ตอนที่ 14: สัญญาก่อนแยกทาง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
อีกไม่กี่วันโรงเรียนก็จะปิดเทอม
นักเรียนชั้น ม.3 ต่างก็วุ่นวายกับการถ่ายรูป ส่งของขวัญ และเขียนเฟรนด์ชิพ
ติ๊กกับจริงใจก็ไม่ต่างกัน
ทั้งคู่ใช้เวลาร่วมกันเกือบทุกวันหลังเลิกเรียน
บางวันนั่งใต้ต้นชมพู่พันธุ์ทิพย์หน้าห้องสมุด
บางวันก็ช่วยกันถูพื้นชมรมหลังเลิกเรียนจนหัวเราะจนน้ำตาไหล
วันหนึ่ง...หลังเลิกเรียน ทั้งคู่พากันไปสนามหญ้าหลังโรงเรียน
ติ๊กหยิบกล้องฟิล์มเก่าของพ่อออกมา
> “เราจะถ่ายรูปกับเธอไว้นะ… เผื่อวันไหนคิดถึงจะได้เปิดดู”
จริงใจหัวเราะ
> “เธอถ่ายรูปเราไว้เยอะแล้วนะ ไม่เบื่อเหรอ?”
> “ไม่เบื่อเลย” ติ๊กตอบเบา ๆ “เพราะแต่ละรูปมันไม่เหมือนกันเลยสักวัน”
ทั้งคู่ยืนข้างกัน
ถ่ายรูปด้วยกันหลายรูป
มีทั้งแบบยิ้ม แบบทำท่าขำ ๆ แบบจริงใจเผลอก้มหน้าเพราะเขิน
แล้วก็มาถึงรูปสุดท้าย...
> “รูปนี้...” ติ๊กว่า
“ให้เป็นรูปคำสัญญานะ”
> “สัญญาอะไร?” จริงใจถาม
ติ๊กยิ้ม
> “สัญญาว่า…เราจะยังไม่เปิดใจให้ใคร
จนกว่าเราจะเรียนจบ ม.ปลาย…หรือ ปวช.ของเราให้เรียบร้อย”
จริงใจมองตาติ๊ก
แววตาทั้งจริงจังและอบอุ่น
> “ได้…สัญญา”
“เราจะไม่ให้ใครมาแทนที่เธอในหัวใจ…ง่าย ๆ หรอก”
หลังถ่ายรูปเสร็จ ทั้งคู่เดินกลับบ้านด้วยกันตามเคย
ไม่มีใครพูดเรื่องการย้ายไปเรียนต่อในเมือง
ไม่มีใครพูดเรื่องระยะทาง
เพราะตอนนั้น
ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่า
ความรู้สึกบางอย่าง…มันมากพอที่จะข้ามระยะทางและเวลาที่จะมาถึง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
