28 มิ.ย. เวลา 14:19 • ปรัชญา

บางครั้งความเบื่อคือป้ายบอกทาง ไม่ใช่ทางตัน

คนเรามักไม่ได้หยุดเพราะเราอ่อนแอ
แต่เพราะเราลืมไปแล้ว…ว่าทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร
หลายคนเคยถามผมว่า
“ไม่เคยรู้สึกขี้เกียจเหรอ?”
รู้สึกสิ…ทุกคนก็เคยรู้สึกกันแน่นอน ใช่มั้ยครับ
แต่ความขี้เกียจไม่ใช่ข้อเสียเสมอไป 😱
มันคือเสียงเบา ๆ ที่บอกเราว่า
“สิ่งนี้…เราไม่ได้รู้สึกเอนจอยกับมันอีกแล้ว”
หลายคนเข้าใจว่าวินัย
คือการฝืนทำสิ่งที่ไม่อยากทำให้ได้ เท่านั้น
แต่จริง ๆ แล้ว
วินัยในอีกรูปแบบคือการเตือนตัวเองว่า
“เราทำสิ่งนี้ไปเพราะอะไร”
โดยเฉพาะในวันที่หมดไฟ 🔥
ผมเลยลองถามตัวเองดู ว่าต้องการอะไร
“เหตุผลแรกเริ่มที่ออกกำลังกาย เพราะอะไร?”
ไม่ใช่แค่เรื่องหุ่นดี สุขภาพดี
แต่อยาก เลิกผิดคำพูด กับตัวเองวันแล้ววันเล่า
อยากรักตัวเองได้ดี แม้ในวันที่ต้องตัวคนเดียว
อยากเคารพตัวเองให้ได้
และมีจิตใจที่มั่นคงในการตัดสินใจ
จนรู้ตัวอีกที ทุกอย่าง
ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันไปซะแล้ว.. 🤣
เราไม่จำเป็นต้องรักความเหนื่อย
แค่ต้องรักเหตุผลที่เราเริ่มต้นทำ
ถ้าเรายังรักมันอยู่…เราจะยังไปต่อได้
แม้ในวันที่ไม่อยากทำอะไรเลย
แน่นอน…จะมีวันที่เหนื่อย
วันที่รู้สึกเบลอ ไม่รู้จะไปทางไหน
แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเราพัง
มันแค่แปลว่าเรายังรู้สึก…และยังมีชีวิตอยู่
ความก้าวหน้าไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่
บางทีมันก็แค่ การเลือก “ไม่ยอมแพ้” แล้วเดินต่อ
แม้จะไม่มั่นใจอะไรเลยก็ตาม
อนาคตไม่ได้เกิดจากสิ่งที่คุณเคยเป็น
แต่มันเกิดจากสิ่งที่คุณ “เลือก” ในตอนนี้
ถ้าบางสิ่งเป็นของคุณจริง ๆ
มันจะไม่ทิ้งคุณไป…
แค่เพราะคุณเหนื่อย หลงทาง หรือรู้สึกขี้เกียจ
เมื่อคุณรักเหตุผลที่เริ่มต้นทำ
“ ทุกก้าวมันจะมีความหมายเสมอ”
ผลลัพธ์ มันจะรอและปรากฏขึ้นให้คุณเห็นในท้ายที่สุด
แล้วคุณล่ะ? มีสิ่งที่รักแม้ในวันที่ไม่อยากทำ...และพร้อมจะรักมันไปจนสุดทางแล้วหรือยัง?
ขอบคุณที่ตั้งใจอ่านบทความจนจบครับ
หากมีอะไรสามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
คอมเมนต์ได้ที่ด้านล่างเลยครับ 🙇🏻‍♂️ ~
โฆษณา