บันทึกเรื่องราว: สาวชาวสวน
…แสงแดดยามเช้าทาบทาทิวต้น
ผลไม้ที่เรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ กลิ่นดินชื้นผสมกับกลิ่นดอกไม้หอมอ่อนๆ ลอยมาตามลม
“มะลิ” หญิงสาววัยยี่สิบปลายๆ ในชุดม่อฮ่อมทะมัดทะแมงกำลังเดินสำรวจสวนผลไม้ของครอบครัวด้วยรอยยิ้ม ดวงตาคู่คมของเธอกวาดมองผลมะม่วงลูกอวบที่เริ่มเปลี่ยนสี สลับกับกิ่งลำไยที่ช่อดอกกำลังบานสะพรั่ง
..นี่คือโลกทั้งใบของเธอ คือมรดกที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้ และคือชีวิตที่เธอเลือกเอง
มะลิไม่ได้เติบโตมาในเมืองใหญ่ ไม่ได้ฝันอยากจะเป็นพนักงานออฟฟิศในห้องแอร์เย็นฉ่ำ ความทรงจำวัยเด็กของเธอผูกพันอยู่กับผืนดินแห่งนี้ กับเสียงร้องของไก่ในยามเช้า กับหยาดเหงื่อของพ่อที่ไหลรินขณะขุดดินพรวนต้นไม้ และกับรอยยิ้มของแม่ยามที่เก็บเกี่ยวผลผลิตได้เต็มตะกร้า
หลังจากเรียนจบเกษตรจากวิทยาลัยในตัวจังหวัด มะลิก็กลับมาสานต่องานของครอบครัวทันที ท่ามกลางเสียงคัดค้านของญาติพี่น้องบางคนที่มองว่างานเกษตรกรนั้นหนักและไม่มั่นคง พวกเขาอยากให้เธอไปหางานทำในเมือง มีเงินเดือนประจำ แต่สำหรับมะลิแล้ว ผืนดินแห่งนี้คือขุมทรัพย์ คือห้องทดลองขนาดใหญ่ที่เธอจะได้ใช้ความรู้ที่เรียนมาพัฒนาให้สวนผลไม้แห่งนี้เจริญก้าวหน้ายิ่งขึ้น
ช่วงแรกไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มะลิต้องเรียนรู้ที่จะรับมือกับปัญหาต่างๆ ด้วยตัวเอง ทั้งเรื่องดินฟ้าอากาศที่ไม่แน่นอน โรคและแมลงศัตรูพืชที่มารบกวน ไหนจะเรื่องราคาผลผลิตที่ผันผวน แต่เธอก็ไม่เคยท้อถอย มะลิศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมจากอินเทอร์เน็ต เข้าร่วมกลุ่มเกษตรกรในชุมชน ลองผิดลองถูก ปรับปรุงวิธีการทำเกษตรแบบเดิมๆ ให้เข้ากับยุคสมัย
เธอเริ่มนำแนวคิดเกษตรอินทรีย์เข้ามาใช้ในสวน ลดการใช้สารเคมี หันมาทำปุ๋ยหมักชีวภาพ บำรุงดินด้วยวิธีธรรมชาติ ผลผลิตที่ได้อาจจะไม่ดกเท่าการใช้สารเคมี แต่ปลอดภัยต่อทั้งผู้บริโภคและตัวเธอเอง ที่สำคัญคือมันดีต่อผืนดินในระยะยาว มะลิยังทดลองปลูกผลไม้หลากหลายชนิดหมุนเวียนกันไป เพื่อลดความเสี่ยงและเพิ่มรายได้ นอกจากมะม่วงกับลำไยที่เป็นผลไม้หลักของสวนแล้ว เธอยังปลูกฝรั่ง มะละกอ และกล้วยแซมอีกด้วย
“แก้มแดงเชียวนะลูก” ป้าสมร เพื่อนบ้านที่เดินผ่านมาทักทายขณะที่มะลิกำลังปีนบันไดลงมาจากต้นมะม่วงพร้อมกับตะกร้าที่เต็มไปด้วยมะม่วงน้ำดอกไม้สีทองอร่าม
“แดดมันแรงค่ะป้า” มะลิยิ้มตอบ เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายตามไรผม แต่แววตาของเธอยังคงสดใส
“ขยันจริงๆ เลยนะเรา เห็นแล้วชื่นใจแทนพ่อกับแม่แกจริงๆ” ป้าสมรพูดพลางมองไปยังสวนผลไม้ที่เขียวชอุ่ม “สวนนี้สวยขึ้นทุกวันเลยนะ ตั้งแต่แกกลับมาดูแล”
คำชมของป้าสมรเป็นเหมือนกำลังใจเล็กๆ ที่ทำให้มะลิมีแรงสู้ต่อไป ความสุขของเธอไม่ได้อยู่ที่การมีเงินทองมากมาย แต่อยู่ที่การได้เห็นต้นไม้ที่เธอปลูกเติบโตงอกงาม ออกดอกออกผล และได้แบ่งปันผลผลิตที่ปลอดภัยให้กับผู้คน
ยามเย็น หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจในสวน มะลิจะนั่งพักผ่อนอยู่ใต้ร่มเงาของต้นชมพู่หน้าบ้าน มองดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มอมชมพูสวยงาม เสียงจิ้งหรีดเริ่มบรรเลงเพลงกล่อมธรรมชาติ เธอนึกถึงคำพูดของพ่อที่เคยบอกไว้ว่า “ดินไม่เคยโกหกใคร ถ้าเราดูแลเขาดี เขาก็จะตอบแทนเราอย่างงาม”
มะลิรู้ดีว่าเส้นทางของเกษตรกรนั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มันมีทั้งความเหนื่อยยากและความท้าทาย แต่สำหรับเธอแล้ว ทุกหยาดเหงื่อที่เสียไป ทุกความพยายามที่ทุ่มเทลงไป มันคือความภาคภูมิใจ คือความสุขที่แท้จริงที่ได้เป็น “สาวชาวสวน” ผู้หยัดยืนบนผืนดินของตัวเอง และสร้างชีวิตที่งดงามด้วยสองมือของเธอเอง.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
