🇹🇭 “ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด”
⸻
บทเรียนประวัติศาสตร์ และการปกป้องอธิปไตยในยุคใหม่
“ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด”
วรรคทองจากเพลงชาติไทยที่คนไทยทุกคนท่องจำกันจนขึ้นใจ ตั้งแต่เด็กนักเรียนในทุกเช้าวันเรียน ไปจนถึงพนักงานออฟฟิศในทุกยามเย็นหลังเลิกงาน เป็นคำที่ฟังแล้วปลุกใจ แต่ในความไพเราะนั้นแฝงคำถามใหญ่ที่ว่า
เรายังเข้าใจคำนี้อย่างแท้จริงหรือไม่ โดยเฉพาะในวันที่ชายแดนไทย-กัมพูชาเริ่มตึงเครียดอีกครั้ง
⸻
🛡️ รักสงบ = ไม่ใช่การนิ่งเฉย
ช่วงเดือนที่ผ่านมา มีรายงานข่าวหลายสำนักพูดถึงเหตุการณ์กระทบกระทั่งเล็กน้อยบริเวณชายแดนไทย-กัมพูชา โดยเฉพาะพื้นที่ที่ยังไม่มีการปักปันเขตแดนชัดเจน ที่หลายคนมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย เกิดขึ้นเป็นครั้งคราวอยู่แล้วในเขตพื้นที่ชายแดน แต่ผมว่า...สำหรับคนไทยจำนวนไม่น้อย ความรู้สึกเดิมๆ อาจจะกลับมาทันที—ความระแวดระวัง ความไม่ไว้วางใจ หรือแม้แต่โทสะลึกๆ ที่ซ่อนอยู่
คำว่า “รักสงบ” ในบริบทสมัยใหม่ จึงไม่อาจหมายถึงการนิ่งเฉย หรือปล่อยให้ใครจะเข้ามาทำอะไรก็ได้กับผืนแผ่นดินไทย การรักสงบในยุคปัจจบัน อาจหมายถึงการใช้เครื่องมือสันติวิธีทั้งหลาย ทั้งทางการทูต กฎหมาย และการสื่อสารสาธารณะ—เพื่อยืนยันถึงอธิปไตยที่มี โดยไม่เปิดฉากความรุนแรง แต่ก็ไม่ยอมให้ใคร “เดินเข้ามาแล้วบอกว่านี่เป็นดินแดนของเขา”
⸻
🏛️ บทเรียนจาก “พระวิหาร”
ประวัติศาสตร์ไม่ได้ห่างจากเราเท่าไรนัก ใครที่โตมาในยุคปี 2540-2550 (ค.ศ.1997-2007) คงจำได้ถึงกรณี “ปราสาทพระวิหาร” ที่กลายเป็นประเด็นร้อนทั้งในระดับการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองภายในของเราเอง
แม้ศาลโลก (ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ - International Court of Justice : ICJ) จะตัดสินไปตั้งแต่ปี 2505 (ค.ศ.1962) แล้วว่า ตัวปราสาทพระวิหารเป็นของกัมพูชา แต่เรื่อง “พื้นที่โดยรอบ” กลับกลายเป็นข้อพิพาทที่ลากยาวมาจนถึงทุกวันนี้ พื้นที่ราว 4.6 ตารางกิโลเมตรกลายเป็นจุดพิพาท แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เรื่องของเส้นเขตแดนเท่านั้น แต่ยังเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี ประวัติศาสตร์ และจิตใจของคนทั้งสองประเทศด้วย
🗺️ แผนที่พื้นที่พิพาทปราสาทพระวิหาร
📌 แสดงตำแหน่งของปราสาทพระวิหาร พื้นที่พิพาทที่อยู่รอบตัวปราสาท (ประมาณ 4.6 ตร.กม.) ซึ่งเป็นจุดสำคัญของข้อพิพาทระหว่างไทย-กัมพูชา
⸻⸻⸻
🕰️ Timeline คดีปราสาทพระวิหาร
🔹 ปี 1904 – 1907
▪ ไทย (สยาม) และฝรั่งเศส (ซึ่งขณะนั้น ปกครองอินโดจีนรวมถึงกัมพูชา) ทำข้อตกลงปักปันเขตแดน โดยยึดแนวสันปันน้ำ (watershed line) เป็นหลัก
▪ ฝรั่งเศสจัดทำแผนที่ที่แสดงให้ปราสาทพระวิหารอยู่ในฝั่งกัมพูชา
🔹 ปี 1954
▪ ทหารไทยเข้ายึดปราสาทพระวิหาร หลังฝรั่งเศสถอนตัวออกจากอินโดจีน
🔹 ปี 1959
▪ กัมพูชายื่นฟ้องไทยต่อ ICJ ขอให้ตัดสินว่า ปราสาทพระวิหารเป็นของกัมพูชา
🔹 ปี 1962
▪ ICJ มีคำพิพากษา ให้กัมพูชาเป็นเจ้าของปราสาทพระวิหาร โดยอ้างว่า:
* ไทยรับรู้แผนที่ของฝรั่งเศสมานานและไม่คัดค้าน
* ไทยส่งตัวแทนเข้าร่วมพิธีทางศาสนาที่ปราสาทโดยไม่ทักท้วง
* ไทยจำใจถอนกำลังออกจากพื้นที่ แต่ไม่ยอมรับแผนที่ทั้งหมดโดยเฉพาะพื้นที่บริเวณโดยรอบ
🔹 ปี 2008
▪ กัมพูชาขอขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลก ทำให้เกิดกระแสต่อต้านในไทย
▪ ความขัดแย้งตามแนวชายแดนปะทุ มีการปะทะกันเป็นระยะ
🔹 ปี 2011
▪ กัมพูชายื่นขอให้ "ตีความคำพิพากษาปี 1962" ต่อ ICJ ใหม่อีกครั้ง โดยอ้างว่าพื้นที่โดยรอบฯ ยังมีข้อพิพาท
🔹 ปี 2013
▪ ICJ ตีความเพิ่มเติม ว่า:
* พื้นที่ใกล้ปราสาทพระวิหารที่จำเป็นต่อการเข้าถึงควรอยู่ภายใต้การควบคุมของกัมพูชา
* ไม่ระบุเส้นเขตแดนชัดเจน แต่เน้นให้ทั้งสองฝ่ายร่วมกันเจรจาอย่างสันติ
⸻⸻⸻
🌐 ปกป้องอธิปไตยยุคใหม่: ไม่ใช่แค่ปืน แต่ต้องมีข้อมูล
ในอดีต การ “ไม่ขลาด” อาจหมายถึงการส่งกำลังทหารไปเฝ้าชายแดน หรือแม้แต่การปะทะเล็กน้อยเพื่อแสดงอำนาจอธิปไตย แต่ในโลกวันนี้ กลไกสากลอย่างศาลโลก, องค์การสหประชาชาติ, อาเซียน ฯลฯ ล้วนเป็นเวทีที่สำคัญไม่แพ้สนามรบ
ประเทศไทยในฐานะรัฐอธิปไตย ต้องพร้อม “สื่อสาร” จุดยืนของตนในทุกช่องทาง ไม่ว่าจะผ่านนักการทูต นักวิชาการ นักกฎหมายระหว่างประเทศ หรือแม้แต่ประชาชนบนโซเชียลมีเดียที่พูดอย่างมีข้อมูล
เพราะถ้าเราไม่พูด คนอื่นจะมาพูดแทนเรา
⸻
🇹🇭 รบไม่ขลาด แต่รบอย่างมีเหตุผล
"ถึงรบไม่ขลาด" จึงไม่ควรแปลว่า "พร้อมรบทุกเวลา" หรือ "ใครแตะนิดเดียวต้องเอาคืน" แต่หมายถึงความกล้าที่จะยืนหยัดบนเวทีระหว่างประเทศ กล้าที่จะใช้กลไกกฎหมายให้เป็นประโยชน์ และกล้าที่จะยืนยันกับคนของเราเองว่า
แผ่นดินไทยไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นสมบัติของชาติที่เราทุกคนมีส่วนในการปกป้องและรักษา
ในโลกที่พรมแดนยังเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
"เสียง" ของเราจึงต้องชัด ทั้งในด้านของเอกสารราชการ และในหัวใจประชาชน
⸻
"รักสงบ แต่ไม่ขลาด" คือการรู้ว่าเมื่อไรควรพูด, เมื่อไรควรเงียบ และเมื่อไรต้องยืนขึ้นพร้อมกันทั้งแผ่นดิน
⸻
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
