Blockdit Logo (Mobile)
ปลายดาวอินฟินิตี้
•
เมื่อวาน เวลา 08:12 • ปรัชญา

เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า...?

เคยมีใครบางคนถามฉันด้วยแววตาลึกซึ้ง ว่าการที่ใครบางคนดึงดูดเราโดยไร้เหตุผล มันอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ—แต่คือร่องรอยของความผูกพันบางอย่าง ที่ไม่ได้หายไปกับกาลเวลา
หลายวันที่ผ่านมา ฉันเดินทางกลับบ้านต่างจังหวัด เพราะญาติผู้ใหญ่ในรั้วบ้านเดียวกันจากไปอย่างสงบ สิ่งที่เกิดขึ้นดูจะเป็นธรรมดาของชีวิต แต่มันกลับปลุกบางอย่างในใจฉันให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง
หลานชายตัวเล็กอายุเพียง 5 ขวบ เด็กที่พูดไม่ได้ แต่เต็มเปี่ยมด้วยพลังแห่งการรับรู้ ซุกซนเกินเด็กทั่วไป แต่กลับมีความอ่อนโยนบางอย่างที่แทรกอยู่ในพฤติกรรมทุกย่างก้าว
ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้าน แม้เราจะไม่คุ้นเคยกันมาก เพราะฉันไม่ได้เลี้ยงเขาแต่เล็ก เขากลับดึงแขนฉันไปกอด จับมือฉันไปแตะแก้มตัวเอง ก้มหน้าเข้าหาอกฉัน และไม่ยอมให้ฉันละสายตาไปแม้แต่ครู่เดียว
แม่และพี่สาวบอกฉันว่า เขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลย แม้แต่กับยาย…
ในใจฉันเงียบ…เงียบพอจะได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง เสียงที่ดังมาจากภายใน ว่าเคยมีใครบางคนเคยกอดฉันแบบนี้ จับแขนฉันแบบนี้ ใช้มือฉันแตะแก้มตัวเอง…และในความทรงจำนั้น ฉันเห็นใบหน้าอ่อนโยนของแม่พี่เขย ผู้หญิงที่รักฉันอย่างไม่มีเงื่อนไข
ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน วันเกิดของท่าน ฉันนำเค้กไปให้ เป่าเทียนด้วยกันกับหลานชายคนโต…ท่านยิ้มและโอบกอดฉันอย่างแนบแน่น จนพี่สาวยังแซวว่า "แม่พี่เขยรักเธอยิ่งกว่าเมียลูกชายอีกนะ"
เรื่องราวบางอย่างผุดขึ้นในความทรงจำ...
หลายปีก่อน เมื่อแม่ของพี่เขยเสียชีวิต น้องชายเคยเอาขี้เถ้าจากพิธีเผาศพมาแตะที่ขาข้างหนึ่งของท่านไว้
.
.หลายปีผ่านไป หลานชายคนเล็กเกิดมา…
มีรอยขี้เถ้าแต้มอยู่ตรงขาข้างนั้น
หลายปีผ่านไป เด็กน้อยผู้ไม่รู้ภาษา กลับถ่ายทอดความรู้สึกนั้นออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยการกระทำที่ไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไร ถ้าไม่ใช่ "จิตวิญญาณที่จดจำ" …และรักโดยไม่ต้องมีคำพูดใดอธิบาย…
เช้าวันส่งคุณพ่อของพี่เขย ฉันเฝ้าจนถึงปลายทาง วางดอกไม้จันทน์ด้วยใจสงบ…ไม่รู้ทำไม น้ำตาไม่ไหล …
กลับถึงบ้าน เห็นหลานชายวิ่งร้องไห้โผเข้ามากอด ดึงแขนฉันไปให้หนุน ดึงมือฉันอีกข้างให้กอดเขาไว้แน่นอีกครั้ง
บางที…ความรักไม่เคยหายไป มันเพียงแค่ย้ายที่อยู่จากหัวใจไปไว้ในความทรงจำ…
ในพุทธธรรมว่าด้วยเรื่องการเกิดดับ ไม่มีสิ่งใดเป็นของเรา…แต่ก็ไม่มีสิ่งใดที่สูญหาย หากเหตุปัจจัยยังต่อกันอยู่ ความรัก ความเมตตา ความผูกพัน ก็จักมีหนทางกลับมาใหม่ในรูปแบบที่เราคาดไม่ถึง
ฉันไม่ได้เชื่อเรื่องเหล่านี้ด้วยใจที่ไร้สติ แต่ในบางขณะ เมื่อมองเห็นการกระทำของเด็กน้อยที่สื่อสารด้วยหัวใจมากกว่าคำพูด ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่า…
เราเคยรักกันมาก่อนหรือเปล่า…?
บางความจริง ไม่อาจพิสูจน์ด้วยเหตุผล แต่อาจถูกรับรู้ด้วยหัวใจ
และหัวใจของเด็กชายตัวน้อย ก็อาจเป็นประตูบานหนึ่ง ที่เปิดให้ฉันได้กลับมาพบกับความรักเก่าที่ไม่เคยจาง
หากสิ่งนี้คือมายา ก็เป็นมายาที่เต็มไปด้วยเมตตา…
และถ้ามันเป็นความจริงจริง ๆ ขอให้ฉันได้โอบกอดวิญญาณนั้นอีกครั้ง ในชาติภพเดียวกันนี้ ด้วยความอ่อนโยนที่สุดเท่าที่ใจฉันจะทำได้
.
.แล้ว...คุณล่ะ?
.
“คุณเคยรู้สึกมั้ย…ว่ามีใครบางคน ที่แม้เราจะไม่ได้อยู่ใกล้กันในโลกภายนอก แต่หัวใจเรากลับรู้จักเขาอย่างลึกซึ้งเกินเหตุผล?”
.
.ปลายดาวอินฟินิตี้
โฆษณา