17 ก.ค. เวลา 13:24 • ปรัชญา

ยิ่งรู้...ยิ่งวางใจ

“เมื่อใจรู้ว่าไม่รู้ โลกจะอ่อนโยนลงอย่างน่าแปลกใจ”
ในโลกที่เสียงดังมากมาย
ความรู้ถูกแจกจ่ายผ่านปลายนิ้ว
แต่ความสงบ…กลับเดินหายไปในเงาเงียบของใจ
เราเติบโตมาในยุคที่ใครรู้มาก ดูฉลาด
ใครพูดคล่อง ดูเก่ง
แต่แท้จริงแล้ว ปัญญาไม่ใช่เสียงที่ดังกว่าใคร
หากเป็นเสียงข้างใน…ที่กล้ายอมรับอย่างอ่อนน้อมว่า
“ฉันไม่รู้…”
กล้าที่จะรู้ว่าใจยังไม่เข้าใจ
กล้าที่จะฟังแม้กับสิ่งที่ตรงข้ามกับความเชื่อ
กล้าที่จะไม่รีบตอบ ไม่รีบสอน
แต่ยืนอยู่เงียบๆ แล้วฟัง…ให้ลึก
ความรู้…ทำให้เราแน่น
แต่ความว่าง…ทำให้เราเบา
เพราะบางครั้ง “คำตอบ” ไม่ได้นำพาความสงบ
หากเป็น “คำถามที่ถ่อมตน” ต่างหาก ที่ทำให้ใจอ่อนโยนขึ้นทุกที
-
บทกลอนละมุนใจ...จากใจฉันถึงคุณ...
จะรู้ไปใยหากใจยังแข็ง
จะเก่งไปใยหากฟังใครไม่เป็น
จะพูดไปใยหากพูดแล้วใจเป็นเข็ม
ทิ่มแทงคนอื่นโดยมิรู้ตัว...
จงยอมเป็นผืนดินที่ไร้ถ้อย
ยอมให้เมล็ดแห่งความเข้าใจหยั่งราก
แม้จะดูช้า…แต่มั่นคง
แม้จะดูว่าง…แต่เปี่ยมไปด้วยสิ่งจะงอกงาม
-
บางคนเคยถามว่า...
“ถ้าเรายอมรับว่าไม่รู้…เราจะถูกมองว่าอ่อนแอหรือไม่?”
ไม่เลยค่ะ...ตรงกันข้าม
คนที่กล้าบอกว่า “ไม่รู้”
คือคนที่มีพื้นที่ในใจมากพอ
ให้สิ่งใหม่ๆ เข้ามาหายใจได้โดยไม่ต้องผลักไสสิ่งเก่าออกไปก่อน
“ข้าพเจ้ารู้ว่า ข้าพเจ้าไม่รู้”
โสกราตีสเคยกล่าวไว้เช่นนั้น
ไม่ใช่เพื่อให้ตนดูต่ำ
แต่เพื่อบอกโลกว่า "ยังมีหนทางให้เรียนรู้อีกไกล"
.
ในความอ่อนน้อม
ในความไม่รู้
มีดอกไม้เล็กๆ เบ่งบานเงียบงามในใจ
อาจไม่มีใครเห็น แต่ใจเราจะรับรู้ได้เสมอ
ผู้ที่ไม่รู้ คือผู้ที่เริ่มเข้าใจ
ผู้ที่เข้าใจ คือผู้ที่ยังกล้าเรียนรู้
และผู้ที่กล้าเรียนรู้…คือผู้ที่ไม่เคยหยุดรักโลกใบนี้
-
ในความนิ่ง…มีคำตอบ
ในความไม่รู้…มีแสงของปัญญา
และในบทสนทนาที่อ่อนโยนที่สุด
อาจไม่ใช่คำสอน
แต่คือการนั่งฟังกัน…ด้วยใจ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
ขอให้ความถ่อมตนนำพาใจคุณไปยังที่สงบงามที่สุดนะคะ 🌾
.
.ปลายดาวอินฟินิตี้
#เพราะไม่รู้จึงรู้ได้อีก
โฆษณา