อินฟลูเอนซ์ (Influence)
ฟูมิเอะ คนโด เขียน / ฉัตรขวัญ อดิศัย แปล
โปรยสำนักพิมพ์ Prism :
"จดหมายปริศนาฉบับหนึ่งถูกส่งมาถึง “ฉัน” เนื้อความในจดหมายนั้นทำให้เลือดในกายเย็นเฉียบ เพราะมันคือเรื่องราวของหญิงสาวสามคนที่ถูกโชคชะตาผูกพันกันไว้ด้วย “คดีฆาตกรรม”
ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นเมื่อทตสึกะ ยูริ พลั้งมือฆ่าคนตายเพื่อช่วยเพื่อนสนิทอย่าง ซาคาซากิ มาโฮะ ทว่าคนที่ถูกตำรวจจับกุมในฐานะ “ฆาตกร” กลับเป็นฮิโนะ ซาโตโกะ เพื่อนสมัยเด็ก การฆาตกรรมที่ก่อร่างขึ้นจากความสิ้นหวังและโดดเดี่ยวนำพาให้ทั้งสามคนต้องวนกลับมาพบกันอีกครั้ง ความจริงที่ถูกซุกซ่อนกว่ายี่สิบปีค่อยๆ เปิดเผย พร้อมกับแผนการฆาตกรรมอันสมบูรณ์แบบ
วังวนแห่งบาปนี้จะสิ้นสุดลงอย่างไร เมื่อ “การฆ่า” ต้องมีการ “แลกเปลี่ยน” เสมอ ผลงานสืบสวนที่ตีแผ่ความโดดเดี่ยวและสายสัมพันธ์อันซับซ้อนได้อย่างชาญฉลาด จนได้รับการดัดแปลงเป็นละครโทรทัศน์ยอดนิยมของญี่ปุ่น
หลังอ่าน :
เล่าเรื่องความสัมพันธ์ของเพื่อนผู้หญิงที่เริ่มต้นตั้งแต่ประถม มัธยม มหาวิทยาลัย และชีวิตการทำงาน เล่าสลับระหว่างตัวเอกของเรื่องอย่าง “ทตสึกะ ยูริ” และ “ฉัน” ซึ่งคนอ่านรับรู้ว่าเธอมีอาชีพนักเขียน มีชื่อเสียงพอตัว โสด สันโดษ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับยูริและกลุ่มเพื่อนของเธอ
ทตสึกะ ยูริ กับผองเพื่อนมีความลับซึ่งอยากจะให้ “ฉัน” รับฟัง ขยายความเป็นนิยายแนวฆาตกรรมดีๆ สักเรื่องหนึ่ง “ฉัน” ไม่รับปาก หากยินดีพบเจอยูริ เพราะ “ฉัน” ก็มีความลับเรื่องหนึ่งซึ่งยูริและเพื่อนไม่รู้ ความลับนี้จะเฉลยใกล้จบ ชวนครั่นคร้ามของแท้
หนังสือเล่าสลับไปมา เริ่มต้นตั้งแต่การพบเจอระหว่างยูริกับซาโตโกะ ยูริกับมาโฮะ เปิดตัวละครผู้หญิงเพิ่มขึ้นตามขวบปีที่ผันผ่าน พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนเดียวกันในชั้นประถม มัธยมต้น แยกจากกันในบางช่วง พรากจากกันตลอดกาลเมื่อเติบโตขึ้นอีกขั้น ต่างมีปมในใจจากครอบครัวเว้าแหว่ง
อ่านครั้งแรกจะรู้สึกเหมือนกำลังได้พบเจอตัวเองในเวอร์ชั่นเด็กหญิงช่างสงสัย อยากเก็บตัว แต่ก็อยากมีเพื่อน เลือกคบหาแต่คนที่น่าจะไปกับเราได้ เธอคนนั้นใครๆ ก็ชอบเพราะหน้าตาสะสวย นิสัยดี เธอคงไม่คบเราเป็นเพื่อน แต่เธออีกคนก็ดูไม่น่าไว้วางใจ แม้จะคุยกันสนุก แต่ชอบไปอยู่ในกลุ่มเด็กเกเร ชีวิตแบบนั้นจะโตไปดีได้อย่างไร
อ่านต่อไปจะรู้สึกถึงชีวิตธรรมดาของเด็กๆ ในรั้วโรงเรียนที่ต่างสนิทสนมและแปลกแยกในเวลาเดียวกัน ขึ้นชั้นใหม่เรามีเพื่อนใหม่ อาจยังคบกับเพื่อนคนเดิม หรืออาจแยกไปอีกกลุ่ม เปลี่ยนทางเดินสิ้นเชิง เพราะปีผ่าน ความนึกคิดก็เปลี่ยน สังคมย่อมผันแปรตาม
ความซับซ้อนของเรื่องมาจากนิสัยซับซ้อนของเด็กผู้หญิงนั่นเอง ถ้าถามเรานะ ต่อหน้าดูสนิทกับเพื่อนคนนี้ ลับหลังเราอาจใกล้ชิดกับเพื่อนอีกคนที่ใครๆ ไม่คบมากกว่า นักเขียนมีตัวอย่างสาวน้อยบุคลิกแตกต่างมากมายให้เรานึกได้ว่าเออ ฉันก็เคยมีเพื่อนแบบนี้ เช่น เพื่อนดาวน์ซินโดรม เพื่อนสมาธิสั้น เพื่อนโรคซึมเศร้า เพื่อนที่ฝังกลบเรื่องที่บ้านแน่นหนา ปล่อยให้ข่าวซุบซิบทำงานในอากาศ ไม่ประสงค์จะโต้ตอบสิ่งใด
ซึ่งทั้งหมดมีสาเหตุมาจากพื้นฐานครอบครัวที่แตกต่าง ฟูมิเอะ คนโด-ผู้เขียน บอกว่า “เมื่ออ่านเจอตัวละครในหนังสือที่อ้างว้างกว่าตัวเอง ฉันจะรู้สึกเหมือนได้เจอเพื่อน ฉันอยากอ่านเรื่องราวการสูญเสียความรัก มากกว่าเรื่องราวความรักที่สมหวัง”
ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นคนเดียวกับผู้เขียนหนังสือประโลมใจมากมายก่อนหน้านี้ ถือว่าเปลี่ยนวิธีเขียนได้อลังการดีแท้
ดังนั้น ทุกตัวละครในเรื่องจึงมีชีวิตไม่สมบูรณ์ ต่างมีสีเทาในตัวเอง เทาซีดบ้าง เทาหม่นบ้าง ต่างเข้ามามีจุดร่วมในชะตาคือเหตุการณ์ฆาตกรรมครั้งที่หนึ่งซึ่งนับไปสู่การก่อเหตุครั้งต่อไป อาจกล่าวไม่ได้ว่าเป็นการลงมืออย่างสมบูรณ์แบบ ทว่ากว่ากฎหมายจะเอื้อมถึงก็ผ่านไปแล้วหลายปี และไม่ได้มาจากการจับกุมในทันที หากมาจากการยอมรับและมอบตัวของเธอคนหนึ่ง
หนังสือไม่ได้เป็นแนวฆาตกรรมสยองขวัญเต็มรูปแบบ ไม่มีฉากสะเทือนขวัญ ไม่มีบรรยายสะเทือนใจ มีแต่ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มเพื่อนสาวซึ่งลึกลับซับซ้อนสุดคาดถึง ขณะเดียวกันก็ตีแผ่ปัญหาสังคมวัยเรียนของญี่ปุ่นอย่างสุดลิ่ม ไม่ว่าจะเป็นเด็กเกเร เด็กพิเศษ ยากูซ่า การส่งไปสถานพินิจ จิตใจที่แตกร้าวหัวขบถเพราะครอบครัว กระทั่งนำไปสู่การตัดสินชีวิตของคนๆ หนึ่งอย่างเด็ดขาดและเหี้ยมเกรียม
แต่นักเขียนก็ไม่ได้เรียงร้อยเรื่องราวอย่างเครียดเคร่ง กดดัน อ่านไปเหนื่อยไป ตรงกันข้าม คุณฟูมิเอะใช้อารมณ์สบายๆ เนิบนาบเล่าไปทีละเรื่อง ตัวละครไม่ได้เผยความกระโชกโฮกฮากแต่อย่างใด หากพูดไป คิดไป กระทำไปด้วยความใจเย็น ให้เราค่อยๆ พิเคราะห์สาเหตุ แรงจูงใจ คาดเดาผลลัพธ์อย่างถี่ถ้วน
อ่านไปเดาไปแบบไม่รีบร้อน ไม่ระทึก ทันใดนั้น นักเขียนก็หักมุมใกล้จบให้เราหงายเงิบ 555 โอ้โฮ คุ้มแล้วที่อ่านมาขนาดนี้
คะแนนเต็ม 10 ให้ 9 เหมาะสำหรับนักอ่านแฟนคลับคุณฟูมิเอะที่อยากได้แนวไม่จำเจ นักอ่านสายชื่นชอบสืบสวนสอบสวนไม่หนักหน่วง ความจริงปัญหาสังคมทั้งหมดในเรื่องนับว่าสาหัส แต่นักเขียนสามารถเล่าให้อ่านได้ไม่ปวดสมอง ถือว่าเก่งฉกาจ ทั้งยังทำให้เราหวนนึกถึงมิตรภาพแสนแนบแน่นระหว่างเพื่อนสาวช่วงวัยเรียนที่สุมหัวกันก่อ “ความลับ” ซึ่งไม่ต้องการให้พ่อแม่รู้ แต่โลกจะรู้ทีหลังก็ไม่เป็นไร 5555
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
