”
ใช่ค่ะ… ฉันเลือกให้อภัย
ไม่ใช่เพราะเขาสมควรได้รับ
แต่เพราะใจฉันต้องการเบาสบาย
เพราะฉันไม่อยากเปลืองพลังชีวิต
กับสิ่งที่เขาเองยังไม่เห็นค่ามันด้วยซ้ำ
วันต่อมา ฉันยังยิ้มให้เขาเหมือนเดิม
ยิ้มด้วยใจที่ไม่คาดหวังว่าเขาจะยิ้มตอบ
ยิ้ม เพราะใจฉันยังมีความรักเหลือพอที่จะเผื่อแผ่
แล้ว… ฉันก็เดินผ่านเขาไป
โดยไม่หันหลังกลับ
ไม่ใช่เพราะตัดใจ
แต่เพราะใจฉันกำลังใช้ชีวิตอยู่กับ "ตอนนี้"
ไม่ใช่ฉากเก่าที่ถูกเล่นซ้ำอยู่ในหัว
ใครบางคนเคยบอกว่า...
“อย่าฉายหนังเรื่องเดิมในหัวตัวเอง ถ้ามันทำให้ใจเราเจ็บทุกครั้งที่ดู”
วันนี้ฉันเลือกแล้วค่ะ ว่าจะไม่แบกระเบิดอารมณ์ของใครไว้บนบ่าตัวเองอีก
ถ้าเขาโยนมาก็ปล่อยมันระเบิดลม
เพราะฉันจะไม่บรรจุเชื้อเพลิงให้มันเลยแม้แต่นิดเดียว
ฉันจะเดินผ่านมันไปอย่างอ่อนโยน
อย่างที่ดอกไม้เดินผ่านฤดูกาล
โดยไม่เคยต่อว่าฝน... หรือแดดแรง ๆ เลยสักครั้ง
ขอบคุณนะคะ… ที่คุณยังอยู่ตรงนี้
ฟังเสียงเบา ๆ จากหัวใจเล็ก ๆ ของฉัน
ที่ยังเชื่อในความเมตตา
ยังเชื่อว่าทุกหัวใจ... จะกลับมาใสได้อีกครั้ง
หากเราไม่เร่งรัด ไม่บังคับ
แต่เพียงมองด้วยความเข้าใจ... และปล่อยให้เขาได้กลับมาหาตัวเอง ในจังหวะที่เขาพร้อม
☁️🌿
ด้วยใจอ่อนน้อมที่ยังเต้นอยู่
ปลายดาวอินฟินิตี้
#ปลายดาว A story
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
