ขุนโจรเหลียงซาน 256 ภูตจางซุ่น
วันรุ่งขึ้น ซ่งเจียงหารือกับอู๋ย่งแล้วให้จัดทัพเข้าตีเมืองหางโจวทั้งสี่ทิศดังนี้
รองแม่ทัพหลูจวิ้นอี้นำสิบสองขุนพลเข้าตีประตูโฮ่วเฉา 候潮门 ทางทิศใต้ : หลินชง ฮูหยันจว๋อ หลิวถัง เซี่ยเจิน เซี่ยเป่า ซ่านถิงกุย เว่ยติ้งกว๋อ เฉินต๋า หยางชุน ตู้เชียน หลี่หยุน สือหย่ง
ฮวาหยงนำสิบสี่ขุนพลเข้าตีประตูเกิ่นซาน 艮山门 ทางทิศเหนือ : ฮวาหยง ฉินหมิง จูอู่ หวงซิ่น ซุนลี่ หลี่จง โจวยวน โจวยุ่น หลี่ลี่ ไป๋เสิ้ง ทังหลง มู่ชุน จูกุ้ย จูฟู่
มู่หงนำขุนพลไปยังค่ายเขาซีซาน สมทบหลี่จวิ้นตีประตูเมืองริมทะเลสาบ ทางตะวันตก รวมขุนพลทางด้านนี้สิบเอ็ดขุนพล : หลี่จวิ้น หยวนเสี่ยวเอ้อ หยวนเสียวอู่ เมิ่งคัง สือสิ้ว ฝานยุ่ย หม่าหลิน มู่หง หยางสยง เซวียหย่ง ติงเต๋อซุน
ซุนซินนำขุนพลไปเปลี่ยนตัวและสมทบกับจูถงเข้าตีประตูไฉ้สื้อ 菜市门 และประตูเจี้ยนเฉียว 荐桥门 ทางทิศตะวันออกรวมขุนพลทางด้านนี้แปดขุนพล : จูถง สื่อจิ้น หลู่จื้อเซิน อู่ซง ซุนซิน กู้ต้าเส่า จางชิง ซุนเอ้อเหนียง
ขุนพลส่วนหนึ่งเปลี่ยนกลับจากค่ายทางประตูตะวันออกมาลาดตระเวนและเป็นกองหนุนให้ทุกด้านมีแปดขุนพล : หลี่อิ้ง ข่งหมิง หยางหลิน ตู้ซิง ถงเวย ถงเหมิ่ง หวางอิง หู้ซานเหนียง
แม่ทัพใหญ่ซ่งเจียงนำยี่สิบเอ็ดขุนพลเข้าตีประตูเป่ยกวน 北关门 บนเส้นทางหลักทางทิศเหนือ : อู๋ย่ง กวนเสิ้ง สว่อเชา ไต้จง หลี่ขุย หลวี่ฟาง กวอเสิ้ง โอวเผิง เติ้งเฟย เอี้ยนซุ่น หลิงเจิ้น เป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่น ซ่งชิง เผยเซวียน เจี่ยงจิ้ง ไฉ้ฝู ไฉ้ชิ่ง สือเชียน วี่เป่าสื้อ
ซ่งเจียงนำทัพมาท้ารบที่ประตูเป่ยกวน บนกำแพงรัวกลองตีม้าล่อ เปิดประตูทอดสะพานชัก สือเป่านำทัพออกรับศึก ทางฝ่ายซ่ง กองหน้าเลือดพล่านสว่อเชาด้วยความใจร้อนเป็นทุน ไม่พูดพล่ามทำเพลง ควงขวานใหญ่ควบม้าเข้ารบสือเป่า สู้กันไม่ถึงสิบเพลง สือเป่าชักม้าหนี สว่อเชากวดตาม กวนเสิ้งรีบตะโกนห้ามแต่ไม่ทัน สว่อเชาถูกค้อนดาวตกขว้างใส่หน้าตกม้า เติ้งเฟยรีบควบม้ามาช่วย สือเป่ากลับม้ามาถึง เติ้งเฟยตั้งหลักไม่ทัน สือเป่าฟันด้วยดาบสลาตันทีเดียวเอวขาดสองท่อน
ราชครูทรงกลดนำทัพออกจากในเมืองมาหนุนไล่สังหารทัพซ่งพ่ายยับเยินล่าถอยไปทางเหนือ ฮวาหยง ฉินหมิงนำทัพจากอีกประตูมาช่วยซ่งเจียงกลับค่าย สือเป่าได้ชัย ยกทัพกลับเข้าเมือง
ซ่งเจียงกลับถึงค่ายใหญ่ที่เขาเกาถิง เห็นเสียสว่อเชา เติ้งเฟยไปอีกสองคน กลัดกลุ้มยิ่งนัก อู๋ย่งว่า
“ในเมือง ทหารเก่งกล้ามีมาก ไม่อาจเอาชนะด้วยกำลัง ต้องใช้ปัญญา”
ซ่งเจียงถามว่า “จักใช้อุบายใด”
อู๋ย่งว่า “ท่านแม่ทัพนัดแนะให้ทัพทุกประตูเตรียมพร้อม แล้วยกทัพเข้าตีประตูเป่ยกวนอีก พอทัพในเมืองยกออกรบ ทางเราก็แกล้งแพ้ล่อพวกโจรให้ออกห่างจากเมือง แล้วยิงปืนใหญ่เป็นสัญญานให้ทุกประตูบุกพร้อมกัน หากทางประตูใดบุกเข้าเมืองได้ ให้จุดไฟวางเพลิงเป็นสัญญาน พวกโจรย่อมพะวักพะวน ทางเราจักได้ชัย”
ซ่งเจียงจึงให้ไต้จงเร่งนำคำสั่งไปแจ้งแก่ทัพทุกประตู
วันถัดมา ซ่งเจียงให้กวนเสิ้งนำกำลังทหารจำนวนน้อยไปท้ารบที่ประตูเป่ยกวน บนกำแพงเมืองรัวกลองรบ สือเป่านำทัพออกจากเมืองมารบกับกวนเสิ้ง ไม่ทันสิบเพลง กวนเสิ้งรีบถอยหนี สือเป่าไล่ตามมา หลิงเจิ้นยิงปืนใหญ่อาณัติสัญญาน ทุกประตูบุกเข้าตีพร้อมกันตามนัด
ทางด้านหลูจวิ้นอี้นำพวกหลินชงเข้าตีประตูโฮ่วเฉา ยกทัพมาถึงเชิงกำแพง เห็นประตูเมืองเปิดทอดสะพานชักทิ้งไว้ หลิวถังเห็นเป็นโอกาสสร้างผลงาน ควบม้าถือดาบจะชิงบุกเข้าเมือง ทหารบนกำแพงเห็นเข้า ใช้ขวานตัดเชือกปล่อยรั้วประตูลงมา ทับถูกหลิวถังทั้งม้าทั้งคนตายคาประตู
ประตูเมืองหางโจวนี้ สร้างมาแต่สมัยเฉียนหวางเป็นสามชั้น ชั้นนอกเป็นรั้วเหล็กทิ้งลงมา ชั้นสองเป็นประตูเหล็กสองบาน ชั้นในสุดเป็นรั้วแนว
หลินชง ฮูหยันจว๋อเห็นหลิวถังพลาดท่า จึงพาทหารถอยกลับค่ายไปรายงานต่อหลูจวิ้นอี้ ทัพทุกประตูไม่มีทัพใดบุกได้สำเร็จ
ซ่งเจียงพอรู้ข่าวว่าหลิวถังถูกประตูโฮ่วเฉาทับตาย ก็ร่ำไห้รำพันว่า “มาเสียน้องชายผู้นี้ไป นับแต่ร่วมสาบานที่วิ่นเฉิง ติดตามโลกบาลเฉาขึ้นเขาเหลียงซาน ผ่านความลำบากมาหลายปี ไม่เคยมีสุข ออกศึกน้อยใหญ่นับร้อยหนยังรอดมาได้ไม่เคยเสียท่า คิดไม่ถึงว่าวันนี้ต้องมาตายที่นี่”
อู๋ย่งว่า “แผนนี้ไม่สำเร็จ กลับเสียพี่น้องไปอีกหนึ่ง ควรให้ทัพทุกประตูถอยแล้วพักรออย่าเพิ่งเคลื่อนไหว”
ซ่งเจียงร้อนใจ ใคร่ล้างแค้น จึงเอาแต่ถอนใจ
พายุหมุนดำจึงว่า “พี่ท่านวางใจ พรุ่งนี้ ข้ากับเป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่นสี่คนจะจับสือเป่ามาให้ได้”
ซ่งเจียงว่า “คนผู้นั้นฝีมือร้ายกาจ เจ้าจะเข้าใกล้เขาได้หรือ”
หลี่ขุยว่า “ข้าไม่เชื่อ ถ้าพรุ่งนี้จับมันมาไม่ได้ ข้าจะไม่มาให้พี่ท่านเห็นหน้า”
ซ่งเจียงว่า “เจ้าต้องระวังให้มาก อย่าประมาทไป”
พายุหมุนดำหลี่ขุยกลับไปยังกระโจมของตน รินเหล้ามาชามใหญ่ใหญ่ เนื้อจานโตโต เชิญเป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่นมาร่วมโต๊ะแล้วว่า
“พวกเราสี่คนออกรบร่วมกันมาแต่ไหนแต่ไร วันนี้ข้าคุยคำโตกับท่านพี่แม่ทัพว่าพรุ่งนี้จะจับเจ้าสือเป่าให้ได้ พวกเจ้าอย่าได้ย่อท้อล่ะ”
เป้าสวี้ว่า “ท่านพี่ วันนี้ลุยกันเต็มที่อย่างไร พรุ่งนี้ก็ลุยกันเต็มที่อย่างนั้น เย็นนี้ถือว่านัดกัน พรุ่งนี้พร้อมใจกันลุยจับเจ้าสือเป่า พวกเราทั้งสี่ทุ่มสุดตัว”
เช้าวันรุ่งขึ้น พวกหลี่ขุยทั้งสี่กินดื่มกันเต็มคราบ ต่างคนต่างคว้าอาวุธไปเชิญท่านพี่แม่ทัพมารอชมการรบ ซ่งเจียงดูสภาพทั้งสี่ครึ่งเมาครึ่งสร่างจึงว่า
“น้องทั้งสี่ อย่าเห็นชีวิตเป็นของเล่น”
หลี่ขุยว่า “พี่ท่าน อย่าได้ดูถูกพวกเรา”
ซ่งเจียงว่า “เช่นนั้นก็ทำให้ได้อย่างที่พูด”
ซ่งเจียงขึ้นม้านำสี่ขุนทหารม้า กวนเสิ้ง โอวเผิง หลวี่ฟาง กวอเสิ้งมาหน้าประตูเป่ยกวน ลั่นกลองโบกธงท้ารบ หลี่ขุยถือสองขวานยืนถมึงทึงอยู่หน้าม้า เป้าสวี้ชูปังตอใหญ่ถลึงตาท้าทาย เซี่ยงชง หลีกุ่นถือโล่คนละอัน ปักมีดบินยี่สิบสี่เล่ม ถือหอกยืนอยู่สองข้าง บนกำแพงเมืองรัวกลองศึกตีม้าล่อตอบ สือเป่าขี่ม้าสีเหลืองถือดาบสลาตัน 劈风刀 (พีเฟิงเตา) อู๋จื๋อ เหลียนหมิง ขนาบซ้ายขวา นำทัพออกจากเมืองมา
หลี่ขุยไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน คำรามก้องนำพวกทั้งสี่วิ่งปราดเข้าหาสือเป่า สือเป่ายกดาบได้เพียงอก หลี่ขุยไวสับขาม้าขาด สือเป่าโดดลงม้าแล้ววิ่งไปหลบหลังแถวทหาร เป้าสวี้ใช้ดาบฟันเหลียนหมิงตกม้า เซี่ยงชง หลีกุ่นซัดมีดบินออกไปเหมือนใบไม้สีเงิน
ซ่งเจียงได้ทีเร่งทหารเข้าตีจนประชิดกำแพงเมือง ทหารบนกำแพงทุ่มหินทิ้งไม้ว่อนลงมา ซ่งเจียงเกรงจะล้มตายเสียหายหนักจึงสั่งถอยทัพ แต่เป้าสวี้วิ่งนำเข้าประตูเมืองไปแล้ว สือเป่าแอบอยู่ข้างประตู เห็นเป้าสวี้ถลันเข้ามา จึงใช้ดาบฟันเป้าสวี้ขาดเป็นสองท่อน เซี่ยงชง หลีกุ่นรีบยกโล่คุ้มกันหลี่ขุยถอยกลับ
ซ่งเจียงถอยทัพกลับถึงค่ายใหญ่ เศร้าเสียใจหนัก เสียเป้าสวี้ไปอีกหนึ่ง หลี่ขุยเดินร้องไห้เข้าค่ายมา อู๋ย่งว่า
“อุบายนี้ไม่ดีพอ ถึงฆ่าขุนพลฝ่ายเขาไปได้หนึ่ง แต่เสียมือรองหลี่ขุยไป”
ระหว่างเศร้าโศกอยู่นั้น เซี่ยเจิน เซี่ยเป่าที่ออกลาดตระเวนกลับมารายงานว่า
“ผู้น้องกับเซี่ยเป่าลาดตระเวนไปถึงนอกเมืองทางใต้ราวยี่สิบกว่าลี้ถึงหมู่บ้านฟ่าน 范村 เห็นเรือจอดเรียงรายอยู่นับสิบลำ สอบถามดูรู้ว่าเป็นเรือเสบียงของหยวนผิงสื้อ 袁评事 จากอำเภอฟู่หยาง 富阳县
ผู้น้องจะฆ่าทิ้งเสีย คนผู้นั้นร้องไห้แล้วว่า “พวกข้าล้วนเป็นราษฎรของต้าซ่ง ถูกฟางล่าเกณฑ์มาบ่อยครั้ง หากไม่ยอมจะถูกฆ่าทั้งครอบครัว วันนี้เห็นทัพสวรรค์ยกมาคงจะได้บรรเทาทุกข์พบความสงบสุข กลับต้องมาตายเสีย”
ผู้น้องจึงไม่ลงมือ แล้วถามว่า “พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่”
เขาว่า “ฟางเทียนติ้งสั่งมายังทุกอำเภอเกณฑ์ข้าวขาวให้ได้ห้าหมื่นต้าน แทบจะกวาดหมดยุ้งทุกหมู่บ้าน ผู้เฒ่าเป็นหัวหน้า ต้องหามาส่งมอบก่อนห้าพันต้าน พอมาถึงที่นี่ มีทัพใหญ่ล้อมเมืองอยู่ เข้าไปไม่ได้ต้องจอดรออยู่นี่”
ผู้น้องทราบความแล้วจึงมารายงานท่านแม่ทัพ”
อู๋ย่งชอบใจยิ่งว่า “สวรรค์เปิดโอกาสแล้ว เรือเสบียงเหล่านี้จะช่วยให้งานลุล่วง”
แล้วขอให้ซ่งเจียงมีบัญชา
“ให้เซี่ยเจิน เซี่ยเป่าสองพี่น้อง นำขุนพลปืนใหญ่หลิงเจิ้น รวมทั้งตู้เชียน หลี่หยุน สือหย่ง โจวยวน โจวยุ่น หลี่ลี่ ไป๋เสิ้ง มู่ชุน ทังหลง หวางอิง หู้ซานเหนียง ซุนซิน กู้ต้าเส่า จางชิง ซุนเอ้อเหนียงลงเรือไป สามคู่สามีภรรยา ให้ปลอมเป็นนายท้ายนางท้ายเรือ ไม่ต้องพูดจาอะไรให้สำเนียงผิดสังเกต นำเรือเสบียงเข้าไปส่งในเมือง พอเข้าเมืองได้ให้ยิงปืนชุดเป็นสัญญาน ทัพข้างนอกจะกระหนาบเข้าโจมตี”
เซี่ยเจิน เซี่ยเป่าเรียกหยวนผิงสื้อขึ้นฝั่งมาถ่ายทอดวาจาของท่านแม่ทัพซ่งว่า
“พวกท่านล้วนเป็นราษฎรที่ดีของต้าซ่ง ขอให้ปฏิบัติตามแผนนี้ เมื่องานสำเร็จจักมีรางวัลอย่างงาม”
แล้วก็ไม่จำต้องรอหยวนผิงสื้อตอบรับ พวกทหารพากันลงเรือปลอมเป็นฝีพาย ให้พวกนายท้ายเรือถอดเสื้อออกมาให้หวางอิง หู้ซานเหนียง ซุนซิน กู้ต้าเส่า จางชิง ซุนเอ้อเหนียง สามคู่สามีภรรยาผัด แต่ยังคงให้อยู่ช่วยบนเรือ ซ่อนอาวุธไว้ในโถงเรือ แล้วล่องเรือเสบียงมาริมน้ำใกล้กำแพงเมือง ทัพซ่งที่ตั้งล้อมเมืองก็อยู่ไม่ไกล
หยวนผิงสื้อขึ้นฝั่งพาเซี่ยเจิน เซี่ยเป่า และเหล่านายท้ายเรือเดิม (พูดสำเนียงถิ่นได้) เดินมาเรียกให้เปิดประตูเมือง ทหารบนกำแพงซักถามรายละเอียดแล้วนำความไปแจ้งรัชทายาท ฟางเทียนติ้งให้อู๋จื๋อออกจากเมืองมาตรวจเรือเสบียงที่ริมน้ำแล้วกลับมารายงาน
ฟางเทียนติ้งให้ขุนพลหกนายนำพลหนึ่งหมื่นออกนอกเมืองตั้งระเบียงขนส่งทางมุมเมืองตะวันออกเฉียงเหนือ ให้พวกหยวนผิงสื้อขนเสบียงส่งเข้าเมือง เหล่าขุนพลปะปนกับชาวเรือช่วยขนเสบียง สามขุนพลหญิงลอบเข้าเมืองมาด้วย เสบียงห้าพันต้าน ขนไม่นานก็หมด หกขุนพลนำพลกลับเข้าเมือง ทัพซ่งนอกเมืองกระชับวงล้อมเข้ามาแปรขบวนพยุหะตั้งห่างจากกำแพงเมืองราวสามลี้
ยามสองคืนวันนั้น หลิงเจิ้นขนหีบปืนแม่ลูกเก้าหีบขึ้นบนยอดเขาอู๋ 吴山 แล้วยิงปืนชุดสัญญาน เหล่าขุนพลจุดคบไฟเที่ยวเผาในเมืองจนเกิดโกลาหลขึ้นมา ไม่รู้ว่าทหารซ่งเข้าเมืองมามากน้อยเท่าใด ฟางเทียนติ้งตกใจรีบใส่ชุดเกราะ ทหารรักษากำแพงประตูพากันหนีละทิ้งหน้าที่ ทัพซ่งบุกเข้าชิงเมือง
หลี่จวิ้นนำกำลังจากเขาซีซานบุกเข้าท่าจิ้งฉือ 净慈港 ยึดเรือแล้วใช้ข้ามทะเลสาบมาขึ้นฝั่งที่ประตูหย่งจิน แล้วกระจายกำลังเข้าตีประตูเมืองริมน้ำ หลี่หยุน สือสิ้วปีนกำแพงเข้าเมืองได้พวกแรก คืนนั้นในเมืองรบกันชุลมุน เว้นแต่ประตูทิศใต้ที่ไม่ถูกปิดล้อม
ฟางเทียนติ้งขึ้นม้า หาไม่เห็นขุนพลสักนายมีแต่พลเดินเท้าไม่กี่คนติดตาม หนีออกจากเมืองทางประตูทิศใต้ ดังสุนัขจรจัด ดุจปลาหลุดแห มาถึงเชิงเขาอู่หยุน 五云山 เห็นที่ริมแม่น้ำมีชายผู้หนึ่งเปลือยร่างคาบมีดไว้ในปากโดดขึ้นฝั่งมา
ฟางเทียนติ้งเห็นชายผู้นั้นท่าทีดุร้ายเอาเรื่อง จึงฟาดม้าจะหนี แต่แปลกเหมือนมีคนยึดห่วงคาบม้าไว้ ม้าไม่ยอมวิ่ง ชายผู้นั้นปราดมาถึงหน้าม้า ลากฟางเทียนติ้งลงจากหลังม้า คว้ามีดตัดหัวฟางเทียนติ้ง มือหนึ่งหิ้วหัว มือหนึ่งถือมีด ขึ้นม้าของฟางเทียนติ้ง ควบตะบึงกลับหางโจว
หลินชง ฮูหยันจว๋อนำทหารมาถึงเจดีย์ลิ่วเหอ 六和塔 ปะชายผู้นั้นเข้าจำได้ว่าคือ จางเหิง ตกตะลึง ฮูหยันจว๋อตะโกนทักว่า “น้องเรามาแต่ไหน”
จางเหิงไม่ตอบ ควบม้าตรงเข้าเมืองไป
ซ่งเจียงนำทัพใหญ่เข้าเมือง ใช้วังของฟางเทียนติ้งเป็นกองบัญชาการ อยู่พร้อมเหล่าขุนพล เห็นจางเหิงควบม้ามา ทุกคนพากันตะลึง จางเหิงมาถึงเบื้องหน้าซ่งเจียง ม้วนตัวลงจากหลังม้า ทิ้งหัวและมีดลงบนพื้น กราบคารวะสองครั้งแล้วร้องไห้ ซ่งเจียงเข้ามาพยุงจางเหิงแล้วว่า
“น้องเรา มาแต่ไหน แล้วหยวนเสี่ยวชีอยู่ที่ไหน”
จางเหิงว่า “ข้าไม่ใช่จางเหิง”
ซ่งเจียงว่า “เจ้าไม่ใช่จางเหิง แล้วเป็นใคร”
จางเหิงว่า “ผู้น้องคือจางซุ่น ถูกธนูสังหารที่ประตูหย่งจิน 涌金门 ดวงวิญญานล่องลอยในท้องน้ำไม่ยอมไปไหน พญามังกรซีหูเจิ้นเจ๋อ 西湖震泽龙君 ทรงประทับพระทัย รับผู้น้องไว้เป็นเทพในวังมังกร แต่งตั้งเป็น จินหัวไท่เป่า 金华太保 วันนี้พี่ท่านเข้าตีเมือง วิญญานผู้น้องติดตามดูฟางเทียนติ้งหนีออกจากเมืองกลางดึก เห็นพี่จางเหิงอยู่ในแม่น้ำ จึงยืมร่างสิงขึ้นฝั่งมาสังหารโจรผู้นี้ที่เขาอู่หยุน แล้วมาพบพี่ท่านที่นี่”
กล่าวจบ ร่างก็ล้มฟุบลง
(เจิ้นเจ๋อ 震泽 ลุ่มน้ำอู๋ 吴江 ในเจียงซู 江苏)
ซ่งเจียงเข้าประคองจางเหิงลืมตาขึ้นมาเห็นซ่งเจียงและเหล่าขุนพลยืนอยู่ท่ามกลางดงอาวุธ ทหารแวดล้อมกันเต็ม
จางเหิงว่า “นี่ข้าลงมาพบพี่ท่านในปรโลกแล้วหรือนี่”
ซ่งเจียงร้องไห้ว่า “เมื่อครู่ จางซุ่นน้องชายท่านสิงร่างท่านสังหารเจ้าโจรฟางเทียนติ้งนี่ ท่านยังไม่ตาย พวกเราล้วนคนเป็นยังมีชีวิต ท่านดูให้ดีสิ”
จางเหิงว่า “กล่าวเช่นนี้ น้องชายข้าก็ตายแล้วสิ”
ซ่งเจียงว่า “จางซุ่นจะรื้อประตูน้ำเข้าเมืองทางทะเลสาบซีหู มาวางเพลิงในเมือง ถูกธนูสังหารที่ประตูหย่งจินนอกเมือง”
จางเหิงได้ฟังก็ร้องไห้เสียงดังว่า “น้องข้า” แล้วสลบไป
แขนขาแน่นิ่ง นัยน์ตาฝ้าฟาง วิญญานเจ็ดรวยริน สังขารสามร่อแร่
未从五道将军去，定是无常二鬼催。
ยังไม่ไปตามขุนเบญจวิถี
อนิจจังสองผีคงตามทวง
ตอนก่อนหน้า : เสียขุนพลทวนคู่ ศรไร้ขน เสือติดปีก
ตอนถัดไป : ราชบุตรเขยจารชน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
