ลำนำสุยหู่ 72 อัมพรถล่ม
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
羊角风旋天地黑，黄沙漠漠云阴涩。
契丹兵动山岳摧，万里乾坤皆失色。
狂嘶骏马坐胡儿，跃溪超岭流星驰。
搀枪发光天狗吠，迷离毒雾奔群魑。
宝雕弓挽乌龙脊，雪刃霜刀映寒日。
万片霞光锦带旗，千池荷叶青毡笠。
胡笳齐和天山歌，鼓声震起白骆驼。
番王左右持绣斧，统军前后挥金戈。
绣斧金戈势相亚，打围一路无禾稼。
海青放起鸿鹄愁，豹子鸣时神鬼怕。
幽州城下如沸波，连营列骑精兵多。
罡星天遣除妖嫀，纷纷宿曜如予何。
ลมบ้าหมูคลุ้มคลั่งฟ้าดินมืดมิด
ทะเลทรายเหลืองปิดคลุมท้องนภา
ทแกล้วคีตันขย่มเขาเขย่าผา
สุดโลกหล้าหมื่นลี้สิ้นสีเศร้า
ทหารหูขี่ม้าร้องคะนองคลั่ง
ควบขี่ดังดาวตกข้ามละหานเขา
แสงทวนสาดแยงตาหมาฟ้าเห่า
หมอกพิษมัวเร้าเร่งผีปู่เจ้า
คันธนูโก่งดังสันหลังมังกรดำ
ดาบน้ำค้างคมหิมะฉายแดดหนาว
ธงแพรหมื่นผืนแข่งแสงสางสกาว
หมวกเขียวกว้างราวพันบึงใบบัวบาน
ปี่หูเจียร่วมบรรเลงเพลงชาวเขา
กลองศึกเร้าเหล่าอูฐขาวสะอ้าน
ขวานพิทักษ์ซ้ายขวาองค์ภูบาล
ทวนทองด้านหน้าหลังท่านจอมพล
ทั้งขวานพิทักษ์ทวนทองต่างน่ากลัว
ล้อมทั่วทางมิอาจเก็บโภคผล
ผืนน้ำครามฝูงหงส์พลอยหมองหม่น
เสือสางก่นคำรามภูตเทพย่าน
อิวโจวเดือดดังทะเลระอุกลาย
ตั้งค่ายเคียงม้าเรียงรายทหารหาญ
สวรรค์ส่งดาวเทพฟ้ามาปราบมาร
จนอลหม่านทั้งดาวเคราะห์ดาราจักร
(白骆驼 อูฐสีขาวสองหนอก เป็นพันธุ์พิเศษของมองโกล)
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
กองทัพดาว
ทั้งมวลเหมือนหมู่ดาวลงมาจากสวรรค์
宿曜随宜列八方，更将土德镇中央。
胡人从不关天象，何事纷纷渎上苍？
ดาราจักรตามตำแหน่งทิศจัดวาง
ทั้งใจกลางปัถวีคุณตั้งตรงที่
ต่างด้าวไม่เคยใส่ใจสวรรค์วิถี
ไยถ้วนถี่จำลองท้องนภา
赵括徒能读父书，文斌殒命又何愚。
平时夸口千人有，临阵成功一个无。
ศิษย์เจ้าคว่อคล่องตำราบิดาสอน
เหวินปินมาม้วยมรณ์โง่งมไฉน
ปกติเที่ยวอวดโอ่ต่อใครใคร
ยามศึกไซร้ไร้ท่าราคาคุย
(เจ้าคว่อ 赵括 ยุครณรัฐ บุตรของเจ้าเซอ 赵奢 แม่ทัพผู้เคยชนะทัพฉิน เจ้าคว่ออ่านพิชัยสงครามจนทะลุปรุโปร่ง โต้กับใครไร้ใครเทียม พอออกรบจริงกับทัพฉิน ถูกไป๋ฉี่ 白起 ทำลายสิ้นทั้งทัพ)
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
หวางเหวินปินปราชัย
饶君走上焰摩天，脚下腾云须赶上。
ต่อให้หนีสุดยมโลกไกล
จะเหยียบเมฆไล่ไปให้ทันถึง
(焰摩 ยามา หรือ พระยม)
李靖六花人亦识，孔明八卦世应知。
混天只想无人敌，也有神机打破时。
หกบุปผาหลี่จิ้งคุ้นชินกัน
ยันต์แปดเหลี่ยมข่งหมิงยิ่งรู้จัก
ฟ้าพร่างดาวทะนงว่าปราบปรปักษ์
ยังมีเคล็ดวิเศษนักหักทำลาย
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
อัมพรถล่ม
每闻胡马度阴山，恨杀澶渊纵虏还。
谁造茅山功迹记，寇公泉下亦开颜。
คราใดแว่วม้าด้าวข้ามอินซาน
แค้นคราปล่อย เชลยฉานยวน รบราใหญ่
ใครจำหลัก จารึก เหมาซานไว้
โค่วกงในปรโลกแช่มชื่นบาน
(อินซาน 阴山 เทือกเขาในเขตมองโกเลียใน ตอนเหนือสุดของโค้งแม่น้ำเหลือง (หวงเหอ) เป็นเหมือนเขตแดนธรรมชาติของจีนในยุคโบราณ)
(สัตยาบันฉานยวน 澶渊之盟 ซ่งกับเหลียวทำสัตยาบันไม่รุกรานกันที่ฉานยวนในปี ค.ศ. 1005 ณ เมืองฉานยวน 澶渊郡 ชื่อเก่าของ 澶州 มีศิลาจารึกเป็นหลักฐานที่เขาเหมาซาน 茅山
โค่วกง 寇公 คือ โค่วจุ่น 寇准 เสนาบดีซ่งผู้เพ็ดทูลพระเจ้าซ่งเจินจงให้บุกเหลียวที่รุกรานซ่งจนต้องย้ายเมืองหลวง ซ่งเป็นฝ่ายได้ชัย จนทำสัตยาบันฉานยวน
สัตยาบันนี้ทำในสมัยพระเจ้าซ่งเจินจง คนละช่วงเวลากับในท้องเรื่องสุยหู่ ผู้ประพันธ์จับเอามาเป็นผลงานซ่งเจียง)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
