ถ้อยระลึกด้วยเสี้ยวรัก
หน้าที่แรกของความรัก คือ การรับฟัง
Paul Tillich
ได้ยินครั้งแรกจากคลาสเรียนวิชากฎหมายมหาชนของอาจารย์ไผ่
"หน้าที่แรกของรัก คือ การรับฟัง" อาจารย์พูดเช่นนั้นแล้วสอนต่อ
ทั้งคาบเรียนผมก็ทำได้เพียงจำคำคมที่อาจารย์แกพูด
จวบจนความรักมันวนมากับสายลมหนาว
อยู่ยาวกับสายลมร้อน
และร่อนไปกับละอองของสายฝน
ผมรักข้างเดียวเอียงกระเท่เร่ราวทศวรรษ
ไม่ได้รับรู้และซึ้งกับรักมากสักเท่าไหร่ในวัยหนุ่มแน่น
แต่แล้ว...
ผมก็เกิดความรัก อึกอัก อึกอัก จนพูดติดอ่าง
พูดภาษาไทยสะดุดยิ่งกว่าซีดีที่มีรอยขีดข่วน
รวนยิ่งกว่าสัญญาณวิทยุที่ไกลแสนไกล
แต่พอไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ผมก็สัมผัสกับมันเข้าอย่างจัง
ที่ร้านเครื่องดื่มแห่งนั้น...
ที่ๆ ผมเคยเป็นบริกรปากหมาอยู่เดือนหนึ่ง
ใต้กระท่อมจำลองหลังนั้น ภายใต้ชายคาหญ้าแห้ง
สองสาวมานั่งลงและเริ่มสั่งเครื่องดื่ม
"รหัสไวไฟคืออะไรคะพี่"
มันคือ 88888888 หรือ แปด แปดตัว
ถ้าผมรักเธอผู้เห็นแวบแรก ผมคงสะดุดอ่างโครมครามไปแล้ว
แต่ผมฝึกมาดี ตามที่พี่เจ้าของแกเคยสอนสั่ง
"แปด แปดตัวครับ"
(ไม่ใช่ ปะ ปะ แปด แป่ด แป๊ด แปด แปด แปด ปะ)
"เครื่องดื่มสีชมพูนี่อร่อยไหมคะ"
"อร่อยครับ"
"งั้นเอาเมนูนี้ค่ะ"
ผมจำได้แม่น
และคิดว่ามันเป็นแค่ช่วงเวลาที่สั้นๆ
ยิ้มกว้างๆ ของผู้หญิงสาวผอมๆ คนนั้น สวยยิ่งกว่าสเปคสาวในฝันไปมาก
(สเปคสาวในฝันตอนนั้นคือริมฝีปากล่างห้อย จิตใจดี
ใครใช้ให้เธอไปหาฟืนมาก่อไฟ เธอจะต้องไปจูงแมวกลับมา
ตามฉบับวาไรตี้ซีรีย์เกาหลีในยุคนั้น)
มันเป็นวังวนสงบสุขเนิ่นนานของผม
ใน (ความกระแดะในภาษาปะกิตว่า) This is my Perfect Moment นั้น
ผมไม่เคยรับรู้เลยว่า
รู้สึกรักในวันนั้น
พอรู้แล้ว...เวลาก็ผ่านไป
ยิ้มเธอก็แค่ประทับในใจ ในห้วงเวลาหนึ่ง
แค่เขียนเล่น ในเวลาที่จริงจังยามหนึ่ง
"ยามที่ความแปลกหน้านั้นไร้ซึ่งกังขา
รู้สึกได้ถึงปฏิกิริยาที่เบิกบานแห่งรัก"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
